Raport o stanie wojennym – plan wydarzeń
Raport o stanie wojennym to zbiór opowiadań Marka Nowakowskiego.
Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Raport o stanie wojennym to zbiór opowiadań Marka Nowakowskiego.
Marek Nowakowski jest autorem zbioru opowiadań, pt. Raport o stanie wojennym. Wbrew tytułowi nie jest to jednak dzieło politologiczne, lecz literackie, w którym autor starał się przedstawić rozmaite postawy Polaków, doświadczających traumy stanu wojennego. Ich codzienne życie oraz to, jak próbowali się odnaleźć w takich warunkach, stało się kanwą zbioru opisującego trudność i absurd początku lat 80. XX wieku w Polsce.
Raport o stanie wojennym to zbiór opowiadań Marka Nowakowskiego. To bardzo specyficzne dzieło, mocno zakorzenione w polskiej rzeczywistości politycznej i społecznej początku lat 80. XX wieku, kiedy Polska doświadczyła zbrodni stanu wojennego. Było to związane z dominacją Związku Radzieckiego i miało wielkie reperkusje socjologiczne, z którymi mierzymy się niejednokrotnie aż do dzisiaj.
Tezeusz to jeden z najbardziej znanych herosów, których poznać możemy w mitologii greckiej. W wielu analizach i opracowaniach porównywany jest nawet do samego Heraklesa. Warto więc zanurzyć się w dzieje tego niesamowitego bohatera i dowiedzieć się kim był oraz jakimi czynami najbardziej zasłynął.
Kajko i Kokosz to dwójka głównych bohaterów legendarnej serii komiksów autorstwa Janusza Christy. To słowiańscy wojowie, którzy służą kasztelanowi Mirmiłowi. Ich przygody obfitują zarówno w momenty mrożące krew w żyłach, jak i bardzo satyryczne i humorystyczne.
Kajko i Kokosz to seria legendarnych komiksów autorstwa Janusza Christy. Opowiadają one o dwóch słowiańskich wojach, tytułowych Kajku i Kokoszu, którzy pozostają w służbie kasztelana Mirmiła i wraz z nim pilnują porządku oraz bezpieczeństwa swojego grodu. Komiks na stałe wpisał się już do popkultury polskiej, a jego bohaterowie stali się wręcz przysłowiowi i wciąż przyciągają do siebie nowe pokolenia wielbicieli i fanów. Jest on nie tylko dawką naprawdę dobrej zabawy i humoru, lecz także doskonałym źródłem prawd dydaktycznych. Dlatego to lektura tak bardzo odpowiednia dla dzieci i młodzieży.
Łamignat niedomaga zdrowotnie i nie jest w stanie pełnić swojej zbójeckiej posługi.
Jaga, żona Łamignata, daje swojemu mężowi zaczarowaną fujarkę, która ma go uwolnić od wszelkich problemów.
Kajko, Kokosz Mirmił wracają z polowania, lecz nie udaje im się dostać z powrotem do grodu ze względu na wcześniejszy zakaz Mirmiła.
Każdy człowiek jest inny i posiada inne podejście do tego, jak chciałby, żeby wyglądało życie jego i jego najbliższych. Niektórzy opowiadają się za tradycją, sprawdzonymi ścieżkami życiowymi kultywowanymi przez ich przodków, pośród których czują się bezpiecznie i które dają im poczucie komfortu. Inny są zwolennikami nowoczesności i pragną podążać za nią krok w krok.
Każdy z nas ma pewną własną i osobistą, indywidualną wizję tego, jak wygląda i jak powinien wyglądać świat znajdujący się dookoła nas. Wizja jednak ma to do siebie, że nigdy nie jest do końca zgodna z rzeczywistością. Wielokrotnie swoje zdanie wyrabiamy sobie na podstawie niepełnych danych, przeinaczonych informacji, które popieramy myśleniem o tym, jak chcielibyśmy, żeby było.
Moim ulubionym bohaterem z komiksu autorstwa Janusza Christy jest jedna z dwóch głównych i tytułowych zarazem postaci, a mianowicie – Kajko. W czasie lektury komiksów to on najbardziej trafił do mojego serca i myślę, że to właśnie jego chciałbym mieć za przyjaciela w prawdziwym świecie, gdyby oczywiście było to możliwe.
– Nie, Kajko, mój najlepszy przyjacielu, proszę cię, nie, to nie jest potrzebne, już mnie tak nie boli! – Kokosz stanął jak wryty dosłownie kilka kroków przed wejściem do gabinetu dentystycznego. Kajko, jego najlepszy przyjaciel, charakteryzował się potęgą posiadanego intelektu, jednak znacznie drobniejszą posturą. Ktoś, kto zobaczyłby ich w tym momencie, mógłby pęknąć ze śmiechu.
Kajko i Kokosz, jak zwykle o tej porze dnia, wędrowali wokół palisady grodu Mirmiłowo. Była to część ich dziennej rutyny z rozkazu kasztelana Mirmiła Ich zadaniem było patrolowanie wszystkich bram i terenów wokół grodu, by w razie ewentualnego niebezpieczeństwa móc jak najszybciej poinformować resztę wojów.