Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Sklepy cynamonowe Brunona Schulza to dzieło niezwykłe, przepełnione magią, estetyką snu, tajemniczym niedopowiedzeniem i perspektywą dziecka, która dla dorosłego czytelnika zawsze pozostanie zjawiskiem fascynującym. Nie ma w tym dziele linearnej fabuły, co pozwala odbiorcy po prostu wniknąć w świat przedstawiony całą swoją wyobraźnią i odczytywać poszczególne tropy, ślady i motywy literackie, do których autor nawiązał.
Sklepy cynamonowe Brunona Schulza to dzieło niezwykłe pod względem kreacji świata przedstawionego. Rzeczywistość przeplata się w nim z wyobraźnią, marzeniem, snem. Niekiedy trudno oddzielić jedno od drugiego. Równie oryginalnie przedstawieni są bohaterowie, którzy niekiedy więcej mają w sobie z wyobrażeń, jakie snujemy często o osobach, których dawno w naszym życiu nie ma, niż z prawdziwymi osobami, którymi były.
Postać ojca głównego bohatera w Sklepach cynamonowych Brunona Schulza to postać kluczowa dla wydźwięku całego zbioru. Jest on przedstawiony w sposób, który może usprawiedliwiać bardzo różne interpretacje jego postawy. Dla jednych może być wrażliwym i natchnionym filozofem, dla innych schizofrenikiem, który zatracił kontakt z rzeczywistością.
Przedstawienie głównego bohatera, jego rodziny oraz opis Drohobycza. Opis domu ciotki Agaty oraz jej rodziny. Opis kamienicy, w której mieszka główny bohater oraz jego spacerów po labiryncie korytarzy.
Labirynt był w mitologii starożytnej Grecji budowlą zaprojektowaną i wzniesioną przez Dedala, słynnego geniusza, wynalazcę i artystę. Ogromny obszar, który w swojej istocie był plątaniną ścieżek, przejść i ślepych zaułków, miał spełniać jeden cel – miał nie pozwolić z niego wyjść temu, kto raz się w nim znalazł. W labiryncie znalazł się bowiem Minotaur, potwór o głowie byka, który siał spustoszenie w królestwie Minosa, na Krecie.
Ludzie bardzo lubią wierzyć, że ich uczucia wobec bliskich im osób przetrwają nawet w momencie, gdy ich ziemska podróż się już zakończy. Wolą myśleć w ten sposób, niż pogodzić się z myślą, że kiedyś przyjdzie im pożegnać się z ukochanymi.
To, co czeka człowieka po śmierci, czyli tzw. „życie pozagrobowe”, od zawsze rozpala ludzką ciekawość i wyobraźnię. Od tysięcy lat snute są rozmaite wyobrażenia na temat tego, czym jest i jak dokładnie wygląda to, co znajduje się po „tamtej stronie”. Na pytania te przez wieki usiłowały odpowiadać rozmaite religie i mitologie, ponieważ na wiele sposobów próbowały przekonać wiernych do swojej wizji.
W życiu spotykają nas niekiedy bardzo trudne chwile i wybory. Czasem musimy podjąć decyzję pomiędzy własnym szczęściem i spokojem a poświęceniem się dla czegoś lub dla kogoś. Jeśli wybierzemy tę drugą opcję, zrodzi się w nas zapewne wątpliwość, czy w ten sposób nie okazujemy słabości.
Miłość należy do najpopularniejszych motywów nie tylko literatury, ale i sztuki w ogóle. Różnorodne jej obrazy i interpretacje odnaleźć można w dziełach najrozmaitszych gatunków, w tym w dziełach religijnych i sakralnych. Powiedzenie głosi, że miłość ma wiele oblicz. Potwierdzają to liczne przykłady literackie, których autorzy przedstawiali to uczucie na bardzo wiele sposobów.
Konrad Wallenrod, tytułowy bohater legendarnej powieści poetyckiej Adama Mickiewicza, to jeden z najważniejszych i najbardziej kontrowersyjnych bohaterów polskiej literatury. To postać, która łączy w sobie wszystkie najbardziej dramatyczne dylematy i przeciwności, jakie można sobie wyobrazić w kwestii walki za ojczyznę i poświęcenia dla niej.
W wielu dziełach literatury światowej możemy doszukać się istnienia i funkcjonowania wątków baśniowych i fantastycznych. Dotyczy to nie tylko literatury fantasy, lecz także powieści, wierszy czy dramatów, które na co dzień nie kojarzą się nam z tym nurtem. Wątki te są używane na bardzo wiele różnych sposobów i pełnią wiele rozmaitych funkcji w dziełach literackich.
Literatura w bardzo piękny sposób potrafi ukazać różnego rodzaju przenikania się świata realistycznego, który widzimy i odczuwamy każdego dnia, ze światem metafizycznym, fantastycznym, niematerialnym, którego istnienie czasem jedynie przeczuwamy w sposób instynktowny.