Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Jednym z najsilniejszych uczuć, jakie towarzyszą człowiekowi w życiu, może być miłość. przybiera ona różne formy – może to być miłość romantyczna, przyjacielska, żywiona do członków rodziny, zwierząt, czynności, przedmiotów czy ojczyzny.
„Exegi monumentum” to początek najsłynniejszego chyba wiersza legendarnego rzymskiego poety – Horacego. W tłumaczeniu wiersz zaczyna się od słów: „wybudowałem pomnik twardszy niż ze spiżu”. Słowa te odnoszą się do tego, że twórczość artystyczna, w tym przypadku poezja, jest najlepszym sposobem na nieśmiertelność.
Zbrodnie różnego rodzaju towarzyszą człowiekowi niestety od zarania dziejów. Nie wszyscy panujemy nad mroczną stroną naszego człowieczeństwa, co skutkuje oszustwami, kradzieżami, gwałtami, wojnami i morderstwami.
Odkąd tylko powstała sztuka, zaczęła się interesować samą sobą. To na pierwszy rzut oka banalne stwierdzenie ma jednak pewne logiczne podłoże. Człowieka zajmującego się twórczością, której efekty mieszczą się w granicach pojęcia „sztuka”, nazywamy artystą. Skoro obiektem zainteresowania artystów może być dosłownie wszystko, co istnieje, to mogą być nim również oni sami. Od dawien dawna mamy do czynienia z dużą różnorodnością z postrzeganiem artystów i ich roli w świecie. Różnorodność ta wynika najczęściej z warunków historyczno-społecznych: niektóre epoki bardzo gloryfikowały działalność artystyczną, inne wręcz nią pogardzały. Spróbujmy prześledzić to, w jaki sposób zmieniał się wizerunek artysty na przestrzeni dziejów.
Polska od zawsze była krajem w największym stopniu rolniczym, chłopskim. Nie powinno więc nikogo dziwić, że motywy ludowe, chcąc nie chcąc, siłą rzeczy przenikały do polskiej sztuki, literatury, malarstwa. Ludowość w niektórych epokach stanowiła wręcz jedną z podstaw światopoglądowych i artystycznych współczesnych twórców. Co najciekawsze, tren ten w mniejszy lub większy sposób utrzymuje się do dziś.