Chilon Chilonides to jedna z najciekawszych postaci występujących w powieści Henryka Sienkiewicza, pt. Qvo vadis. Niestety jest on ciekawy pod bardzo negatywnym względem. Mieszanka podłości, egoizmu, chciwości i kłamstwa, jaka wytworzyła się w tej postaci, budzi odrazę. Chilon to również bohater dynamiczny, dlatego też nie jest wcale taki łatwy w ocenie.
Charakterystyka Chilona Chilonides
Chilon Chilonides był z pochodzenia Grekiem. Był to starszy mężczyzna, przygarbiony, o zmierzwionych włosach i sylwetce zdradzającej słabe zdrowie i niewielką siłę fizyczną. Trudno stwierdzić czym tak naprawdę zajmował się w życiu Chilon, ponieważ on sam opowiadał wiele wersji swoich losów, często wykluczających się nawzajem. Przedstawiał się najczęściej jako filozof, mędrzec i nauczyciel. Wiadomo jednak, że bywał również lekarzem czy wróżbitą. Można odnieść wrażenie, że Chilonides był zawsze tym, kogo wymagała sytuacja. Jak na filozofa i wędrownego mędrca przystało, Chilon był człowiekiem ubogim, żył w nędzy i chwytał się każdej możliwości, również tych nielegalnych i nieuczciwych, by tylko poprawić warunki swojego bytowania.
Przedstawiony Petroniuszowi przez niewolnicę Eunice, szybko podejmuje współpracę z Winicjuszem, zdesperowanym i zdeterminowanym, by odnaleźć ukrywającą się przed nim Ligię. Chilon jest w swoich działaniach skuteczny. Mimo wszystko trudno odmówić mu inteligencji, która pozwala mu okłamywać i przekupywać odpowiednich ludzi, a także manipulować, kim trzeba, by osiągnąć cel. Widać to wyraźnie, kiedy udaje mu się przekonać siłacza Ursusa, by zabił chrześcijanina Glauksa, jako – rzekomego grzesznika i mordercę – a tak naprawdę sam wobec niego wiele przewinień i chciał pozbyć się niewygodnego świadka.
Chilonides był człowiekiem tchórzliwym. Tam, gdzie nie działały jego podstępy od razu się wycofywał i unikał bezpośredniej konfrontacji. Był też bardzo dwulicowy – zawsze trzymał z tym, kto mógł mu więcej zaoferować. Bez problemu zdradził Winicjusza, kiedy ten zbliżył się do chrześcijan i nie potrzebował więcej jego usług. Przystał do Nerona, który w zamian za cenne informacje o chrześcijanach, uczynił go bogatym urzędnikiem. Później jednak on sam doznał oświecenia i stał się chrześcijaninem pod wpływem widoku mąk, jakich doznawali wyznawcy Chrystusa w czasie krwawych igrzysk. Chilon publicznie wówczas oskarżył Nerona o podpalenie Rzymu, za co winą obarczeni zostali wcześniej właśnie chrześcijanie.
Chilon Chilonides to postać, która od początku nie wzbudza sympatii. Jest przebiegły i podły, zależy mu tylko na własnym zysku i jest w stanie do niego dążyć nawet po trupach. Oczernia chrześcijan przed Neronem, a potem widzi, jak okrutnie giną niewinni ludzie. Zachodzi w nim wewnętrzna zmiana i w końcu on sam ponosi śmierć męczeńską po tym, jak otrzymuje chrzest. Chilon kończy więc jako bohater i męczennik, chociaż zdecydowana większość jego życia upłynęła pod znakiem łgarstwa, manipulacji i pogardy wobec tych, którzy nabierali się na jego intelektualne sztuczki. Jego postać jest dowodem na to, że jeśli człowiek uświadomi sobie własne winy i będzie ich szczerze żałował, nigdy nie będzie dla niego za późno na zmianę i na otrzymanie przebaczenia.