Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Marek Winicjusz to jeden z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza, pt. Quo vadis. Ta epicka powieść przedstawia losy pierwszych chrześcijan w I wieku naszej ery oraz to, jak byli prześladowani przez władzę Imperium Rzymskiego, która bała się powstania nowego ruchu religijnego i wywołania przezeń buntu.
Eurycjusz to postać epizodyczna z powieści Quo vadis Henryka Sienkiewicza.
Akte była dojrzałą kobietą zamieszkującą pałac na Palatynie. Cieszyła się wieloma przywilejami i szacunkiem, gdyż w przeszłości była kochanką samego Nerona i była w stanie wpływać na jego decyzję i manipulować nim. Później straciła swoją wysoką pozycję, gdy Neron związał się z Poppeą i to ona zajęła centralne miejsce u boku władcy.
Ursus był opiekunem i sługą Ligii, córki króla Ligów po upadku jej narodu.
Neron to postać historyczna – był faktycznym władcą Imperium Rzymskiego w I wieku n.e. Henryk Sienkiewicz przedstawił go jako oszalałego z żądzy krwi i władzy człowieka, w dodatku owładniętego bałwochwalczą miłością do siebie samego. Neron nie potrafił zadbać o dobro swoje i swoich najbliższych, więc nic dziwnego, że Rzym pod jego rządami zaczął podupadać, a jedynym co był w stanie zrobił imperator było organizowanie kolejnych coraz bardziej krwawych igrzysk i oszukiwanie własnych poddanych.
Chilon Chilonides to jedna z najciekawszych postaci występujących w powieści Henryka Sienkiewicza, pt. Qvo vadis. Niestety jest on ciekawy pod bardzo negatywnym względem. Mieszanka podłości, egoizmu, chciwości i kłamstwa, jaka wytworzyła się w tej postaci, budzi odrazę. Chilon to również bohater dynamiczny, dlatego też nie jest wcale taki łatwy w ocenie.
Petroniusz to jedna z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych postaci powieści Henryka Sienkiewicza, pt. Quo vadis. Z jednej strony zniewieściały hedonista spędzający czas głównie na dawaniu sobie różnorodnych przyjemności, z drugiej – niezwykle inteligentny obserwator rzeczywistości potrafiący wykazać się odwagą, szlachetnością i poświęceniem wobec bliskich. Nawet za cenę własnego życia.
Ligia to jedna z głównych bohaterek powieści Henryka Sienkiewicza, pt. Quo vadis. Reprezentuje ona chrześcijan, grupę wyznawców nowej religii, która w Rzymie jest okrutnie tępiona przez szalonego cezara Nerona. Dziewczyna jest idealną chrześcijanką, dlatego też tyle trudności sprawia jej odwzajemniona miłość do Marka Winicjusza, rzymianina z krwi i kości, a także niestety z natury i zachowania. Ostatecznie jednak jej wielkie dobro i wewnętrzna pokora zwyciężają.
Marek Winicjusz to fikcyjna postać stworzona przez Henryka Sienkiewicza na potrzeby fabuły epickiej powieści o początkach chrześcijaństwa, pt. Quo vadis. To główny bohater, który w trakcie fabuły przechodzi wielką wewnętrzną przemianę. Jego postać dowodzi, że nie ma takiej duchowej ciemności, z której nie można się wydostać, jeśli tylko naprawdę mocno się tego pragnie.
Lilla Weneda to tytułowa bohaterka jednego z najsłynniejszych dramatów Juliusza Słowackiego. Jest to utwór inspirowany czasami przedchrześcijańskimi, kiedy na ziemiach polskich dochodziło do konfliktów pomiędzy poszczególnymi plemionami słowiańskimi, germańskimi, czy celtyckimi. Właśnie o wojnie pomiędzy Lechitami a Wenedami opowiada dramat Słowackiego.
Roza Weneda była siostrą głównej i tytułowej bohaterki dramatu Juliusza Słowackiego, a także córką króla narodu Wenedów – Derwida. Jej postać została zbudowana na kontraście wobec siostry, Lilli. Cechą najbardziej wyróżniającą Rozę spośród tłumu jest jej wrażliwość na świat metafizyczny, jest ona bowiem w stanie zajrzeć w przyszłość i przewidzieć wypadki, które dopiero będą miały miejsce. To zresztą przyczynia się do ostatecznego upadku Wenedów.
Wenedowie to historyczny naród, który istniał w czasach Imperium Rzymskiego i zamieszkiwał tereny nadbałtyckie. Przez wielu badaczy Wenedowie uważani są za protoplastów Słowian. Polski narodowy wieszcz, Juliusz Słowacki postanowił wykorzystać ich wizerunek w swoim dramacie, pt. Lilla Weneda właśnie. Ich, a raczej czas ich walki z Lechitami, by w metaforyczny sposób odnieść się do sytuacji Polski w XIX wieku.