Horacy

“Ojczyzna okrętem” autorstwa Horacego jest czternastym utworem znajdującym się w zbiorze dzieł lirycznych “Pieśni” tego autora.

Horacy to poeta który żył i tworzył w starożytności, jest uważany za jednego z nielicznych wspaniałych poetów antyku i właśnie z tym okresem jest najbardziej kojarzony. Horacy przyczynił się do rozwoju sztuki pisarskiej szczególnie pod kątem formy i treści utworów. Napisał wiele dzieł które dotyczyły życia społecznego we współczesnych mu czasach, co przyczyniło się do uznania go za wnikliwego obserwatora, a tym samym oddania mu miana poety wszech czasów.

Kwintus Horacjusz Flakkus został zapamiętany w historii literatury jako Horacy – wybitny rzymski poeta oraz satyryk, który wielką sławę uzyskał już za swego życia. Jest autorem wielu pieśni, doprowadził ten gatunek do perfekcji pod względem formalnym oraz tematycznym. W utworze Pieśń zimowa udziela on porad Taliarchowi, ale jego wskazówki są uniwersalne i przedstawiają odbiorcy podstawy epikurejskiej filozofii.

Kwintus Horacjusz Flakkus zapisał się w historii jako Horacy – pochodzący z Rzymu poeta, jeden z najważniejszych łacińskich twórców, sławny już za życia. Jego liczne dzieła (napisał aż 162 utwory) obfitują w różnorodne motywy oraz poruszają szeroką tematykę, często skłaniając odbiorców do moralnej refleksji. Exe­gi mo­nu­men­tum to jego wiersz będący hołdem składanym autorom oraz ich twórczości.     

Pieśń jedenasta z pierwszego zbioru „Carmina” (pieśni lirycznych) Horacego jest znana pod tytułem „Do Leukonoe”. Przedstawia filozofię życiową, wyznawaną przez poetę, która łączy w sobie założenia stoicyzmu i epikureizmu.

Oda rzymskiego poety Horacego stanowi syntezę filozofii antycznych – stoicyzmu i epikureizmu. Obfituje ona w sentencje, pouczenia, które są uniwersalne również dla współczesnych odbiorców. Pieśń jest refleksyjna, inwokacyjna. Stanowi ważny przykład filozofii klasycznej, ale i całej sztuki antyku rzymskiego.