Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Pan Tadeusz Adama Mickiewicza to epopeja narodowa, czyli dzieło uważane za najważniejsze świadectwo polskości, jakie zostało kiedykolwiek napisane. Dlatego znać je powinien każdy, stąd pomysł, żeby wprowadzić poemat do kanonu lektur szkolnych.
W dobie dynamicznie rozwijających się technologii, nikogo już nie dziwi, że istnieje możliwość stworzenia realistycznej symulacji np. świata przedstawionego ulubionej książki.
Ciągle nie mogłem wyjść z oszołomienia tym, co się stało, ale mimo to szedłem przed siebie. Szedłem za – samemu nie chce mi się w to wierzyć, dzisiaj, kiedy spisuję to wspomnienie – dwójką swoich ulubionych bohaterów literackich. Za Tadeuszem i Zosią Soplicami powołanymi do życia w epopei Mickiewicza.
Obcując z jakąkolwiek sztuką, w jeden moment jesteśmy w stanie rozpoznać, co stanowi jej podstawę, jej fundament i tworzywo. Czy jest to rzeczywistość, którą artysta stara się twórczo odtworzyć, czy może zupełnie abstrakcyjny wytwór wyobraźni autora, który odkrywa przed nami nieznane nam dotąd światy z fantastycznej przeszłości lub przyszłości.
Chociaż w codziennym kontakcie z literaturą piękną przeważnie nie zwracamy na to zbyt wielkiej uwagi, to każda książka posiada pewien rodzaj kompozycji, która jest świadomym zabiegiem autora, a więc powinniśmy w równie świadomy sposób go odczytać. Co to znaczy? Na czym ta kompozycja polega?
„Krosienka” należy do nurtu literatury sentymentalnej, który wykształcił się w drugiej połowie XVIII wieku w opozycji do klasycyzmu. Autorem jest Franciszek Dionizy Kniaźnin – poeta żyjący w latach 1750-1807. Główny temat wiersza to miłość między dwójką młodych ludzi. W utworze pojawia się charakterystyczny dla sentymentalizmu motyw wsi i kultury ludowej.
Zaczarowana dorożka to poemat autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, który opublikowany został w roku 1946, w czasopiśmie Przekrój, a następnie wydany w odrębnym tomiku wierszy. Opowiada o magicznej podróży ulicami nocnego Krakowa.
Motyw małych ojczyzn funkcjonuje w literaturze nie od dziś. W dobie coraz bardziej unifikującego się świata oraz postępującej globalizacji człowiek szuka własnego miejsca, które mogłoby być „jego” miejscem, które mógłby znać i z którym mógłby się utożsamiać. Pisarze bardzo często wracają w swoich dziełach do rodzimych ziem, miejsc, z których się wywodzą, w których się wychowywali.
Agnieszka Osiecka przyszła na świat 9 października 1936 roku w Warszawie w artystycznej rodzinie – matka Maria była pisarką, a ojciec, Wiktor Osiecki, pianistą. Edukowała się na kilku kierunkach: dziennikarstwie na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Wydziale Reżyserii Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. W czasach studenckich udzielała się w Studenckim Teatrze Satyryków, gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek.
Szlachta polska to grupa społeczna, która do dzisiaj wzbudza kontrowersje, odbierana jest niejednoznacznie, a jej wizerunek w różnorakich źródłach lub dziełach literackich niejednokrotnie się po prostu wyklucza. Szlachta jest jednym z głównych tematów polskiej epopei narodowej – Pana Tadeusza autorstwa Adama Mickiewicza.
Miłość to chyba najważniejsze uczucie, jakie towarzyszy człowiekowi w życiu. To właśnie ona motywuje ludzi do działania, daje szczęście, staje się inspiracją dla artystów. Z drugiej jednak strony, nie zawsze jest to uczucie dające radość, czasem jest to raczej gorzkie rozczarowanie. Nie można się więc dziwić, że miłość od zawsze pojawia się jako jeden z najczęstszych motywów w literaturze. Jest obecna również w dziele Adama Mickiewicza uznawanym za epopeję narodową – w Panu Tadeuszu, a także w wielu innych utworach literackich.
Epopeja narodowa (inaczej epos narodowy) to bardzo specyficzny gatunek literacki. Jego specyfika polega m.in. na tym, że zwykle w danej kulturze (kulturze jednego narodu) występuje tylko jeden taki utwór. Jest to powieść, mit lub poemat tak istotny dla danej społeczności, że nie może mieć sobie równych. Polską epopeją narodową jest niezaprzeczalnie Pan Tadeusz autorstwa naszego wieszcza narodowego – Adama Mickiewicza. Przyjrzyjmy się temu, jak ów wielki poemat wpisuje się w cechy gatunkowe epopei.