Interpretacje wierszy i materiały do nauki
W większości kultur na świeci postać matki ma szczególną pozycję w społeczeństwie. To ona daje życie potomstwu i najczęściej opiekuje się w nim w pierwszym okresie po narodzinach. Matka kojarzy nam się właśnie z opiekunką, nie przez przypadek mówi się „matka Ziemia”, to określenie dotyczy również ojczyzny. Matki kojarzą się w dobrocią, czułością, wyrozumiałością i miłością bez względu na wszystko.
Rewolucja to dość skomplikowane pojęcia, dlatego też nie należy do najpopularniejszych motywów literackich. Nie znaczy … Czytaj dalej
W literaturze romantycznej bardzo popularne było kreowanie jednostek tajemniczych, skonfliktowanych z całym światem, niosących w sobie krzywdy, nieszczęścia albo traumatyczne wspomnienia. Byli to metafizyczni bojownicy, których emocjonalny bunt przetrwał w pewnej formie do dziś. Oczywiście przyjmowali oni trochę odmienne kształty w zależności od autora, jednak dużo więcej jest w nich podobieństw niż różnic.
Romantyzm był epoką, w której szczególną rolę przypisywano poezji. Była ona wartością nadrzędną, którą łączono z wymiarem boskim, metafizycznym, duchowym. Niektórzy twierdzili, że to poeci, jako jednostki wybitnie uzdolnione i obdarzone wielką wrażliwością, są posłańcami boskimi, którzy przy pomocy piękna swojej twórczości mają nakierowywać świat na właściwe tory.
Pod wieloma względami można mówić o hrabim Henryku, głównym bohaterze Nie-Boskiej komedii autorstwa Zygmunta Krasińskiego, jako o postaci tragicznej. Nie jest to co prawda tragizm rodem z antycznych sztuk dramatycznych, ponieważ tam to bezwzględne fatum stawiało ludzi w sytuacjach bez wyjścia. Hrabia Henryk na swoją biedę w pewnej mierze zapracował sam, lecz nie odbiera mu to praca do nazywania się bohaterem tragicznym.
W Nie-Boskiej komedii Zygmunt Krasiński zawarł dokładną, choć surową, diagnozę kilku grup społecznych, które istniały i funkcjonowały za jego czasów. Postawił swoich bohaterów w sytuacji skrajnie ekstremalnej, by spróbować pokazać czytelnikom, jak zachowaliby się w momencie próby. Jedną z tych grup była właśnie arystokracja.
W trzeciej części Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego dochodzi do spotkania pomiędzy dwoma głównymi antagonistami utworu – hrabią Henrykiem, stojącym na czele obozu arystokracji, a także Pankracym, dowódcą rewolucjonistów, pragnących pogrążyć ową arystokrację w niebycie. Ich rozmowa staje się fascynującym starciem dwóch postaw oraz idei na to, jak powinna wyglądać przyszłość i jak powinien wyglądać świat.
Nie-Boska komedia Zygmunta Krasińskiego to dramat, który obfituje w różnorodne postaci. Ta różnorodność pokazuje nam, jak wiele postaw i charakterów ludzkich istniało w połowie XIX wieku oraz jak wiele sposobów rozumienia i interpretowania rzeczywistości splatało się wówczas ze sobą. Każda postać jest przejawem pewnej oryginalnej myśli czy idei.
Motyw rodziny to jeden z głównych wątków Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego. W największym stopniu dotyczy on rodziny głównego bohatera, hrabiego Henryka. Jej historia nie jest jednaj najszczęśliwsza i pokazuje to, do czego prowadzi zakładanie rodziny w momencie, kiedy człowiek nie jest na to gotowy pod względem wewnętrznego poczucia odpowiedzialności.
Nie-Boska komedia autorstwa Zygmunta Krasińskiego jest utworem bardzo mocno zaangażowanym społecznie. To bardzo charakterystyczna cecha dla polskiego dramatu romantycznego, którego twórcy prowokowani byli przez skomplikowaną sytuację polityczno-społeczną swojej ojczyzny.
Najsłynniejsze dzieło Zygmunta Krasińskiego, jednego z trzech wieszczów romantyzmu polskiego, nosi tytuł Nie-Boska komedia, co jest niezaprzeczalnym nawiązaniem do jednego z najbardziej klasycznych dzieł poezji europejskiej – Boskiej komedii Dantego Alighieri. Dwa te dzieła, mimo wielu powierzchownych różnic, tak naprawdę łączy bardzo wiele.
Literatura romantyczna wykształciła pewien bardzo charakterystyczny model bohatera. Był to przeważnie osobnik bardzo tajemniczy, mający trudności z odnalezieniem się w rzeczywistości, skłonny do odczuwania skrajnych emocji, kryjący w sobie jakąś traumę, najczęściej związaną z silnym rozczarowaniem miłosnym.