U nas w Auschwitzu to jedno z najbardziej drastycznych opowiadań Tadeusza Borowskiego o tematyce obozowej. Przedstawione w nim postaci pokazują dobitnie, co z duszą ludzką potrafią zrobić nieludzkie warunki, głód, choroby i ciągłe, wieloletnie, upokorzenia.
Spis treści
Tadeusz
Narrator opowiadania, alter ego samego Tadeusza Borowskiego. Człowiek przebywający od dłuższego czasu w obozie, któremu jednak udało się utrzymać swoją psychikę w ryzach. Twardo stąpa po ziemi i cały czas trzeźwo patrzy na rzeczywistość i ją interpretuje. Trudno mu pogodzić się z ogromem zła, którego jest świadkiem w obozie nie tylko każdego dnia, lecz niemal na każdym kroku, w każdej chwili. Jako człowiek wrażliwy i inteligentny nie może zrozumieć, jak jeden człowiek może aż tak krzywdzić drugiego, w dodatku z tak wielką nonszalancją i satysfakcją. Wie, że jego misją jest przetrwanie i opisanie katastrofy humanitarnej, której doświadczył. Przy życiu i względnym zdrowiu psychicznym utrzymuje go korespondencja z narzeczoną.
Narzeczona Tadeusza
Czytelnik nie poznaje jej osobiście, jedynie za pośrednictwem narracji Tadeusza. Przed trafieniem do obozu miała to być piękna, szczupła i wysoka dziewczyna, obdarzona niesamowitymi czarnymi, bardzo długimi włosami. Tadeusz ubolewa nad tym, że lata w obozie bardzo odbiły się na jej wyglądzie i zdrowiu. Teraz wygląda jakby miała wiele lat więcej. Tadeusz jednak wciąż jest w niej zakochany i uważa ją za istotę, wręcz anielską.
Staszek
Postać absolutnie absurdalna w realiach obozowych. Człowiek do tego stopnia sprytny i wyrachowany, że potrafiący się „ustawić” nawet w realiach obozu. Posiada szerokie znajomości w kręgach więźniów, a nawet niektórych strażników. Wszystko jest w stanie załatwić, pozwala sobie nawet na arogancję wobec prowadzących kursy sanitarne.
Hiszpan
Człowiek, który stał się przykładem tego, jak władze obozu próbowały zapewnić więźniów o „normalności” ich życia. Mężczyźnie nie tylko pozwolono na wzięcie pełnoprawnego ślubu ze swoją ukochaną na terenie obozu, lecz także na wyprawienie wesela oraz odbycie nocy poślubnej.
Kurt
Przykład dobrego Niemca, który pomaga Tadeuszowi korespondować z narzeczoną, a także w innych kwestiach życiowych. Jest człowiekiem skłonnym do pomocy i do dzielenia się z Tadeuszem mądrością życiową.
Abramek
Przyjaciel Tadeusza. Człowiek zniszczony psychicznie przez życie w obozie do cna. Wszedł w skład specjalnej grupy zajmującej się obsługą komór gazowych. Przykładem jego doszczętnego zlagrowania jest rozmowa z Tadeuszem, w której przyznaje się, że wymyślił nowy sposób palenia ludzi w komorach, który jeszcze usprawni pracę całej ekipy.
Witek
Przyjaciel Tadeusza, były strażnik na Pawiaku. Człowiek brutalny, który do celu potrafi iść po trupach. Chwali się tym, że potrafił zabić zwierzę, a nawet próbować zamordować człowieka.