Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Bardzo bolesną stroną naszej codzienności jest fakt, że co jakiś czas musimy żegnać się z naszymi najbliższymi. Z jednej strony wszyscy jesteśmy na gotowi, z drugiej – kiedy dochodzą do głosu emocje – trudno się sobie z takim wydarzeniem poradzić.
Odprawa posłów greckich to dramat, który przy pomocy występujących w nim postaci, prezentuje pewne postawy, których konfrontacja jest główną osią fabularną dzieła. Każda z nich jest więc bardzo charakterystyczna, obdarzona przez autora niezwykle wyrazistymi cechami, nieraz wręcz wyjaskrawionymi, na potrzeby odpowiedniego oddziaływania na odbiorcę. W objętościowo niedużym dramacie, za pomocą dialogów, Jan Kochanowski musiał zmieścić kilku bohaterów, których charaktery, każdy z osobna, mogłyby być tematem odrębnej epopei. Przyjrzyjmy się najważniejszym z nich!
Theatrum mundi oznacza tyle, „teatr życia” i sformułowanie to stanowi nazwę bardzo popularnego motywu w sztuce. Jeśli spojrzymy na ludzkie życie przez jego pryzmat, okazuje się, żę świat, w którym żyjemy jest jedynie sceną teatralną, a ludzie jedynie aktorami, którzy odgrywają narzucone im z góry role. Nie są więc jednostkami wolnymi, które mogą dokonywać własnych wyborów – ich decyzje determinowane są przez nieuchronne siły przeznaczenia, którym nie sposób się przeciwstawić.
Słowo „vanitas” oznacza „marność” i zyskało popularność dzięki słynnej biblijnej maksymie, mówiącej „marność nad marnościami i wszystko marność”. Aforyzm ten, będący niejako ekstraktem starotestamentowej Księgi Koheleta funkcjonuje w języku potocznym do dziś, choć często jest już odłączany od swojego źródłowego pierwowzoru.
Exegi monumentum to incipit Pieśni III słynnego poety antycznego, Horacego. W dosłownym tłumaczeniu oznacza to „Wybudowałem pomnik”. Chodzi tu jednak o całą frazę, która brzmi „Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu”. Horacy w swoim utworze pisał o własnej poezji, którą porównywał do pomnika. Miało to stanowić symboliczne wyznanie, w myśl którego poezja jest najtrwalszym zapewnieniem nieśmiertelności poecie.
Treny Jana Kochanowskiego do dzisiaj uważane są za absolutną klasykę liryki funeralnej, żałobnej. Ten wybitny renesansowy poeta wyraził w nich nie tylko żal po stracie ukochanej córeczki, lecz także poddał w wątpliwość wartości humanistyczne, którymi próbował kierować się przez całe życie i które propagował w swoich utworach.
Jan Kochanowski uznawany jest za ojca poezji polskiej, ponieważ jako pierwszy twórca narodowy w naszym kraju tworzył poezję wyłącznie w języku polskim. Niektórzy nie dostrzegają tego, że wiersze napisane przez poetę ponad pół tysiąclecia temu, mogą mieć jakiekolwiek odniesienie w XXI wieku.
Księga Hioba to w naszym kręgu kulturowym jeden z najbardziej kanonicznych utworów dotykających tematyki cierpienia, jego sensu oraz sposobów na zrozumienie go i poradzenie sobie z nim. Cierpienie spotyka każdego człowieka w pewnym momencie życia, czasem jest to cierpienie fizyczne, innym razem psychiczne, zawsze jednak godzi w ludzkie poczucie własnej wartości i w godność jednostki.
Odprawa posłów greckich to paralela Rzeczpospolitej, która stała wtedy u progu kolejnej wojny z Rosją. W styczniu miał zebrać się sejm, którego celem było ustalenie wysokości podatku, który miał pokryć koszty ataku.
“Pieśń XXIV” z “Ksiąg wtórych” wydana została w 1586 roku w Drukarni Łazarzowej, już po śmierci poety. Opowiada ona o kwestii nieśmiertelności poezji i zapisania swojego imienia w pamięci potomnych.
Jan Kochanowski to jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich poetów. Tworzył w czasach renesansu, a jego “Fraszki” i “Treny” zna chyba każdy. “Pieśń o dobrej sławie” pochodzi ze zbiory wydanego przez Drukarnię Łazarzową w 1586 roku, po śmierci poety. Kochanowski był autorem wykształconym, obytym w literaturze i w filozofii, co miało znaczący wpływ na jego twórczość.
„Pieśń świętojańska o Sobótce” to cykl lirycznych pieśni, który został wydany w 1586 roku. Sobótka, inaczej zwana Nocą Kupały lub nocą świętojańską, jest słowiańskim świętem ludowym, obchodzonym podczas letniego przesilenia, w nocy z 23 na 24 czerwca, w wigilię świętego Jana.