Staś Tarkowski i Tomek Wilmowski to bohaterowie dwóch różnych powieści dwóch różnych autorów. Mimo to wiele ich łączy – wiek, kolor włosów, wysoka inteligencja oraz fakt, że obaj zostali poddani procesowi przyspieszonego dojrzewania.
Staś Tarkowski to główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza pt. W pustyni i w puszczy. Jest to czternastoletni chłopak o blond czuprynie, z korzeniami polskimi, który jednak urodził się i dorastał w egipskim Port-Saidzie (jego ojciec był inżynierem pracującym przy budowie Kanału Sueskiego). Staś był nadzwyczaj wysoki i dużo lepiej zbudowany od swoich rówieśników. Wyróżniającą go sylwetkę i formę fizyczną wykształcił uprawiając wiele sportów, w dodatku trenując z takim zapałem, że często bywał lepszy od rdzennych Afrykanów. Świetnie strzelał. Spojrzenie Stasia charakteryzowało się dużą pewnością siebie, było swego rodzaju wyzwaniem rzucanym światu. Rozwój tężyzny fizycznej jednak nie odbywał się kosztem rozwoju intelektualnego. Chłopak był bardzo dobrym uczniem, Znał bardzo dobrze kilka języków obcych, w tym, rzecz jasna, polski. Mimo że nigdy w Polsce nie był, kochał kraj, z którego pochodził jego ojciec i o którym słyszał w wielu historiach jego taty. Staś był zatem bardzo inteligentny i świadomy swoich rozlicznych zalet, co skutkowało tym, że bywał zarozumiały, chełpliwy i nieco narcystyczny. Lubił się przechwalać. Nie była to jednak cecha przeważająca. Przede wszystkim bowiem był to młody człowiek, obdarzony dużym urokiem osobistym, dobrze wychowany i z radością czerpiący z życia. Wiele zmieniło się w Stasiu Tarkowskim pod wpływem traum i przeżyć związanych z porwaniem jego i Nel przez arabów. Chłopak musiał bowiem stawać przed decyzjami, których nawet osoba dorosła nie potrafiłaby podjąć. Jednak nawet w przypadku śmiertelnego zagrożenia, umiał zachować zimną krew i być wiernym własnym zasadom, np. wierze chrześcijańskiej. Najcięższą decyzją było zastrzelenie porywaczy. To był moment kulminacyjny, w którym Staś z chłopca stał się dorosłym mężczyzną. Jednak później czekało go jeszcze wiele wyzwań, z których najważniejszym było zapewnienie bezpieczeństwa Nel, podczas niebezpiecznej wędrówki przez pustynię. Po powrocie do domu, Staś był już innym człowiekiem. Stał się spokojniejszy, bardziej powściągliwy, rozsądny. Nie zdarzało mu się już przechwalać, nie musiał już nikomu niczego udowadniać. Został zmuszony do tego, by dorosnąć w przyspieszonym tempie.
Tomek Wilmowski to bohater serii książek Alfreda Szklarskiego, z których największą popularnością cieszy się chyba Tomek w krainie kangurów. Przedstawiony w niej chłopak ma czternaście lat, nie posiada matki, a jego ojciec zmuszony został do emigracji (rzecz dzieje się w czasie zaborów). Jest to blondyn o świetnej sylwetce. Jednym z jego ulubionych sportów jest jazda konna, choć jest bardzo dobry również w strzelaniu. Tomek WIlmowski jest bardzo zdolnym uczniem i charyzmatycznym towarzyszem – jego koledzy chętnie go słuchają i podążają za jego radami. Chłopak wychowany został w duchu patriotycznym, toteż sprzeciwia się instrumentowi rusyfikacji jak może, choćby rozmawiając w domu z kolegami po polsku. Kiedy wyjeżdża na wyprawę z ojcem, chcąc nie chcąc, musi dojrzeć jeszcze bardziej, ale w większości przypadków zdaje egzamin. Bardzo szybko uczy się rzeczy i umiejętności niezbędnych podczas wyprawy, nabiera doświadczenia, które pozwala mu niejednokrotnie uratować życia współtowarzyszom (np. sytuacja z tygrysem bengalskim). Zdarzają się jednak sytuacje, w których daje osobie znać jego zadziorna natura i np. sprzeciwia się ojcu, co najczęściej kończy się dla niego kłopotami. Z czasem nawet największe wyzwania, jakie stawia przed nim podróż, przestają dla chłopaka stanowić problem. Wręcz przeciwnie – coraz bardziej fascynuje się podróżami, różnorodnością świata, geografią i historią. Tomek łatwo zjednuje sobie przyjaciół. Dzięki swojemu usposobieniu i dojrzałości jest w stanie kolegować się nawet z osobami dużo starszymi od siebie. Jest lojalnym przyjacielem.
Zarówno Staś Tarkowski, jak i Tomek Wilmowski, to czternastoletni chłopcy, bardzo inteligentni i zdolni, rozwinięci fizycznie ponad swój wiek. W obu ich przypadkach dochodzi jednak do wydarzeń, które wystawiają na próbę ich zdolności, zasady i hart ducha. W przypadku Tarkowskiego jest to porwanie oraz opieka nad Nel, w przypadku Wilmowskiego – podróż z ojcem do Australii w poszukiwaniu dzikich zwierząt. Obaj wyszli z tych prób zwycięsko i obaj dzięki nim z nastolatków zmienili się w naprawdę dojrzałych mężczyzn.