Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Niektórzy twierdzą, że życie jest po to, by wyrobić sobie jak najwięcej przyjemnych wspomnień na starość. To oczywiście nieco żartobliwe powiedzenie, jednak trafnie podkreśla rolę, jaką w naszym życiu odgrywają wspomnienia.
W dzisiejszych czasach wiemy już, że natura jest czymś szalenie ważnym i jeśli nie będziemy o nią dbać w odpowiedni sposób, sami nie przetrwamy, albo jakość naszego życia znacznie się pogorszy. W poprzednich epokach świadomość klimatyczna nie była aż tak wysoka, co nie oznacza, że nie dostrzegano ogromnej roli, jaką natura pełni w naszym życiu. Interpretowano ją jednak nieco odmiennie.
Gloria victis to jedno z najważniejszych dzieł Elizy Orzeszkowej. W niedługim opowiadaniu zawarła ona własną ocenę powstania styczniowego. Posłużyła się przy tym wieloma ciekawymi środkami, jak na przykład oddanie narracji drzewom oraz wiatrowi, by uczynić opowieść o powstańcach jeszcze bardziej uniwersalną. W opowiadaniu tym dostrzec można szereg motywów literackich, które wpisują całość w bardzo szeroki kontekst literatury swojej epoki i nie tylko.
Powstanie styczniowe, pamięć o nim oraz konsekwencje jego niepowodzenia w dalszym życiu społeczeństwa i narodu polskiego to stałe elementy twórczości wybitnej polskiej pisarki pozytywistycznej, Elizy Orzeszkowej. Jednym z jej najsłynniejszych dzieł dotyczących tego zrywu niepodległościowego jest opowiadanie Gloria victis.
Jagmin to drugoplanowy bohater utworu pt. Gloria victis, autorstwa Elizy Orzeszkowej. To przyjaciel głównego bohatera, wraz z którym włączają się w działania powstańców styczniowych i pod wodzą Romualda Traugutta stają do walki o wolność swojej ojczyzny. Jagmin stanowi dowód na to, jak wiele potencjału ludzkiego wytracił naród polski na walki powstańcze – ginęli tam młodzi ludzie, którzy w innym wypadku mogliby stanowić elitę silnego społeczeństwa przyszłości.
Maryś Tarłowski to jedna z głównych postaci utworu autorstwa Elizy Orzeszkowej, pt. Gloria victis. To młody człowiek, charakterologicznie stojący pomiędzy dwoma epokami – romantyczną i pozytywistyczną. To przykład osoby, która została unieszczęśliwiona przez niespokojny czas, w którym żyła. Maryś nigdy nie powinien walczyć, nie był urodzonym żołnierzem. Realizując inne swoje pasje byłby w stanie przysłużyć się światu i narodowi dużo bardziej. Czasem jednak życie nie pyta nas o nasze plany i marzenia, tylko stawia w nas w sytuacji, w której musimy wybrać.
Eliza Orzeszkowa to jedna z najważniejszych polskich pisarek epoki pozytywizmu. Jej twórczość charakteryzowało nie tylko wyraźne zwracanie uwagi na los kobiet we współczesnym jej świecie, nie tylko opisywanie dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości drugiej połowy XIX wieku, lecz także bardzo silne zainteresowanie polskimi kwestiami narodowymi. Na tym polu wyraźnie odcina się wątek powstania styczniowego, które na życiu samej autorki odcisnęło bardzo wyraźny ślad. Swoje rozważania na ten temat zawarła w opowiadaniu pt. Gloria victis.
Wiatr przybywa do litewskiego lasu, by wysłuchać wieści. Drzewa zaczynają snuć opowieść o losach powstańców styczniowych. Las opowiada o tym, jak Jagmin i jego przyjaciel, Maryś Tarłowski, trafili do oddziału Romualda Traugutta.
Tytuł słynnego utworu autorstwa Elizy Orzeszkowej – Gloria victis – pochodzi z łaciny i w dosłownym tłumaczeniu oznacza „chwała zwyciężonym”. Sformułowanie to nie jest oczywiste, dlatego do pełnego zrozumienia jego symboliki, należy poznać kontekst, w jakim użyła go autorka.
Powstanie styczniowe było ostatnim wielkim zrywem narodowowyzwoleńczym, jakiego dokonali Polacy w epoce zaborów. Była to kolejna klęska, na tyle dotkliwa, że raz na zawsze zniechęciła naród do dalszej walki o wolność z bronią w ręku.
Historia jest bardzo skomplikowaną dziedziną i na każde wydarzenie z przeszłości można patrzeć z tysiąca perspektyw. Naukowcy próbują badać ją obiektywnie, lecz zawsze jest w człowieku jakiś procent indywidualnych poglądów i ocen, który zaburza ten obraz.
Mamy to szczęście, że żyjemy w rzeczywistości, która nie wymaga od nas codziennej walki o niepodległość naszego kraju z bronią w ręku. Jest tak jednak dlatego, że nasi przodkowie w przeszłości wywalczyli tę niepodległość dla nas. Teoretycznie to wiemy, znamy nazwiska przywódców powstań, działaczy niepodległościowych czy ważniejszych polityków.
