Dzisiejsze czasy obfitują w różnego rodzaju tendencje i przewodniki, pokazujące to, jak absolutnie samodzielnie można dojść do sukcesu właściwie w każdej kategorii życia. Rzeczywiście trudno jest się oprzeć wrażeniu, że człowiek, który rzeczywiście osiąga w życiu postawione sobie wcześniej cele, musi charakteryzować się określonymi cechami. Nie jest to jednak obserwacja współczesna. Tego rodzaju obserwacje pojawiały się w literaturze już bardzo dawno temu. Można to dostrzec również w polskiej literaturze kilku ostatnich wieków.
Stanisław Wokulski to główny bohater Lalki Bolesława Prusa. Był to człowiek, który potrafił osiągnąć niemalże każdy cel, jaki sobie wyznaczył, dlatego jest dobrym przykładem do tego, by przypatrzeć się, jakimi cechami charakteru się odznaczał. Stanisław Wokulski był przede wszystkim zdeterminowany. Od najmłodszego dużo marzył i wierzył, że swoje marzenia będzie w stanie przekuć w rzeczywistość. Nie pozostawiał jednak niczego losowi, nie miał nadziei, że sukces przyjdzie do niego sam. Bardzo dużo pracował i to dosłownie. By mieć szansę dostania się na uczelnię wyższą, pracował ciężko w winiarni, by zarobić pieniądze, a uczył się do egzaminów wstępnych nocami.
Wokulski musiał tak działać, ponieważ pochodził ze zubożałej szlachty i jego rodziny nie było stać na opłacenie jego studiów. Osiągnął jednak swój cel, właśnie dzięki temu, że był pracowity. Była jeszcze jedna cecha Wokulskiego, która doprowadziła go do realizacji większości postawionych sobie celów. Byłą to nieustępliwość. Wokulski nie zniechęcał się żadnymi przeciwnościami losu, a los owych przeciwności mu nie szczędził. Chodzi na przykład o zesłanie na Syberię, które złamało psychicznie wielu zesłańców. Wokulski wrócił jednak pełen energii i planów na nadrobienie straconego czasu. Był więc nieustępliwy. Od razu podjął pracę w sklepie galanteryjnym, który po śmierci właściciela przejął i rozkręcił do rozmiarów naprawdę intratnego biznesu.
Na przykładzie Stanisława Wokulskiego z Lalki Bolesława Prusa można więc powiedzieć, że w osiąganiu celu bardzo pomocne są takie cechy jak motywacja, determinacja i dyscyplina, a także odporność na trudy i nieustępliwość.
Innym przykładem dążenia do realizacji swoich celów była postać Tomasza Judyma z wielkiej powieści Stefana Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. Tomasz Judym był wykształconym zagranicą lekarzem, który był pełny motywacji do pracy oraz zapału do przeprowadzania reform na ziemiach polskich, byle poprawić stan ochrony zdrowia i podniesienia komfortu życia najuboższych.
Po powrocie do kraju Judym spotkał się jednak ze zdecydowanym oporem ze strony środowiska lekarskiego, które niechętne było wszelakim reformom i zmianom. Przedstawiciele służby zdrowia byli przyzwyczajeni do istniejącego już systemu. Wygodnie im było na ciepłych posadkach i byli niechętni wszelkim zmianom, jakie mogło nieść ze sobą wprowadzanie reform. Judym był jednak bardzo zmotywowany i zdeterminowany, by te zmiany wprowadzać. Okazało się jednak, że w swojej motywacji i determinacji jest osamotniony, spotkał się wręcz z wykluczeniem ze środowiska. Nie poddał się jednak. Postanowił działać w pojedynkę, ale działać.
Bohater poświęcił się samodzielnej praktyce lekarskiej, w ramach której nie tylko leczył najuboższych (często nie pobierając za to żadnego wynagrodzenia), lecz także uświadamiając społeczeństwo na temat higieny życia i przeciwdziałania chorobom. Nie wiemy czy w pełni udało mu się osiągnąć sukces, lecz na jego przykładzie możemy stwierdzić, że do osiągnięcia celu na pewno potrzebna jest bezwzględna gotowość do poświęceń, nawet jeśli poświęcenia te dotyczą naszego osobistego życia. Doktor Tomasz Judym odtrącił bowiem nawet kobietę, która bardzo go kochała, twierdząc, że nie były w stanie cieszyć się osobistym szczęściem, gdy dokoła jest jeszcze tylu ludzi, którzy wymagają jego pomocy.