William Wordsworth, będący prekursorem brytyjskiego romantyzmu, ukazuje w wierszu „Świat ludzkich spraw zbyt wiele dla nas znaczy” swoją tęsknotę za nieuchwytną, duchową sferą życia. Poeta w swoich utworach pragnął trafić do każdego, nawet prostego człowieka, a przy tym wznieść jego sposób postrzegania na wyższy poziom. W tym celu posługuje się nieskomplikowanym językiem, do którego wplata wysublimowane metafory.
Świat ludzkich spraw zbyt wiele dla nas znaczy – analiza utworu
Środki stylistyczne
W wierszu widoczna jest fascynacja prastarą tajemnicą natury. Mistyka przyrody splata się w utworze Wordswortha z tajemnicą istnienia człowieka, podkreślając ich nierozerwalną więź, nadszarpniętą zuchwale przez ludzi. Poprzez personifikacje („głucha dusza”, „morze, gdy pierś oku Księżyca odsłoni”), podmiot liryczny podkreśla przenikanie pierwotnych sił przyrody z ludzkimi emocjami, obnażając ich bliźniaczą naturę. Pojęcia abstrakcyjne również wyróżniają się ludzkimi cechami, wprowadzając transcendentalny wymiar utworu. Liczne metafory („świat potrąca w nas niemą strunę”, „wiara pogan przeminiona karmiła mnie od dziecka”) mają na celu pobudzenie do zadumy, nad nieczułością człowieka wobec piękna świata. Rozpaczliwe emocje okazywane przez podmiot liryczny są wyrażone poprzez wykrzyknienia, będące niemym krzykiem w stronę Stwórcy („Wielki Boże!”). W utworze podmiot liryczny posługuje się również epitetami („skulone kwiaty”, „spiralną konchę”), pobudzając wyobraźnię adresata. Porównania obecne w wierszu („dziś śpiące jak skulone kwiaty”), podkreślają połączenie wszystkich zjawisk występujących w świecie.
Rodzaj liryki
W utworze została zastosowana liryka bezpośrednia, gdyż obecność podmiotu lirycznego jest zauważalna. Uniwersalna tematyka sprzyja zastosowaniu zbiorowego podmiotu lirycznego, w tym przypadku obejmującego wszystkich ludzi („zbyt wiele dla nas znaczy”, „potrąca w nas niemą strunę”). W końcowych wersach utworu następuje jednak transformacja. Odtąd podmiot liryczny występuje w pierwszej osobie liczby pojedynczej („co mnie przekona”, „karmiła mnie”). Jest to charakterystyczna cecha utworów romantycznych, w których często występuje kult wyjątkowo wrażliwej jednostki, będącej jednocześnie udręczonym wizjonerem.
Budowa utworu
W wierszu została zastosowana budowa stychiczna, gdyż składa się on z wersów ciągłych i nie występuje podział na strofy. Utwór Wordswortha składa się czternastu wersów, występujących w zróżnicowanej ilości sylab. Rymy występują w postaci krzyżowej i okalającej. Na występujący w wierszu rytm wpływają liczne przerzutnie.
Świat ludzkich spraw zbyt wiele dla nas znaczy – interpretacja wiersza
W czasach zdominowanych przez rozum i pragmatyzm, liczne teorie obiecujące ukazać mechanikę wszechświata, przysłoniły jego naturę, przyczyniając się do zagubienia człowieka. Paradoksalnie postęp technologiczny nie zbliżył człowieka do poznania natury świata i życia w zgodzie z nią. Nieprzewidywalność zjawisk naturalnych podkreśla kruchość istnienia. Utwór Williama Wordswortha ukazuje kiełkujące nastroje romantyczne. Podejmuje bunt przeciwko znieczulonemu na piękno wyższych celów światu.