Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Konrad, bohater Dziadów cz. III Adama Mickiewicza i Kordian, tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego to dwóch wielkich bohaterów romantycznych, którzy w pewien sposób ukształtowali nasze narodowe myślenie o poświęceniu się dla ojczyzny.
Na ziemie polskie romantyzm ze wszystkimi swoimi nurtami literackimi doszedł dość późno, co pociągało za sobą szereg zarówno zalet, jak również wad. Z jednej strony mieliśmy już szereg bardzo jasnych wzorców, którymi twórcy mogli się kierować w swojej twórczości, z drugiej – bardzo trudno było już dodać coś zupełnie oryginalnego do ogólnej puli epoki.
Dramat romantyczny znacznie wyróżniał się na tle dzieł przeznaczonych na deski scen teatralnych, które pisane były w ciągu poprzednich kilku epok. Romantycy próbowali nadać formie teatralnej charakter chaosu emocjonalnego i „kontrolowanego nieporządku”, jaki odczuwali we własnych duszach.
Tzw. „spisek koronacyjny” to jeden z najważniejszych wątków Kordiana Juliusza Słowackiego. Autor za pomocą tego wątku przekazuje czytelnikom swoją gorzką ocenę postaw, jakie panowały w społeczeństwie polskim w pierwszych dekadach XIX wieku, czyli na początku życia po zaborami.
Bohater dynamiczny to taki, który w trakcie biegu fabuły dzieła, bardzo diametralnie zmienia swoją postawę. Zwykle dzieje się to pod wpływem bardzo silnych bodźców zewnętrznych, lub traumatycznych historii, które ich spotykają.
Kordian Juliusza Słowackiego to nie tylko chęć wpisania się w romantyczny nurt pisania o jednostkach wybitnych, które wyłącznie za pomocą siły ducha potrafią zmieniać losy świata. To właściwie dyskusja z tym nurtem.
Juliusz Słowacki kierował się dwoma głównymi motywacjami przy tworzeniu jednego ze swoich najwybitniejszych dramatów – Kordiana. Pierwszą z nich była niezgoda z koncepcją mesjanizmu polskiego, jaką przedstawił kilka lat wcześniej Adam Mickiewicz w Dziadach cz. III.
Romantyzm polski był nieco odmienny wobec swoich odpowiedników zagranicą. Na ziemiach polskich bowiem oprócz rozbuchanych uczuciowości i emocjonalności, oprócz przeświadczenia o prymacie wrażliwości i ducha nad rozumem i empirią, miał on kształt szczególnego zaangażowania społeczno-politycznego.
„Podróże kształcą” – chyba każdy z nas słyszał to powiedzenie przynajmniej raz w życiu. Trąci ono banałem, ale jak to się często zdarza, największe mądrości bywają właśnie banalne. Rzeczywiście podróżując jesteśmy w stanie bardzo mocno pogłębić swoją wiedzę o świecie, o ludziach, o innych kulturach.
Nastrój dekadencji, zwątpienia, niepokoju związanego z niepewnością jutra, a także przeczucie nachodzącej, bliżej nieokreślonej klęski, to nastroje przeważnie kojarzone ze sztuką i literaturą epoki modernizmu. To wówczas tego rodzaju postawy były wręcz modne, miały największy wpływ nie tylko na twórczość, lecz także na codzienne życie.
Kordian Juliusza Słowackiego to jeden z najbardziej zaangażowanych społecznie i historycznie dramatów, które wyszła spod pióra poety. Dotyczy bowiem jednoznacznie działań, jakie Polacy próbowali powziąć w pierwszych dekadach zaborów w celu odzyskania niepodległości.
Dojrzałość to dosyć nieprecyzyjne określenie i tak naprawę dla każdego człowieka może ono oznaczać coś nieco odmiennego. Nic w tym dziwnego, w końcu każdy człowiek dojrzewa w swoim własny, indywidualnym tempie.