Dżepetto to jeden z głównych bohaterów powieści dla młodzieży, pt. Pinokio, autorstwa Carlo Collodiego. To właśnie ów starszy mężczyzna powołał do życia tytułowego bohatera, który przeszedł do historii jako jeden z najbardziej znanych, rozpoznawalnych i popularnych bohaterów literatury dziecięcej, a także młodzieżowej. Postać Dżepetta to przykład na to, że wiek nie jest w stanie zmniejszyć naszych szans na wielkie zmiany w naszym życiu oraz na to, że wreszcie uśmiechnie się do nas szczęście, którego być może poszukiwaliśmy od bardzo dawna.
Charakterystyka Gepetta
Dżepetto był mężczyzną w podeszłym wieku. Był samotny i biedny, zaczynało mu również dokuczać zdrowie, przez co zamiast udać się na zasłużoną emeryturę, cały czas musiał wykonywać zawód szewca. Mieszkał w niewielkim domku złożonym właściwie z jednej, bardzo biednie urządzonej, izby. Niejednokrotnie brakowało mu pieniędzy na jedzenie lub opał. Otrzymał on pewnego razu od majstra Wisienki, magiczny kawałek deski, z której postanowił wystrugać sobie niewielką marionetkę. Mógłby z nią później występować na ulicy i licząc na hojność obserwatorów i widzów, zebrać trochę więcej pieniędzy na bardziej komfortowe życie. Udało mu się jednak stworzyć żywego drewnianego chłopca.
Wiele można by powiedzieć o charakterze Dżepetta. Lata życia w biedzie oraz samotności nie podziałały na niego dobrze. Stał się człowiekiem nieco zgryźliwym, a przede wszystkim impulsywnym i porywczym. Szybko jednak zapominał o urazach był skłonny do rychłej zgody. Jego porywczość została stępiona przez pojawienie się Pinokia, który wywoływał w nim ojcowskie odruchy i uczucia.
Starzec był w stanie zrobić wszystko dla chłopca, mimo niewdzięczności, z którą spotykało się jego poświęcenie z drugiej strony. Nie zawahał się sprzedać kaftana, by kupić Pinokiowi elementarz (który ten z kolei sprzedał za bilet do teatru marionetek), odstępował mu własne jedzenie, którym pajacyk gardził. Gdy Pinokio zniknął, staruszek bez wahania wyruszył w podróż, by go odszukać, co świadczy o naprawdę rodzicielskim uczuciu, jakim obdarzyć pajacyka. Przypłacił to dwuletnim uwięzieniem w brzuchu wielkiej ryby.
Dżepetto miał swoje wady, lecz nie można zarzucić mu, że nie był dobrym człowiekiem i pozytywnym bohaterem. Pojawienie się w jego życiu Pinokia na pewno odmieniło go nieco i odkryło przed nim samym tę lepszą stronę jego charakteru. Stronę, która sprawiła, że był dobrym, gotowym do poświęceń człowiekiem, ponad wszystko kochającym swojego drewnianego synka i potrafiącym znieść każdą, największą nawet i najbardziej przykrą niewdzięczność z jego strony.