Agnieszka Osiecka – życiorys

Agniesz­ka Osiec­ka przy­szła na świat 9 paź­dzier­ni­ka 1936 roku w War­sza­wie w ar­ty­stycz­nej ro­dzi­nie – mat­ka Ma­ria była pi­sar­ką, a oj­ciec, Wik­tor Osiec­ki, pia­ni­stą. Edu­ko­wa­ła się na kil­ku kie­run­kach: dzien­ni­kar­stwie na Uni­wer­sy­te­cie War­szaw­skim oraz na Wy­dzia­le Re­ży­se­rii Fil­mo­wej Pań­stwo­wej Wyż­szej Szko­ły Te­atral­nej i Fil­mo­wej w Łodzi. W cza­sach stu­denc­kich udzie­la­ła się w Stu­denc­kim Te­atrze Sa­ty­ry­ków, gdzie za­de­biu­to­wa­ła jako au­tor­ka tek­stów pio­se­nek.

W 1954 roku uka­zał się jej de­biut pro­za­tor­ski, a wła­ści­wie re­por­ta­żo­wy w cza­so­pi­śmie „Głos Wy­brze­ża”. Współ­pra­co­wa­ła tak­że z cza­so­pi­sma­mi: „Nowa Kul­tu­ra”, „Sztan­dar Mło­dych”, „Li­te­ra­tu­ra” „Kul­tu­ra”, „Pol­ska”. Była part­ner­ką wy­bit­nych oso­bo­wo­ści: Mar­ka Hła­sko, Da­nie­la Pas­sen­ta i Je­re­mie­go Przy­bo­ry, cze­go po­kło­siem są mi­ło­sne pio­sen­ki oraz epi­sto­lo­gra­fie. Na­pi­sa­ła po­nad 2000 utwo­rów: Małgośka, Niech żyje bal, Wariatka tańczy. Po­nad­to wy­da­ła kil­ka­na­ście po­wie­ści, fe­lie­to­nów i sztuk te­atral­nych: Niech no tylko zakwitną jabłonie (1964), Zabiłam ptaka w locie (1970), Biała bluzka (1988). Agniesz­ka Osiec­ka ode­szła w wy­ni­ku po­wi­kłań na wsku­tek cho­ro­by no­wo­two­ro­wej je­li­ta gru­be­go 17 mar­ca 1997 roku w War­sza­wie.