Interpretacje wierszy i materiały do nauki
„Żywot człowieka poczciwego” jest jednym z najbardziej znanych dzieł renesansowego artysty, Mikołaja Reja. Stanowi większość wydanej w 1567 lub 1568 księgi „Źwierciadło albo kstałt, w którym każdy stan snadnie się może swym sprawam jako we źwierciadle przypatrzyć”. Jej celem było ukazanie postaw pożądanych w społeczeństwie i kształtowanie ich, idealizując przy tym model szlachcica ziemianina.
Kazimierz Wierzyński to poeta, prozaik i eseista tworzący w okresie międzywojnia, jak i w późniejszych latach. Był na stałe związany z takimi czasopismami jak Skamander czy Wiadomości Literackie. Choć jego twórczość często miała radosny wydźwięk, to jednak wiersz Memento charakteryzuje się odmiennym nastrojem – stanowi zbiór refleksyjnych przemyśleń na temat ludzkich dokonań oraz ich celu – zapomnieniu o nieuniknionym przemijaniu.
Staś Tarkowski i Tomek Wilmowski to bohaterowie dwóch różnych powieści dwóch różnych autorów. Mimo to wiele ich łączy – wiek, kolor włosów, wysoka inteligencja oraz fakt, że obaj zostali poddani procesowi przyspieszonego dojrzewania.
Jarosław Marek Rymkiewicz to polski literat, historyk i eseista, który najbardziej rozpoznawalny jest ze swojej działalności poetyckiej. Uważa się go za poetę klasycystycznego, który często odwołuje się do dorobku minionych epok, zarówno pod względem poruszanej tematyki, jak i formy dzieł. Jest autorem wiersza Ogród w Milanówku, pieśń nocnego wędrowca, który metaforycznie opowiada o nieustannym poszukiwaniu Boga przez człowieka.
Postaci Podkomorzego oraz starosty Gadulskiego to dwa skrajnie różne charaktery wykreowane przez Juliana Ursyna Niemcewicza w jego komedii pt. Powrót posła. Ich cechy zostały przez autora wyjaskrawione aż do śmieszności, po to, by uzmysłowić czytelnikowi lub widzowi teatralnemu zalety i wady niektórych bardzo popularnych postaw społecznych z końca XVIII wieku, w okresie Sejmu Czteroletniego, w którym zresztą sam Niemcewicz brał czynny udział.
Omawiany utwór jest 101 sonetem w cyklu „Sonety do Laury” Francesco Petrarki. Podmiot liryczny, którego interpretuje się jako samego autora, przeżywa kryzys w związku z miłością do Laury. Nadzieja, którą żyje i żywi w kontekście tego uczucia, niknie. W krótkiej, ale zarazem kunsztownej formie literackiej zawiera refleksje związane z cierpieniem z powodu nieodwzajemnionej miłości.
Marcin Borowicz i Andrzej Radek to dwaj bohaterowie powieści Stefana Żeromskiego pt. Syzyfowe prace. Dwaj młodzi ludzie dorastający w bardzo trudnym dla Polski czasie i miejscu – pod zaborem rosyjskim.
Atlantyda i inne wiersze to tomik poezji wydany w roku 1986 roku. Znajduje się w nim utwór o tytule Garden party, poruszający wątki emigracyjne – opisuje stan wiedzy Amerykanów na temat tego, co dzieje się w Polsce oraz sugeruje, że rodacy są zdani sami na siebie. Autorem wiersza jest Stanisław Barańczak, jeden z najsłynniejszych twórców Nowej Fali, ale także poeta, tłumacz oraz akademik, przebywający na wieloletniej emigracji w Stanach Zjednoczonych.
W „Sonecie 124” Francesco Petrarca opisuje trud i cierpienie związane z odczuwaniem miłości. Utwór jest kolejnym z ponad 360 utworów z cyklu „Canzioniere”, znanego również jako „Sonety do Laury” lub „Drobne wiersze włoskie”, jak podobno nazywał zbiór sam poeta. Widać w nim silnie nurt filozofii renesansowej, której autor był prekursorem.
Danusia i Jagienka to dwie bohaterki wielkiej powieści historycznej autorstwa Henryka Sienkiewicza, pt. Krzyżacy. Te dwie młodziutkie dziewczyny łączy uczucie wobec Zbyszka z Bogdańca, choć w każdym przypadku kształtuje się ono nieco inaczej. Inaczej również wygląda dorastanie obu panien, co ma wpływ na kształtowanie się ich charakterów.
Interpretowany utwór należy do zbioru ponad 360 sonetów z cyklu „Do Laury”, inaczej zwanego „Canzoniere” lub „Drobne wiersze włoskie”. Te wiersze miłosne zapisały się od renesansu do kanonu dzieł poezji miłosnej. „Sonet 250” przedstawia cierpienie podmiotu lirycznego po śmierci ukochanej Laury, która nawiedza go w snach.
Zośka, Alek i Rudy, czyli Tadeusz Zawadzki, Maciej Aleksy Dawidowski i Jan Bytnar, to trzech głównych bohaterów powieści Kamienie na szaniec Aleksandra Kamińskiego. Książka opowiada o ludziach i wydarzeniach, które miały miejsce naprawdę. To sylwetki trzech młodych ludzi, z których każdy był nieco inny, ale z których każdy był w stanie poświęcić życie dla ojczyzny.