Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Średniowiecze to bardzo charakterystyczna epoka, która przez niemal tysiąc lat trwania wykształciła bardzo wiele swoistych nurtów i motywów w sztuce. Była to epoka teocentryczna, w której na pierwszym planie znajdował się Bóg, w Europie przeważnie był to Bóg chrześcijański, toteż cała działalność artystyczna skupiona była w zasadzie na jego wychwalaniu oraz sławieniu losów świętych, czy ogólnym propagowaniu chrześcijaństwa.
Bogurodzica to utwór, który w polskiej tradycji literackiej zajmuje miejsce bardzo szczególne. Jest to bowiem wiersz-modlitwa, dzieło, które powstało – według historycznych szacunków – około ośmiuset lat temu, w XIII wieku, lub nawet jeszcze wcześniej.
Lalka Bolesława Prusa to dzieło o bardzo dużym znaczeniu społecznym. Oznacza to, że oprócz wciągającej fabuły, mieszczą się w tej powieści pewne idee oraz koncepcje, które – zdaniem autora – powinny były zostać wprowadzone w rzeczywistości, by społeczeństwo mogło żyć dostatniej i harmonijnie się rozwijać. Lalka jest również traktatem na temat powinności jednostki wobec zbiorowości, w której żyje i funkcjonuje. Tego typu dylematy dotyczą zwłaszcza głównego bohatera powieści, Stanisława Wokulskiego.
Jądro ciemności Josepha Conrada to jeden z najbardziej wstrząsających literackich obrazów tego, jak makabryczne formy może przyjąć człowieczeństwo, kiedy jest wystawione na działanie ekstremalnych warunków. Główny bohater powieści podróżuje nie tylko wgłąb Afryki, lecz przede wszystkim wgłąb duszy, nie tylko swojej, lecz także tajemniczego i fascynującego agenta handlowego, który ukrył się w dżungli i zawładnął umysłami jej mieszkańców.
Nie-boska komedia to dzieło autorstwa Zygmunta Krasińskiego, jednego z trzech (obok Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego) wieszczów polskiego romantyzmu. Jest to dzieło przedziwne, miejscami surrealistyczne, w którym realizm miesza się z wizyjnością, prawda z fikcją, a prawda z wyobraźnią. Nie oznacza to jednak, że Nie-Boska komedia to dzieło oderwane od rzeczywistości czasów, w których powstało.
Utwór „Książka” to wiersz Zbigniewa Herberta, który ukazał się w tomie „Rovigo” z 1992 roku. Herbert jest uznawany za jednego z najlepszych i najważniejszych poetów współczesnej literatury polskiej. Pisywał wiersze, eseje, dramaty i słuchowiska radiowe. Wiersz „Książka” jest poświęcony najważniejszej literackiej inspiracji Herberta – Biblii.
„O swej pannie” to wiersz Jana Andrzeja Morsztyna. Utwór został opublikowany w w 1661 roku w zbiorze „Lutnia”, który uważany jest za najwybitniejszy tomik poezji Morsztyna. Wiersz opowiada o zachwycie podmiotu lirycznego nad urodą swojej ukochanej.
Romeo i Julia Williama Szekspira to dzieło, które na długi czas wyznaczyło literacki wzór pisania o nieszczęśliwej miłości. To piękna i jednocześnie bardzo tragiczna opowieść o dwojgu młodych ludzi, którzy żywili wobec siebie najszczersze uczucie.
Tango Sławomira Mrożka to utwór poświęcony konfliktowi pokoleń. Nie od dziś wiadomo, że młodzież ma zawsze odmienne patrzenie na rzeczywistość niż dorośli. Młodzi są pełni energii, otwartości, chcą poznawać świat i czerpać z życia pełnymi garściami, starsi są bardziej powściągliwi, skłonni do refleksji przed każdym działaniem, ostrożniejsi, bardziej doświadczeni. Jest to schemat, który jest tak stary, jak ludzka cywilizacja.
Antygona Sofoklesa to jedna z najsłynniejszych i najbardziej kanonicznych tragedii antycznych. To opowieść o podstawowych wartościach ludzkich, takich jak odwaga, lojalność, męstwo, uczciwość, poświęcenie, moralność.
Jedni uważają, że władza deprawuje. Inni, że przyciąga ona jednostki, które zdeprawowane zostały już wcześniej. Faktem jest, że zarządzanie innymi ludźmi jest bardzo trudnym zajęciem, gdyż z jednej strony obarcza człowieka wielką odpowiedzialnością, ale z drugiej daje ogromne możliwości i wiele pokus, którym nieraz trudno jest się oprzeć. Temat ten wielokrotnie podejmowany był przez literatów, zwrócił na niego uwagę również Bolesław Prus.
Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego to piękna i smutna zarazem opowieść o tym jak idealistyczne podejście do życia potrafi zostać brutalnie skonfrontowane z szarą i ciężką rzeczywistością. Powieść mówi o ludzkiej samotności, zarówno tej zewnętrznej, jak i wewnętrznej, samotności emocjonalnej, intelektualnej.