Rzeźba Michała Anioła, która przedstawia starotestamentowego izraelskiego króla, Dawida, to jedna z najpopularniejszych rzeźb na całym świecie, która znalazła swoje miejsce nie tylko w najważniejszych katalogach sztuki, lecz także w kulturze popularnej, w której jest obecna do dzisiaj.
Michał Anioł – Dawid
Dawid jest rzeźbą, która mierzy ponad cztery metry wysokości i waży około sześciu ton. Wykonana została z białego marmuru. Przedstawia ona jednego z najważniejszych bohaterów Starego Testamentu Pisma Świętego. Króla Dawida. Król Dawid był władcą Izraela wybranym i naznaczonym na to stanowisko przez proroka Samuela. Był ponadto artystą, tancerzem i poetą – jemu przypisuje się autorstwo większości starotestamentowych psalmów, które do dzisiaj stanowią najbardziej kunsztowny przykład poezji religijnej. Najbardziej jednak znany jest z pewnej przygody, której był uczestnikiem jako bardzo jeszcze młody chłopak.
Izrael był wówczas w stanie wojny z Filistynami. Nie chcąc doprowadzić do kolejnego rozlewu krwi, dwie armie zgodziły się na to, by walczyli ze sobą pojedynczy wojownicy. Filistyni wytypowali Goliata, ogromnego nieludzko silnego olbrzyma, któremu nikt nie chciał stawić czoła. Na ochotnika zgłosił się Dawid, który powalił olbrzyma strzałem kamieniem z procy, a potem obciął mu głowę. W ten sposób uratował swój lud.
Michał Anioł zdecydował się przedstawić Dawida właśnie w momencie podejmowania decyzji o włączeniu się do walki. Świadczy o tym licha skórzana proca zarzucona na lewe ramię lewą ręką. Dawid stoi w pozycji dosyć swobodnej, ciężar ciała spoczywa na prawej nodze, prawa ręka poprowadzona jest wzdłuż uda. Piękna harmonia nagiego ciała muskularnego młodzieńca uzupełniona jest przez burzę loków na jego głowie.
Wręcz zachwyca to, z jaką dokładnością, precyzją i pieczołowitością, Michał Anioł oddawał w marmurze najmniejsze szczegóły anatomicznej budowy ciała. Było to spowodowane modą epoki. Renesans był bowiem epoką wielkich odkryć, nie tylko tych geograficznych, lecz także medycznych, związanych z anatomią człowieka. W renesansie szczególną uwagę przywiązywano do piękna ludzkiego ciała, dlatego w malarstwie i rzeźbie dominują postaci bardzo dobrze zbudowane, muskularne, z wyraźnie zarysowanymi liniami mięśni w nawet najdrobniejszych szczegółach. Tak jest również w przypadku Dawida.
Rzeźba Michała Anioła emanuje ogromną siłą, siłą skupienia, koncentracji, odwagi. Pewności, że bohaterowi uda się wygrać pojedynek z potwornym filistyńskim olbrzymem. Jest to ostatni moment, w którym Dawid jest anonimowym pasterzem, za chwilę stanie się bohaterem narodowym, potem królem swojego ludu, a na zawsze zostanie zapamiętany jako niezwykły patriarcha ze Starego Testamentu. Spojrzenie marmurowego Dawida jest mimo to opanowane, młodzieniec ma za równo bardzo mało, jak i bardzo dużo do stracenia. Jednak udaje mu się panować nad własnym przerażeniem, którego odczuwanie jest jak najbardziej naturalną reakcją każdego z nas w takich chwilach.