Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Kazimierz Przerwa-Tetmajer i Tadeusz Różewicz to poeci, których życia i twórczość oddziela od siebie cała epoka. Przerwa-Tetmajer był bowiem przedstawicielem literatury Młodej Polski, Różewicz to z kolei autor trwale związany z tekstami o II wojnie światowej i epoką nowożytną.
Mówiąc o epopejach przyzwyczailiśmy się do myślenia o wielkich starożytnych eposach opowiadających dzieje herosów. Słowo „epopeja” oznacza jednak trochę coś innego. Jest to dzieło literackie, które zawiera szeroką panoramę społeczną danej zbiorowości, bardzo dokładnie opisuje jej życie w konkretnym momencie historycznym i czyni to używając wielu wątków i bohaterów.
Moment, w którym dwoje ludzi postanawia spędzić ze sobą resztę życia i zawrzeć małżeństwo zawsze jest okazją do wielkiego i hucznego święta. W tradycji polskiej ślub jest nieodzowną częścią uroczystości ślubnej. Tradycja ta jest znana nie od dzisiaj i przez setki lat zdążyła obrosnąć wieloma zwyczajami i rytuałami.
Maciej Boryna to główny bohater noblowskiej powieści Władysława Stanisława Reymonta, pt. Chłopi. Jest to dobiegający sześćdziesiątki chłop, najbogatszy w swojej wsi.
Do dziś polskie wesela zachowały tradycję, w myśl której pierwszy taniec wieczoru należy do pary młodej. Dopiero później do zabawy na parkiecie mogą włączyć się inne pary.
Konflikt na linii Maciej Boryna – Antek Boryna z rodziną, jest jednym z głównych wątków pierwszego tomu Chłopów Władysława Reymonta. Urasta on w pewnym momencie do rangi naprawdę poważnego problemu.
Władysław Stanisław Reymont w swojej wielkiej powieści, pt. Chłopi jako pierwszy w polskiej literaturze pięknej opisał tak dokładnie tak wiele obrzędów, zwyczajów i tradycji panujących na polskiej wsi.
Chłopi to powieść ze wszech miar realizująca postulaty modernistycznego realizmu literackiego. Władysław Reymont wykazał się bardzo dużą czujnością, jeśli chodzi o dobór tematyki swojego dzieła, ponieważ w Młodej Polsce panowała moda na zainteresowanie wsią.
Praca i życie każdego chłopa od zawsze nierozerwalnie związana była z posiadaną przez niego ziemią. Z biegiem pokoleń, z przekazywaniem jej z ojca na syna i z dziada na wnuka, zyskiwała ona coraz większy mir, aż w końcu stała się wartością immanentną.
Chłopi Władysława Reymonta powstawali w epoce modernistycznej, która charakteryzowała się bardzo specyficznymi trendami w sztuce, zwłaszcza w literaturze. Za wartościową literaturę uważano taką, która ukazuje świat takim, jakim widzi go autor.
Hanka i Jagna to dwie młode kobiety żyjące we wsi Lipce. Mimo zbliżonego wieku bardzo mocno się od siebie różnią, co jest spowodowane zróżnicowaniem warunków, w których przyszło im żyć.
Polska wieś o zawsze słynie z ogromnego szacunku wobec tradycji i obyczajów przekazywanych z ojca na syna od pokoleń. Takiemu trybowi życia sprzyjało oddalenie od wielkich ośrodków miejskich, ich szybkiego tempa życia i podatności na zagraniczne mody.