Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Bogurodzica to utwór, który w polskiej tradycji literackiej zajmuje miejsce bardzo szczególne. Jest to bowiem wiersz-modlitwa, dzieło, które powstało – według historycznych szacunków – około ośmiuset lat temu, w XIII wieku, lub nawet jeszcze wcześniej.
Śmierć była jednym z najważniejszych i najczęstszych motywów w sztuce średniowiecza. Było tak, ponieważ w tamtym czasie śmierć była dostrzegalna na każdym kroku. Ciągłe wojny przetaczające się przez Europę przeplatały się z groźnymi epidemiami, które dziesiątkowały ludność wszystkich krajów.
Jądro ciemności Josepha Conrada to jeden z najbardziej wstrząsających literackich obrazów tego, jak makabryczne formy może przyjąć człowieczeństwo, kiedy jest wystawione na działanie ekstremalnych warunków. Główny bohater powieści podróżuje nie tylko wgłąb Afryki, lecz przede wszystkim wgłąb duszy, nie tylko swojej, lecz także tajemniczego i fascynującego agenta handlowego, który ukrył się w dżungli i zawładnął umysłami jej mieszkańców.
Nie-boska komedia to dzieło autorstwa Zygmunta Krasińskiego, jednego z trzech (obok Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego) wieszczów polskiego romantyzmu. Jest to dzieło przedziwne, miejscami surrealistyczne, w którym realizm miesza się z wizyjnością, prawda z fikcją, a prawda z wyobraźnią. Nie oznacza to jednak, że Nie-Boska komedia to dzieło oderwane od rzeczywistości czasów, w których powstało.
Romeo i Julia Williama Szekspira to dzieło, które na długi czas wyznaczyło literacki wzór pisania o nieszczęśliwej miłości. To piękna i jednocześnie bardzo tragiczna opowieść o dwojgu młodych ludzi, którzy żywili wobec siebie najszczersze uczucie.
Tango Sławomira Mrożka to utwór poświęcony konfliktowi pokoleń. Nie od dziś wiadomo, że młodzież ma zawsze odmienne patrzenie na rzeczywistość niż dorośli. Młodzi są pełni energii, otwartości, chcą poznawać świat i czerpać z życia pełnymi garściami, starsi są bardziej powściągliwi, skłonni do refleksji przed każdym działaniem, ostrożniejsi, bardziej doświadczeni. Jest to schemat, który jest tak stary, jak ludzka cywilizacja.
Antygona Sofoklesa to jedna z najsłynniejszych i najbardziej kanonicznych tragedii antycznych. To opowieść o podstawowych wartościach ludzkich, takich jak odwaga, lojalność, męstwo, uczciwość, poświęcenie, moralność.
Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego to piękna i smutna zarazem opowieść o tym jak idealistyczne podejście do życia potrafi zostać brutalnie skonfrontowane z szarą i ciężką rzeczywistością. Powieść mówi o ludzkiej samotności, zarówno tej zewnętrznej, jak i wewnętrznej, samotności emocjonalnej, intelektualnej.
Dżuma Alberta Camusa to powieść uważana za najwybitniejsze osiągnięcie europejskiego egzystencjalizmu XX wieku. To powieść dotykająca najbardziej podstawowych stron człowieczeństwa i próbująca nie tyle dać odpowiedzi na najważniejsze pytania, co poprawnie sformułować same pytania, na które każdy z nas musi odpowiedzieć sobie sam.
Pan Tadeusz Adama Mickiewicza to polska epopeja narodowa, która ukazała się drukiem w 1834 roku w Paryżu. Poemat od razu odniósł ogromny sukces i do dzisiaj stanowi przykład jednego z najwybitniejszych dzieł polskiej literatury narodowej.