Lucjan Rydel urodził się 17 maja 1870 roku w Krakowie. Był synem Lucjana Andrzeja Rydla – okulisty, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz Heleny z Kremerów, córki Józefa Kremera, słynnego prekursora psychologii. Posiadał trzech braci: Adama, Mieczysława i Stanisława, oraz dwie siostry – Helenę i Annę. Od dziecka przebywając pod silnym wpływem ojca, w 1888 roku podjął studia na Wydziale Prawa UJ. Po zakończonych sukcesem studiach doktoranckich, przeniósł się do Warszawy i poświęcił swojej pasji – twórczości literackiej, przeplatanej zagadnieniom z zakresu historii i sztuki. Z powodzeniem publikował swoje dzieła w warszawskich i krakowskich czasopismach, pisując dla nich felietony, krytyki literackie oraz artykuły z zakresu historii sztuki.
Dwa lata po ukończeniu studiów, przyznano mu stypendium Akademii Umiejętności, dzięki któremu udało mu się wyjechać do Paryża. Mógł tam pobierać wiedzę w takich prestiżowych uczelniach wyższych, jak Sorbona, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Pięknych i College de France. Po powrocie do Polski, Lucjan Rydel ponownie zamieszkał w Krakowie, gdzie 20 listopada 1900 roku ożenił się z Jadwigą Mikołajczykówną. Ich wesele stało się słynne dzięki dramatowi jednego z gości – Stanisława Wyspiańskiego, pod tytułem „Wesele”.
Po ślubie, młode małżeństwo osiadło we wsi Tonie, następnie w Bronowicach Wielkich, gdzie Rydel prowadził wykłady i przedstawienia dla ludu. Wtedy też powstały takie jego dzieła, jak baśń „Zaczarowane koło”, jasełka „Betlejem polskie”, trylogia „Zygmunt August”, czy zbiór „Poezje”. Po pierwszej Wojnie Światowej był zastępcą przewodniczącego Prezydium Komitetu Obywatelskiego Polskiego Skarbu Wojskowego, oraz dyrektorem Teatru Słowackiego w Krakowie. Lucjan Rydel zmarł 8 kwietnia 1918 roku w Rydlówce, z powodu poważnego zapalenia płuc.