Ludzie bezdomni – opracowanie

Indywidualnie czy we współpracy z innymi? Która droga do realizacji celów życiowych jest skuteczniejsza? W pracy odwołaj się do: lektury obowiązkowej, innego utworu literackiego oraz wybranych kontekstów.

Popularne jest w dzisiejszych czasach podejście do życia, w którym stawia się na indywidualny rozwój, samodzielność w dążeniu do celów. Człowiek jest jednak „zwierzęciem stadnym” i nawet jeśli jest w stanie osiągnąć swoje zamiary w pojedynkę, to nie zawsze jest w stanie samodzielnie podtrzymać swój sukces, albo po prostu docenić się za jego osiągnięcie. Literatura różnych epok wydaje się podpowiadać, że zawsze lepszym pomysłem jest działanie w grupie, ponieważ zwyczajnie łatwiej jest wówczas pokonywać trudności oraz nie poddawać się w chwilach zwątpienia. 

Działanie w pojedynkę czy we współpracy z innymi – co ułatwia osiągnięcie celu? Omów zagadnienie na podstawie Potopu Henryka Sienkiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Człowiek jest „zwierzęciem stadnym”, to znaczy, że każdemu z nas trudno jest żyć i funkcjonować w pojedynkę, w odosobnieniu. Znane są oczywiście przykłady wielkich pustelników, którzy dzięki samotności doświadczali największych wtajemniczeń egzystencjalnych. Jest jednak dużo więcej przykładów na to, że żyć absolutnie nie uciekając się do pomocy innych, do ich wsparcia.

Bohater literacki wobec samotności. Omów zagadnienie na podstawie Dziadów części III Adama Mickiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Samotność to stan, którego nie pożąda nikt z nas. Człowiek – jak to się zwykło mówić – jest „zwierzęciem stadnym” i nie jest mentalnie przystosowany do przeżywania dłuższych okresów samodzielnie. W związku lub w większej grupie łatwiej poradzić sobie z przeciwnościami losu, raźniej iść przez życie, kiedy jest się do kogo zwrócić o radę lub pomoc. Niestety nie wszystkim jest to dane.

Ludzie bezdomni – bohaterowie

Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego to jedna z najsłynniejszych powieści tego autora. Przedstawił on bowiem swoją epokę w bardzo realistyczny sposób, dzięki czemu możemy się dowiedzieć tego, jacy byli prawdziwi ludzie ponad sto lat temu. 

Symbolizm i symbole w Ludziach bezdomnych

Posługiwanie się środkami symbolicznymi to cecha charakterystyczna dla literatury Młodej Polski, do której należy m.in. powieść Stefana Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. W teoretycznie realistyczną powieść autor wplótł naprawdę dużo symboli, które pozwalają czytelnikowi odbierać jego dzieło również na poziomie metafizycznym. 

Obraz Warszawy w Ludziach bezdomnych

Wizerunek przestrzeni miejskich to bardzo istotny element literatury wielu epok, jednak szczególnie wyraźnie dostrzegalny jest w dziełach pochodzących w drugiej połowy XIX wieku i z początku XX wieku. Wówczas bowiem rewolucja przemysłowa sprowokowała bardzo intensywny i dynamiczny rozwój ośrodków miejskich, co przełożyło się znacząco na sposób życia prostych ludzi.

Naturalizm w Ludziach bezdomnych

Naturalizm to nurt popularny w sztuce zwłaszcza na przełomie XIX i XX wieku. Zakładał on patrzenie na ludzi i ich życie przez pryzmat procesów biologicznych i fizjologicznych, które miały być dla ludzkiej egzystencji kluczowe. Nurt ten był popularny zwłaszcza w literaturze, czego echa odnaleźć można w powieści autorstwa Stefana Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. 

Impresjonizm w Ludziach bezdomnych

Impresjonizm to nurt w sztuce, w myśl którego artyści próbowali uchwycić konkretny moment w ciągle zmieniającym się świecie przyrody. Moment ten bowiem miał wywoływać w nich bardzo silne emocje, skłaniać do refleksji nad światem, wywoływać doświadczenia natury estetycznej.

Rola pamiętnika Joanny Podborskiej w Ludziach bezdomnych

Joanna Podborska to jedna z głównych bohaterek Ludzi bezdomnych Stefana Żeromskiego, wspaniałej powieści młodopolskiej jednego z najsłynniejszych polskich prozaików. Jest ona wybranką serca głównego bohatera, Tomasza Judyma, który kocha ją z wzajemnością, jednak ostatecznie porzuca, by móc całe swoje życie skupić na misji leczenia ludzi i pomocy najuboższym.

Wenus z Milo i Ubogi rybak – jaką funkcję pełnią w Ludziach bezdomnych?

Stefan Żeromski w swojej słynnej powieści, pt. Ludzie bezdomni zawarł nie tyko znaczenia dosłowne. Posługiwał się również dużą ilością symboli. Do zaprezentowania niektórych wewnętrznych niepokojów głównych bohaterów posłużyły mu na przykład inne klasyczne już dzieła sztuki, co ułatwiło czytelnikowi zrozumienie ich na dużo głębszym, uniwersalnym i osobistym poziomie.

Wiktor Judym – charakterystyka

Wiktor Judym to postać z powieści Stena Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. Jest bratem głównego bohatera, Tomasza, który może przeglądać się w nim jak w lustrze. Ich relacja świadczy o tym, że braterstwo to zjawisko nie zawsze lekkie, przyjemne i łatwe do zrozumienia. 

Inżynier Korzecki – charakterystyka

Inżynier Korzecki to jedna z drugoplanowych postaci powieści Stefana Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. Jest osobą dobrze symbolizującą typową dla epoki Młodej Polski neurotyczność, poczucie bezsensu życia i pogrążenia się w odmętach depresji.