Franciszkanizm w Kwiatkach św. Franciszka

Autor: Grzegorz Paczkowski

Święty Franciszek z Asyżu to jedna z najbardziej malowniczych i oryginalnych postaci w panteonie świętych Kościoła. Głosił miłość do Boga poprzez głęboką afirmację wszystkich jego dzieł, zwłaszcza przyrody. Jego kazania zyskiwały posłuch nawet u zwierząt, a zakon franciszkanów, który założył od razu zgromadził bardzo wielu braci i do dziś jest jednym z największych zgromadzeń zakonnych. Żywot „bożego biedaczyny” uwieczniony został w Kwiatkach św. Franciszka – niewielkiej książeczce, która zawiera opowieści o życiu i działalności świętego z Asyżu i jego uczniów, a także o jego nauce i przesłaniu. Z tego przesłania właśnie wyłonił się nurt zwany „franciszkanizmem”, który wpłynął nie tylko na świat wiary, lecz także na powstanie osobnego nurtu literackiego wieleset lat po śmierci samego Franciszka. 

Do cech franciszkanizmu zaliczamy wszystkie te czynniki, które wyróżniały świętego z Asyżu pod względem wiary i pobożności życia, a zatem:

  • umiłowanie ubóstwa;
  • afirmacja miłości i chwały Boga;
  • afirmacja wszystkiego, co istnieje, jako bożego dzieła, głównie natury;
  • absolutne poświęcenie własnego życia i wszystkiego, co się posiada, na poczet pomocy biednym, potrzebującym i chorym;
  • wiara przez radość;
  • pokora i modlitwa, a także pokorne przyjmowanie życiowych trudności;

Kwiatkach św. Franciszka odnajdujemy wiele fragmentów promujących właśnie takie postawy. Oczywiście najbardziej znanym jest moment, kiedy w trakcie podróży z innymi braćmi, Franciszek zauważył drzewa, na których siedziało mnóstwo ptaków. Podszedł do nich i zaczął wygłaszać kazanie, a one zleciały się do niego i nie odleciały dopóki im nie pobłogosławił. Inną znaną sytuacją jest ta, w której Franciszek nawrócił trzech złodziei, dzięki temu, że potraktował ich z łagodnością i miłością, a nie, jak jeden z braci, z gniewem i wrogością. Również kierując się miłością do każdego stworzenia bożego, Franciszkowi udało się udobruchać drapieżnego wilka, który terroryzował mieszkańców miasteczka Gubbio. Święty z Asyżu wszystko, co posiadał, oddawał biedniejszym i chorym, pomoc bliźniemu uczynił istotą swojego życia. Nigdy nie odmawiał, kiedy przychodzono do niego i proszono o pomoc, uzdrowienie lub odpędzenie złych duchów. Twierdził, że silna wiara potrafi zdziałać cuda, co potwierdziło się m.in. w sytuacji, kiedy obiecał właścicielowi winnicy, że ta odżyje, jeśli będzie wystarczająco mocno wierzyć. Ostatecznie winnica wydała największy dotąd plon. Każdy fragment Kwiatków mówi o jakimś elemencie postawy Franciszka, który później złożył się na pojęcie franciszkanizmu. 

Dodaj komentarz