Napisz opowiadanie, stanowiące współczesną wersję Zemsty, którego akcja dzieje się w dzisiejszych czasach. Zachowaj sens intrygi i najważniejsze cechy bohaterów

Kamienica przy ulicy Odwetu była kamienicą bardzo dziwną. Wyglądem nie odbiegała od setek innych kamienic, jakie spotkać można w wielu miastach kraju, lecz w wyniku różnych zawirowań administracyjnych na przestrzeni wielu lat, doszło tam do tak kuriozalnych przetasowań, że od dłuższego czasu kamienica ta miała dwóch dozorców, Pana Cześka Nerwowca oraz pana Rajmunda Cichego, z których każdy pod swoją kuratelę otrzymał pół kamienicy.

Papkin – charakterystyka

Papkin jest chyba najbardziej komiczną i jednocześnie najbardziej godną pożałowania postacią w najsłynniejszej komedii Aleksandra Fredry. Mały, tchórzliwy, naiwny, obdarzony słabym charakterem człowieczek, który usiłuje być postrzegany jako mężny i odważny bohater, robiący piorunujące wrażenie na kobietach oraz doświadczający nieprawdopodobnych przygód wszędzie tam, gdzie się pojawi. Trzeba przyznać, że pojawienie się takiej postaci w jakichkolwiek warunkach dramaturgicznych, gwarantuje ciekawą rozrywkę. 

Rejent Milczek – charakterystyka

Jednym z elementów, które stanowią o mistrzowskim nabudowaniu atmosfery komizmu, jest przedstawienie dwóch głównych bohaterów na zasadzie opozycji. Wielkiemu, rubasznemu i impulsywnemu Cześnikowi Raptusiewiczowi przeciwstawiony jest mały, pokornie pochylony, cichy Rejent Milczek. Czy jednak rzeczywiście oponent Cześnika był jedynie uniżonym sługą i honorowym urzędnikiem?

Cześnik – charakterystyka

Cześnik Raptusiewicz z Zemsty – dramatu autorstwa Aleksandra Fredry, to jedna z najbardziej znanych komicznych postaci literatury polskiej. Jest typowym reprezentantem polskiego szlachcica końca XVIII wieku. Jego cechy, zarówno te ogólnoszlacheckie, jak i czysto indywidualne, zostały przez autora wyjaskrawione w tak doskonały sposób, że nie sposób nie uśmiechnąć się, kiedy Cześnik pojawia się na kartach dramatu, na scenie teatru lub na ekranie kina. 

Żal – interpretacja

Józef Czechowicz był poetą dwudziestolecia międzywojennego, a jego dorobek artystyczny został szerzej zauważony oraz doceniony w późniejszych latach. Dzieła artysty charakteryzowały się katastroficznym nastrojem, widmem zbliżającego się kataklizmu, kolejnej krwawej wojny. Taką tematykę poruszały wiersze takie jak Legenda czy Żal. Ten drugi opublikowany został w ostatnim zbiorze Czechowicza nuta człowiecza, w roku 1939.

Zemsta jako komedia – cechy

Zemsta hrabiego Aleksandra Fredry to utwór genialny, o czym świadczy fakt, że po dwustu latach od jego napisania i pierwszego wystawienia, wciąż jest on obecny na deskach wielu teatrów krajowych i wciąż niezmiennie bawi nowe pokolenia odbiorców: widzów i czytelników. To jednak utwór specyficzny, ponieważ w epoce romantyzmu, czyli w czasie zaborów i wielkich, krwawych zrywów niepodległościowych, mało który twórca myślał o pisaniu komedii. Mimo to Fredrze udało się właśnie w tym czasie stworzyć dzieło, którego humor przetrwał wiele pokoleń i zachowa swoją świeżość zapewne jeszcze długo. Warto wiedzieć, jakie czynniki wpływają na to, że Zemsta jest tak świetną komedią. 

Charakterystyka porównawcza Klary i Podstoliny z Zemsty

Dwie kobiety, dwie bohaterki najpopularniejszego i największego dramatu komediowego polskiego romantyzmu, Zemsty hrabiego Aleksandra Fredry, dwa żywioły, młodość, szlachetność, czystość przeciwstawiona dojrzałej przebiegłości i wyrachowaniu w dbałości o własne interesy. Innymi słowy – Klara i Podstolina – czym się różniły, a w czym były podobne te dwie bohaterki?

Zemsta – motywy literackie

Zemsta Aleksandra Fredry to najwybitniejsze dzieło komediowe doby polskiego romantyzmu. Nie było to epoka przesadnie sprzyjająca humorowi, satyrze czy komedii, tym więc bardziej warte docenienia jest dzieło, które nie tylko zdobyło uznanie i poklask widzów w ponurym czasie zaborów i upadających powstań, lecz także jest chętnie czytane, wystawiane, a nawet ekranizowane do dziś. Oto najważniejsze motywy literackie, które odnaleźć można w Zemście. 

Literatura to prawdziwa skarbnica wiedzy o człowieku. Napisz rozprawkę, w której rozważysz czy literatura wzbogaciła twoją wiedzę o ludzkiej naturze i pomogła lepiej zrozumieć innych. Odwołaj się do Pana Tadeusza i innego utworu literackiego.

Nie dla żartu i nie przez przypadek zwykło mówić się, że mądrość zawarta jest w książkach. Czytając zyskujemy dostęp do zasobów całej wiedzy oraz myśli ludzkiej, jaka została zapisana w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat. Mając do dyspozycji tak ogromną „bazę danych”, możemy we własnych dociekaniach na temat człowieka i świata, automatycznie przeskoczyć wiele etapów do przodu, zamiast mozolnie odkrywać prawdy i dochodzić do wniosków, które dla wielu ludzi przed nami były już oczywistością. 

Przedwiośnie – motywy literackie

Przedwiośnie autorstwa Stefana Żeromskiego to nie tylko wielka powieść o odradzającym się po latach zaborów państwie polskim i o różnych na to odrodzenie pomysłach. To przede wszystkim wspaniała i wielowątkowa opowieść o jednostce uwikłanej w ogromne procesy historyczno-polityczne, o tym, jak tryby dziejowej machiny wpływają na życie pojedynczego człowieka, który od zarania dziejów pragnie w zasadzie tych samych rzeczy – godnego życia, bezpieczeństwa, miłości. Przyjrzyjmy się zatem mnogości wątków i motywów, które odnaleźć można na kartach Przedwiośnia. 

Symbolika w Przedwiośniu

Stefan Żeromski w Przedwiośniu utrwalił bardzo specyficzny dla Polski moment historyczny, w którym to od niedawna niepodległy kraj sam szuka na siebie jeszcze pomysłu, a obywatele dopiero zakasują rękawy do pracy, dopiero ustalają, co tak naprawdę musi być zrobione, dopiero planują działanie. Żeromski wplótł w swoją powieść kilka istotnych symboli, które mają działać na wyobraźnię czytelnika na poziomie nieco innym niż dosłowna historia przedstawiona na kartach Przedwiośnia. Sprawdźmy, jakie symbole występują w powieści Żeromskiego.