Interpretacje wierszy i materiały do nauki
W języku polskim (chociaż nie tylko) dysponujemy dwoma metodami przytaczania czyjejś wypowiedzi, czyjejś opinii, prośby, rozkazu, pytania i innych typów wypowiedzeń. Są nimi mowa niezależna oraz mowa zależna. Wbrew niewiele mówiącym nazwom, nie są to w ogóle pojęcia skomplikowane. Co dokładnie oznaczają, wyjaśniamy poniżej.
Odprawa posłów greckich to dramat autorstwa Jana Kochanowskiego, który w założeniu miał być próbą przeniesienia wzorców tragedii antycznych na grunt języka polskiego. Tym ciekawszy jest to przykład do analizy pod względem nie tylko tego, jaka treść została w nim zawarta, lecz także (a może nawet przede wszystkim) pod względem tego, w jaki sposób została ona przekazana. Jakich kompozycyjnych zabiegów użył autor, by z jednej strony oddać hołd ukochanej tradycji antycznej Grecji, a z drugiej pchnąć stary schemat na nowe, renesansowe tory. Taka analiza świadczy bowiem o niebywałym talencie kreatywnego naśladownictwa, któremu wyraz dał Jan Kochanowski pisząc Odprawę posłów greckich.
Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego miała być, w zamyśle autora, dowodem na to, że antyczne wzorce literackie mogą być z powodzeniem przenoszone na kanwę języków narodowych. Było to zresztą dążenie wielu ówczesnych twórców europejskich, Kochanowski zrobił to jako pierwszy w Polsce. Czy więc Odprawa posłów greckich to wierne odwzorowanie greckich tragedii z czasów Sofoklesa, Eurypidesa lub Ajschylosa? Z pewnością można powiedzieć, że tak, chociaż nie jest to dramat pozbawiony pewnych nowatorskich cech, charakterystycznych już dla wzorców renesansowych.
Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego to dzieło, którym renesansowy autor próbował przenieść na grunt literatury polskiej wzór antycznej tragedii greckiej. Z antyku zapożyczył więc nie tylko formę utworu, lecz także pewien zakres tematyczny. W tragedii starogreckiej bowiem, bardzo częstym tematem (głównym lub towarzyszącym, stanowiącym tło wydarzeń właściwych) była wojna trojańska, a właściwie jej homerycka wersja. Tak jest również w przypadku Odprawy posłów greckich.
W utworze „Ogród miłości” Jan Andrzej Morsztyn charakteryzuje miłość i towarzyszące jej uczucia za pomocą porównania do ogrodu. Opisany ogród jest miejscem pełnym cierpienia, a nie rozkoszy. Wiersz pochodzi z tomu poetyckiego „Lutnia”, który jest najbardziej reprezentatywnym zbiorem dzieł tego poety.
„Niestatek” o incipicie „Prędzej kto wiatr w wór zamknie” to wiersz barokowego poety Jana Andrzeja Morsztyna, który przedstawia stereotyp kobiety jako istoty zmiennej. Utwór pochodzi z tomu poetyckiego „Lutnia”.
Utwór „Na koszulę brudną” to liryk miłosny czołowego przedstawiciela polskiego baroku dworskiego – Jana Andrzeja Morsztyna. Wiersz jest zwrotem do atrakcyjnej kobiety, która ma mnóstwo zalotników. Podmiot liryczny jest jednym z mężczyzn zafascynowanych jej pięknem.
„Redivivatus” to wiersz Jana Andrzeja Morsztyna, który podejmuje tematykę nieśmiertelności, życia po śmierci oraz pożądania ukochanej. Poeta, pod pretekstem metafizycznych przemyśleń, skupia się na hedonistycznym podejściu wykorzystania wędrówki w zaświatach do celu wiecznego przebywania w towarzystwie swojej miłości.
Utwór „W kwartanie” Jana Andrzeja Morsztyna to jeden z najbardziej znanych wierszy tego poety dworskiego tworzącego w epoce baroku. Jest to przekład włoskiego sonetu konceptysty Giambattista Marino „Per una infirmita mortale” („W śmiertelnej chorobie”), na którym Morsztyn wielokrotnie się wzorował. Główną tematyką wiersza jest szczegółowy opis wyczerpującej gorączki, wywołanej malarią.
Stanisław Grochowiak urodził się 24 stycznia 1934 roku w Lesznie. Dzieciństwo spędził, ukrywając się razem z matką w okupowanej Warszawie. Podjął próbę studiowania na uniwersytecie w Poznaniu pod kątem filologii polskiej, jednak po kilku tygodniach zrezygnował. Przeprowadził się do Wrocławia, gdzie pracował w czasopiśmie „Wrocławski Tygodnik Katolicki”. W 1951 roku napisał debiutanckie utwory Ave Maria oraz Notuję Deszcz, które znalazły się na łamach dodatku „W oczach młodych”. Pięć lat później wydał pierwszy tomik poetycki Ballada rycerska.
Na co dzień wydaje nam się, że wiemy, co i dlaczego nas śmieszy, bawi. Każdy człowiek ma indywidualne poczucie humoru, mimo to zdarzają się sytuacje lub zjawiska, które wywołują uśmiech na twarzach większości ludzi. Mało kto jednak wnika w tę kwestię, a tymczasem komizm jest zjawiskiem od wielu lata badanym i zgłębianym przez naukowców i filozofów. Warto przyjrzeć się mu bliżej.
Motyw „danse macabre”, czyli przerażającego tańca, do którego upersonifikowana Śmierć porywa wszystkich ludzi, kiedy przyjdzie ich czas, był w średniowieczu motywem dominującym w sztuce. Dzisiaj znamy mnóstwo przykładów artystycznego przedstawienia go, głównie w dziełach malarskich.