Kolejnym symbolem przywołanym przez podmiot jest ziarno, skontrastowane z kwiatem – ono dopiero kiełkuje, ale wciąż nabiera sił i kiedyś zaowocuje. W następnych zwrotkach przywołana jest odwaga, którą naród zatracił po przegranym powstaniu styczniowym. Szczera odwaga nie łamie się pod ciężarem klęski, jest odporna na wszelkie przeciwności. Charakteryzuje ją konsekwencja i upór, prawdziwie męski wojownik opracowuje plan działania i wytrwale się go trzyma, potrafi zapanować nad emocjami. W przeciwieństwie do romantycznego podejścia, w którym oddanie życia za swój kraj było wyrazem najwyższego poświęcenia, pozytywizm głosił raczej rozsądną walkę, która przyniesie korzyści społeczeństwu, a żołnierzowi pozwoli nadal w nim żyć. Poświęcenie nie jest wiele warte, jeżeli nie przynosi długofalowych efektów.
Pogrążanie się w cierpieniu, rozdrapywanie ran i rozpamiętywanie przeszłości, czyli ideologie rodem z poprzedniej epoki, są przez autora krytykowane. Propaguje on stworzenie nowego patriotyzmu – opartego na działaniu i chłodnej kalkulacji, rozważnego i skrupulatnie przemyślanego. Przypomina on mężczyznom o cnotach charakteryzujących oddanego wojownika, o sile rozsądku i męstwa. Asnyk nie przekreśla jednak całego romantycznego dorobku – nadal powinno się kultywować tradycje, szanować sztukę i religię, ponieważ są to elementy naszej narodowej tożsamości, które zbudują niepodległą Polskę.
Podsumowanie
Poezja patriotyczna pełni w polskiej literaturze ogromną rolę. Utwory tego gatunku można znaleźć niemal w każdej epoce, reagują one na wydarzenia w historii naszego narodu. Na przestrzeni lat przyjmowały formę pieśni, hymnów, przemówień czy wezwań do rodaków. Także Adam Asnyk tworzył wiersze w tym nurcie, aby zmotywować wojowników do odzyskania niepodległości ukochanego kraju.