Ojciec Goriot to powieść realistyczna Honore de Balzaca wydana we Francji w 1835 roku. Opowiada losy zwykłych ludzi, którzy mogli istnieć naprawdę. W związku z realistycznym przestawieniem ich charakterów, czytelnik może się z nimi bardzo mocno utożsamić i przejrzeć w ich postawach jak w lustrze.
Spis treści
Eugeniusz de Rastignac
Ubogi student pochodzący z prowincji. Zubożały szlachcic. Mieszka w kamienicy wdowy Vaquer. Ma wielkie ambicje, chce dostać się do najwyższych sfer Paryża, jednak jego status majątkowy na to nie pozwala. Przy pomocy bogatej krewniaczki poznaje córki Goriota. Z jedną z nich próbuje nawiązać romans z wyrachowania, nie z miłości. Odrzuca przy tym miłość Wiktoryny, wcześniej rozkochawszy ją w sobie sztucznie. Niemal w daje się w spisek z Vautrinem, jednak próbuje powstrzymać go przed morderstwem. Jest wzburzony zachowaniem sióstr wobec schorowanego ojca. Jako jedyny trwa przy łożu śmierci Goriota, opiekuje się nim, a potem organizuje mu pogrzeb.
Jan Joachim Goriot
Stary handlarz, który posiada dwie córki i dorobił się w życiu dużego majątku. Cały jednak wydał na wychowywanie i rozpieszczanie córek, którym pieniędzmi chciał wynagrodzić brak matki. Wpadł w obsesję na punkcie dziewczyn i zapałał do nich bardzo niezdrowym uczuciem. Wyprzedawał swój majątek, by zasilać swoje córki finansowo, mimo że były one już zamężne z bogatymi ludźmi. Ojciec Goriot zamieszkał wreszcie w tanim pensjonacie i umarł w biedzie, opuszczony przez córki, które wstydziły się swojego biednego pochodzenia.
Anastazja de Restaud
Starsza córka Goriota. Piękna brunetka o czarnych oczach, poruszająca się z dynamiczną gracją. Wcześnie osierocona przez matkę była rozpieszczana przez ojca, aż wyszła za mąż za arystokratę. Była jednak nieodpowiedzialna i niesamodzielna, przepuszczała pieniądze męża, więc ten odciął ją od fortuny. Pogardzała siostrą, której nie udało się tak dobrze wyjść za mąż. Nawet na łożu śmierci prosiła ojca o pieniądze.
Delfina de Nucingen
Młodsza córka Goriota. Uznawana za jedną z najpiękniejszych kobiet w Paryżu. Wychowywana tak samo jak Anastazja i tak samo egoistyczna i chciwa jak ona. Wyszła za mąż „jedynie” za barona, więc ciągle zazdrości siostrze. Tak samo jak ona wstydzi się swojego mieszczańskiego pochodzenia i aspiruje do najwyższych klas Paryża. Nie chce mieć kontaktu z ojcem, nawet z pogrzebu wymiguje się pod błahym powodem.
Klara de Beauseant
Daleka krewna Eugeniusza. Arystokratka, która bierze pod opiekę młodzieńca i wprowadza go na salony. Tłumaczy mu również jak ma się zachowywać, by uzyskać jak największe zyski towarzyskie, doradza mu romans z Delfiną. Sama jest kobietą wyrachowaną, co sprawiły lata obracania się w wyższych sferach, jednak ma dobre serce i nie odmawia pomocy.
Wiktoryna
Młoda i uboga dziewczyna, która zakochuje się w Eugeniuszu, lecz zostaje przez niego odrzucona.
Vautrin
Jeden z mieszkańców pensjonatu. Okazuje się być przestępcą. Zabija brata Wiktoryny, licząc na zysk po małżeństwie Eugeniusza z dziewczyną. Zostaje aresztowany i uwięziony.
Wdowa Vaquer
Właścicielka pensjonatu, w którym mieszkają Goriot i Rastignac. Kobieta skrajnie niezadbana i brzydka. Przez wiele lat tkwiła w toksycznym związku, po którym odziedziczyła pensjonat,popadający przez nią w coraz większą ruinę. Stała się zblazowana i interesowna. Interesuje się Goriotem tylko w momencie, gdy widzi, że ma pieniądze, później jej „miłość” mija.