Dżuma – opracowanie

W każdym jest coś, co zasługuje na podziw innych. Napisz rozprawkę, w której rozważysz trafność tego stwierdzenia. W argumentacji odwołaj się do Małego Księcia oraz innego utworu literackiego

Dzisiejszy świat przyzwyczaja nas nie tylko do szybkiego życia, lecz także do szybkiego myślenia, a co za tym idzie – szybkiego osądzania innych. Jesteśmy w swoich opiniach bardzo zero-jedynkowi, potrzebujemy szybkich opinii, by wiedzieć czy warto poświęcać czas danej znajomości, danemu człowiekowi. Nie dajemy sobie czasu na to, by dobrze poznać drugą osobę, potrafimy skreślać ludzi po bardzo powierzchownym ich poznaniu, tak zwane „pierwsze wrażenie”, zwłaszcza, gdy nie wypada zbyt pozytywnie, jest dla nas często wyznacznikiem tego, że nie warto się z kim lepiej poznawać. Żyjemy tak, pomimo że wiele dzieł literackich w bardzo piękny sposób stara się uświadomić nam, że „w każdym jest coś, co zasługuje na podziw innych”. 

Omów postawy ludzi w sytuacji zagrożenia w oparciu o Dżumę

„Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” – to słowa zawarte w wierszu noblistki, Wisławy Szymborskiej. Mówią o tym, że nie możemy być stuprocentowo pewni tego, w jaki sposób się zachowany lub zareagujemy w jakiejś sytuacji, dopóki jej naprawdę nie przeżyjemy. Dotyczy to głównie sytuacji ekstremalnych, w jakiś sposób podbramkowych. W takiej sytuacji postawieni zostają bohaterowie powieści Alberta Camusa pt. Dżuma. 

Zdążyć przed Panem Bogiem, Dżuma – Rieux i Edelman – ocena postaw lekarzy

Co łączy Hannę Krall i Alberta Camusa? Przede wszystkim główni bohaterowie ich najgłośniejszych książek – reportażu Zdążyć przed Panem Bogiem oraz powieści parabolicznej Dżuma. Marek Edelman i Bernard Rieux to dwaj lekarze, którzy zostają postawieni w obliczu niezwykle ciężkich sytuacji życiowych – pracy w szpitalu w czasie wojny oraz epidemii śmiertelnej choroby. Czy te sytuacje mogą być ze sobą porównywane? I czy istnieją podobieństwa w postawach obu lekarzy?

Dlaczego Dżuma Alberta Camusa jest opowieścią także o czasie współczesnym i ludziach dzisiaj?

Dzieło Alberta Camusa ma charakter uniwersalny, ponadczasowy, ogólnoludzki. Oznacza to, że zachowuje ono aktualność w każdych czasach. Dżumę można czytać w oderwaniu od kontekstu historycznego czasu, w którym powstała i została opublikowana i zawsze będzie się miało wrażenie, że opowiada ona o rzeczach, sytuacjach, rozterkach i dylematach, które dotyczą również nas i ludzi żyjących dookoła. Dlaczego tak jest?

W człowieku więcej rzeczy zasługuje na podziw niż pogardę – wyjaśnij znaczenie słów z Dżumy

Albert Camus w swojej Dżumie świetnie sportretował nie tylko zachowanie społeczności postawionej przed wyzwaniem, jakim niewątpliwie była epidemia śmiertelnej choroby, ale także charaktery i postawy moralne poszczególnych jednostek uwikłanych w ten trudny moment dziejowy. Ze względu na swoje egzystencjalistyczne zacięcie, autor ustami swoich bohaterów przedstawia nam wiele poglądów na temat ludzkiego życia, jego wartości oraz charakteru. 

Uniwersalizm Dżumy

Dżuma jest uznawana za jedną z najważniejszych powieści XX wieku i trudno znaleźć jakąkolwiek „obowiązkową” listę lektur, na której ta pozycja by się nie znalazła. Dlaczego powszechnie uważa się tę powieść za tak ważną, tak istotną i mądrą? Jak to się stało, że przez siedemdziesiąt lat nie straciła na aktualności, a wydarzenia w niej przedstawione odnoszą się do współczesności tak samo dobrze, jak do realiów czasu, w którym została napisana? Kluczem do odpowiedzi na te pytania może być uniwersalizm Dżumy. 

Dżuma jako powieść o złu – motyw zła w Dżumie

Dżuma autorstwa Alberta Camusa o nie tylko historia miasta dotkniętego nieszczęściem zarazy, lecz przede wszystkim powieść dotykająca fundamentalnych problemów i dylematów dotyczących natury i egzystencji ludzkiej. Między innymi stosunku do zła, do którego niejednokrotnie porównywana jest rozprzestrzeniająca się w Oranie zaraza. 

Na podstawie dwóch kazań ojca Paneloux określ różnicę w jego zachowaniu w stosunku do człowieka

Ojciec Paneloux to bardzo specyficzna postać z Dżumy Alberta Camusa. Jest on katolickim księdzem, który w oczach wiernych pełni funkcję duchowego przewodnika, mającego pomóc społeczności przetrwać trudny zarówno fizycznie, jak i psychicznie oraz mentalnie czas. Na duchownym jednak czas epidemii odciska znaczne piętno, najwyraźniej widać to po zmianach, jakie zachodzą w jego kazaniach. 

Czym dla bohaterów Dżumy jest wolność?

Wolność to temat, na który można pisać i dyskutować właściwie w nieskończoność. Pojawia się on w bardzo wielu dziełach literackich, jednak w Dżumie Alberta Camusa ma wymiar specyficzny. Otóż bohaterom powieści istotnie zostaje odebrana wolność – zostają zamknięci w odizolowanym od reszty świata, zadżumionym mieście. Warto przyjrzeć się temu, jak klarowały się wówczas ich poglądy na wolność, zarówno zewnętrzną, jak i wewnętrzną. 

Egzystencjalizm w Dżumie

Albert Camus uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli nurtu filozoficznego nazywanego egzystencjalizmem, bardzo popularnego w Europie w pierwszej połowie XX wieku. Ten specyficzny nurt, który zamiast w traktatach i esejach wyrażał swoje postulaty głównie w dziełach literackich, skupiał się przede wszystkim na człowieku i jego egzystencji, a ściślej rzecz ujmując – na absurdzie i bezcelowości tej egzystencji. Warto przyjrzeć się temu, jak temat ten ujął Albert Camus w swojej powieści. 

Dżuma – Różne postawy człowieka wobec zła

W Dżumie Albert Camus przedstawia historię miasta dotknięte epidemią uciążliwej i śmiertelnej choroby. Oran staje się zamkniętą przestrzenią, na arenie której czytelnik obserwować może różnorodne postawy i zachowania ludzkie. Są to postawy i zachowania wywołane niecodzienną, ekstremalną sytuacją, w której znaleźli się bohaterowie powieści, w której krystalizuje się ich podejście do spraw fundamentalnych: życia, śmierci, cierpienia, odpowiedzialności, dobra i zła.