Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Kuba Socha był przedstawicielem najuboższej części społeczności chłopskiej – służył u innych, gdyż nie było go stać na własne utrzymanie. Jego postać dowodzi jednak, że wcale nie majętność świadczy o wartości człowieka, ponieważ niejeden bogacz mógłby mu pozazdrościć uczciwości i szlachetności.
W Jagnie splata się bardzo wiele cech, niekiedy pozornie wykluczających się nawzajem. Tworzy to mieszankę charakterologiczną, która zdecydowanie wyróżnia ją na tle mieszkańców Lipiec, przeważnie wprasowanych w schemat jednostajnego życia, jakie każdy chłop i każda chłopka znali z dziada pradziada.
Antek Boryna to jeden z głównych bohaterów powieści Władysława Reymonta pt. Chłopi. Jest to syn głównego bohatera powieści, Macieja, z którym jednak łączy go bardzo skomplikowana relacja. Z drugiej strony sam Antek również jest ojcem i mężem, co wywiera na nim jeszcze większą presję.
Chłopi to wybitna powieść realistyczna autorstwa Władysława Stanisława Reymonta. Autor został za jej napisanie nagrodzony Literacką Nagrodą Nobla w 1924 roku. Powieść przedstawia życie polskiej wsi oraz jej mieszkańców, ze wszystkimi takiego życia dobrymi i złymi stronami.
Maciej Boryna to w literaturze polskiej postać niebagatelna. To główny bohater powieści pt. Chłopi, Władysława Stanisława Reymonta, powieści, za którą autor uhonorowany został w 1924 roku Literacką Nagrodą Nobla – najwyższym wyróżnieniem dostępnym w świecie literatury na całym świecie. Nie to jest jednak najistotniejsze.
W momencie, w którym Anaruk wyciągnął olbrzymią rybę wbitą na swój harpun i z wysiłku przechylił się i upadł na plecy, usłyszeliśmy trzask. Z przerażeniem spojrzałem za siebie. Stało się to, o co modliliśmy się, żeby się nie stało.
To był ciepły czerwcowy wieczór. Zachodzące słońce oblewało pomarańczowym baskiem cały świat. Spacerowałem po okolicy samotnie, ponieważ chciałem poukładać w swojej głowie tłoczące się myśli. Od dłuższego czasu nie byłem spokojny i niekiedy nawet trudno było mi zasnąć.
W dawnych czasach z Ambrożym Kleksem łączyła mnie szczera i bezinteresowna przyjaźń. Potem jednak – jak to w życiu bywa – nasze drogi się rozeszły i nie mieliśmy już okazji utrzymywać kontaktów tak często, jakbyśmy sobie tego życzyli, choć nadal myśleliśmy o sobie nawzajem bardzo serdecznie.
Chyba nikt nie chciałby być samotny. Sytuacja, w której zostajemy pozostawieni sami sobie i nie mamy naprawdę nikogo, do kogo moglibyśmy się zwrócić z prośbą o pomoc, to chyba jednak najczarniejszych perspektyw, jakie może mieć przed sobą człowiek. Istnieją jednak różne rodzaje samotności. Niektórzy decydują się na nią z własnej woli.
Każdego dnia, a nawet w ciągu każdej godziny, czy nawet minuty, zmuszani jesteśmy do podejmowania mnóstwa przeróżnych decyzji, nawet nieświadomie lub podświadomie. Są to najczęściej decyzje bardzo mało znaczące, błahe i mające wpływ jedynie na nasze codzienne, najbardziej podstawowe sprawy. Istnieją jednak decyzje, które mają dużo bardziej długofalowe działanie.
Poeci zawsze uważani byli za istoty wyjątkowe, nawet pośród artystów. Nadal niekiedy uważamy, że poeta to człowiek, który ma kontakt z innymi wymiarami uczuciowości, a na pewno jest obdarzony ponadprzeciętną wrażliwością i niezwykłym zmysłem obserwacji.
Jacek Soplica to bohater Mickiewiczowskiego Pana Tadeusza, ojciec tytułowego bohatera. Za młodu był to warchoł, który w akcie zemsty i desperacji zastrzelił Stolnika Horeszkę, miejscowego magnata, który odmówił mu małżeństwa ze swoją córką. Wyrzuty sumienia i społeczny ostracyzm ze strony szlachty popchnęły Jacka do decyzji o opuszczeniu ziem polskich i rozpoczęciu pokuty w mnisim habicie. Przybrał miano Księdza Robaka i wstąpił do zakonu bernardynów.