Aleksy Alek Dawidowski – charakterystyka
Aleksy Dawidowski, nazywany przez przyjaciół po prostu Alkiem, to jeden z głównych bohaterów opartej na prawdziwych wydarzeniach powieści, pt. Kamieni na szaniec.
Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Aleksy Dawidowski, nazywany przez przyjaciół po prostu Alkiem, to jeden z głównych bohaterów opartej na prawdziwych wydarzeniach powieści, pt. Kamieni na szaniec.
“Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” – to parafraza genialnego fragmentu wiersza Wisławy Szymborskiej, polskiej poetki oraz noblistki. Oznacza to, że możemy być siebie pewni tylko w tych aspektach, o których przekonaliśmy się w sytuacjach kryzysowych.
Patriotyzm i bardzo szeroko pojmowana miłość do ojczyzny to jeden z głównych motywów literatury polskiej. Jest tak przede wszystkim dlatego, że nasz kraj bardzo często cierpiał ze względu na różnego rodzaju historyczne zawieruchy – wojny, zabory, okupacje, komunizm. Były to sytuacje, w których naród musiał się jednoczyć pod wspólnym sztandarem, by walczyć o wolność kraju – swojego domu i ojczyzny.
Wojny, konflikty zbrojne, starcia polityczne, żądza władzy – to czynniki, które niestety towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów, dając świadectwo temu, że od tysięcy lat nie jesteśmy w stanie poradzić sobie z mroczną stroną naszego ułomnego charakteru.
Miłość uważana jest za najważniejsze i najsilniejsze uczucie, jakiego może doświadczyć człowiek w swoim życiu. Odnalezienie człowieka, którego się pokocha i który pokocha nas, jest największym wyzwaniem, ale i najbardziej satysfakcjonującym sukcesem w życiu. Ze względu na swoją siłę, miłość potrafi być też mocą destruktywną, jeśli jest nieodwzajemniona albo na różne sposoby wypaczona.
Przyjaźń to jedna z najbardziej wartościowych rzeczy w życiu. Każdy z nas potrzebuje przynajmniej jednego przyjaciela, któremu mógłby zaufać, zwierzyć się w trudnej chwili, poprosić o pomoc bez lęku, że zostanie oceniony lub odtrącony. Jednak o prawdziwą przyjaźń nie jest wcale tak łatwo. Istnieją bowiem ludzie, którzy bardzo chętnie mienią się naszymi przyjaciółmi dopóki nie wymaga to od nich żadnego wysiłku, odwracają się od nas, kiedy potrzebujemy pomocy.
“Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie” – to jedno z najmądrzejszych porzekadeł i przysłów, jakie stworzyła dotąd ludzkość. Aforyzm ten pojawiał się już w dziełach antycznych, lecz wypowiedział go również w sposób artystyczny Adam Mickiewicz. Żyjemy w czasach w których słowo “przyjaciel” jest nadużywane. Przyjacielem bowiem nie można nazwać każdego znajomego, kolegi czy koleżanki, człowieka, którego po prostu widujemy, np. w pracy albo w szkole.
Na ulicach Warszawy nie było bezpiecznie. Na każdym kroku można było natknąć się na patrol policji niemieckiej i zostać aresztowanym pod byle zarzutem, a nawet bez niego. To, co działo się z ludźmi później pozostawało nadal w sferze mrocznych plotek i domysłów. Niektórzy nie wracali z więzień, inni wracali w strasznym stanie.
Losy młodzieży polskiej nigdy nie były obojętne pisarzom, dla których istotna była tematyka narodowa. Zwłaszcza, że losy naszego kraju w ostatnich kilku wiekach chcąc nie chcąc zmuszały młodzież do zaangażowania społeczno-politycznego, niejednokrotnie wymagającego zapłacenia najwyższej ceny. Na tle losów młodzieży niektóre procesy historyczne i polityczne widać lepiej, ponieważ to właśnie młodzi ludzie mają największą motywację do walki o lepszy świat, o ideały, o wolność. Niestety równie często przypadało im toczyć walki z góry skazane na porażkę.
Dobro jest na świecie wartością nadrzędną, choć niestety wciąż deficytową i niedocenianą przez ludzi żyjących w dostatku i dobrobycie . Sami czujemy się bardzo dobrze, kiedy inni zachowują się wobec nas uczciwie, uprzejmie, taktownie, z uśmiechem na twarzy.
Tytuł ma dla utworu literackiego kolosalne wrażenie. To właśnie on ma za zadanie, za pomocą maksymalnie kilku słów, oddać główny sens dzieła oraz zainteresować nim potencjalnego czytelnika. Niekiedy tytuł jest też pewnego rodzaju grą – zwodzi, naprowadza odbiorcę na mylny trop w rozumieniu sensu utworu, albo każe rozumieć go w zupełnie niepodziewany sposób.
Stan wojenny to mroczna strona dziejów Polski ostatnich dekad, która nadal żywa jest w pamięci tych, którzy go przeżyli. Tak silne doświadczenie ogólnonarodowe pozostawiło swój oddźwięk w literaturze polskiej, nawet tej, która piana była już dziesiątki lat po jego zakończeniu.