Kamienie na szaniec to lektura bardzo smutna, ale ze wszech miar warta przeczytania. Opowiada o młodych ludziach, którzy nie ze swojej winy i na pewno wbrew swojej woli i wbrew swoim planom, zostali pozbawienie najpiękniejszych lat swojego życia przez wybuch II wojny światowej. Mimo to nie narzekali i nie rozpaczali. Robili natomiast wszystko, by ich ojczyzna jak najszybciej odzyskała wolność i niepodległość. Niestety wielu z nich zapłaciło za tę walkę życiem. Na szczęście dzisiaj młode pokolenia mogą czytać o tych bohaterskich postawach i uczyć się z nich szlachetności. Oto najważniejsi bohaterowie Kamieni na szaniec.
Spis treści
Tadeusz „Zośka” Zawadzki
Był to młodzieniec odznaczający się bardzo dziewczęcą urodą, czemu zawdzięczał swoje przezwisko. Pasowało ono również do jego sposobu bycia, Tadeusz był bowiem człowiekiem bardzo nieśmiałym i raczej skrytym, który wolał samotność, lub towarzystwo najlepszego przyjaciela, niż obracanie się w większej grupie. Nie znaczy to jednak, że był odludkiem. Cieszył się poważaniem i szacunkiem kolegów i koleżanek. Był bardzo inteligentny i oczytany, ale nie bardzo zwracał uwagę na szkolne stopnie. Zośka w szkole i w harcerstwie pełnił funkcję przywódcze, w konspiracji okazał się bardzo skuteczny – nie dawał ponosić się emocjom, był zdecydowany i zdroworozsądkowy. Przy tym bardzo odważny i sprytny. Największą wartością była dla niego przyjaźń, co pokazał odbijając Rudego z rąk gestapo. Zginął w jednej z późniejszych akcji dywersyjnych.
Jan „Rudy” Bytnar
Chłopak, który odznaczał się piegami i rudym kolorem włosów. Z charakteru był bardzo zbliżony do Zośki, który był najlepszym jego przyjacielem. Rudy nie był duszą towarzystwa, chociaż bez problemu umiał się w nim odnaleźć. Wszechstronnie uzdolniony, w szkole miał bardzo dobre oceny. Wojna byłą dla niego dużym wyzwaniem psychicznym. Musiał włożyć wiele wysiłku w to, by dostosować się wewnętrznie do jej surowych warunków. Przełamał jednak w sobie wiele barier i stał się bardzo skutecznym i odważnym sabotażystą. Wielokrotnie podejmował się misji, z których rezygnowali inni. Wykazał się niepojętą niezłomnością, gdy nie wydał ani jednego nazwiska pomimo aresztowania, uwięzienia i tortur gestapowców. Zmarł w wyniku odniesionych po pobiciu ran.
Aleksy „Alek” Dawidowski
Szczupły i wysoki „dryblas”. Alek był dobrze zbudowany, zawsze entuzjastyczny i zawsze rozemocjonowany. Zarażał pozytywną energię, której sam miał wręcz nadmiar. Wiecznie ożywiony i poszukujący przygód i nowych wyzwań, nie potrafiący długo wysiedzieć na miejscu. Zawsze miał uśmiech na twarzy. Cieszył się dużą charyzmą, której jednak nie lubił nadużywać. Lepiej czuł się jako partner, niż jako przywódca. Przy całej swojej energetycznej powierzchowności, potrafił by bardzo wrażliwy, czuły i delikatny. Bardzo kochał swoją narzeczoną. Wojna zmieniła Alka wewnętrznie. Działał w dywersji, ale miał bardzo duży opór przed zabijaniem ludzi, nawet hitlerowców. Opór ten jednak musiał przełamać. Bardzo odważny i zdolny do poświęceń, czego dał dowód ginąc w czasie akcji pod Arsenałem.
Andrzej „Jędrek” Makulski
Dobry kolega Aleksego Dawidowskiego, którego poznał w pracy polegającej na wycinaniu drzew. Razem z przyjacielem już w dywersji, znaleźli ukrytą amunicję, która byłą cennym nabytkiem dla konspiratorów.
Stanisław „Orsza” Broniewski
Dowódca warszawskich Szarych Szeregów. Wziął na siebie koordynowanie słynnej akcji pod Arsenałem.
Jan „Anoda” Rodowicz
Jeden ze słynniejszych uczestników dywersji w trakcie II wojny światowej. Kolega i współpracownik Alka. Był blisko niego w czasie akcji pod Arsenałem i niestety musiał oglądać śmierć przyjaciela.
Basia Sapińska-Eytner
Narzeczona Alka. Dziewczyna inteligentna, czuła i dobra. Tak jak narzeczony była zaangażowana w działalność dywersyjną. Kochała Dawidowskiego. Kiedy został ranny, czuwała przy jego łóżku, do ostatniej chwili. Jego śmierć była dla niej wstrząsem.
Jacek Tabęcki
Drugi, obok Rudego, najlepszy przyjaciel Tadeusza Zawadzkiego. Uczestnik Małego Sabotażu i absolwent liceum Stefana Batorego. W trakcie jednej z akcji dywersyjnych został pojmany przez gestapo i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.
Jan Rossman
Wychowawca głównych bohaterów powieści w czasach harcerstwa. Urodzony pedagog z poczuciem misji i obowiązku w kwestii wychowywania młodzieży.
Adam „Pług” Borys
Jeden z dowódców Kedywu. Doświadczony żołnierz. Był odpowiedzialny za utworzenie i prowadzenie specjalnej komórki wyspecjalizowanej do walki z gestapo. Komórka ta zajmowała się głównie egzekucjami na członkach wrogiej formacji policyjnej.
Maciej Bittner
Jeden z najmłodszych, ale również najambitniejszych członków dywersji. Bardzo szybko awansował i został dowódcą Grup Szturmowych. Przyjaciel Zośki.
Leszek „Zeus” Domański
Były nauczyciel geografii w liceum imienia Stefana Batorego. Harcmistrz i wychowawca młodzieży. Późniejszy członek Szarych Szeregów. Aresztowany i rozstrzelany na terenie ZSRR.