Jo­hann Wol­fgang Go­ethe – biografia

Autor: Anna Morawska

Zna­ny dziś na cały świe­cie Jo­hann Wol­fgang Go­ethe – nie­miec­ki po­eta, pro­za­ik i dra­ma­turg, uro­dził się 28 sierp­nia 1749 r. we Frank­fur­cie. Pierw­sze lata ży­cia spę­dził w asy­ście pry­wat­nych na­uczy­cie­li, po­zna­jąc taj­ni­ki pię­ciu ję­zy­ków ob­cych, li­te­ra­tu­ry, szer­mier­ki i wie­lu in­nych za­gad­nień. Frank­furt opu­ścił w 1765 r., kie­dy to udał się na stu­dia praw­ni­cze w Lip­sku. To tu­taj od­krył swo­ją mi­łość do po­ezji, two­rzył pierw­sze dzie­ła li­rycz­ne i an­ga­żu­jąc się w lek­cje ry­sun­ku. Jed­nak po trzech la­tach, w wy­ni­ku cho­ro­by i sła­bych po­stę­pów w na­uce pra­wa, po­wró­cił do domu ro­dzin­ne­go. Jo­hann Wol­fgang von Go­ethe, zmu­szo­ny przez ojca do­koń­czyć stu­dia praw­ni­cze, w 1770 r. pod­jął na­ukę w Stras­bur­gu, gdzie uzy­skał w koń­cu li­cen­cję praw­ni­czą. Jego ka­rie­ra w kan­ce­la­rii trwa­ła jed­nak je­dy­nie kil­ka mie­się­cy – po­eta wo­lał sku­pić się na swo­im roz­wo­ju li­te­rac­kim, pra­cu­jąc w cza­so­pi­śmie.

W 1774 r. jego bli­ski przy­ja­ciel po­peł­nił sa­mo­bój­stwo spo­wo­do­wa­ne nie­odwza­jem­nio­nym uczu­ciem do za­męż­nej ko­bie­ty. Tra­ge­dia sta­ła się dla po­ety in­spi­ra­cją do na­pi­sa­nia słyn­ne­go dra­ma­tu „Cierpienia młodego Wertera”. Na­stęp­ne lata ży­cia au­to­ra spę­dził na two­rze­niu ta­kich dzieł jak „Götz czy Erwin i Elmira”. Jo­hann Wol­fgang von Go­ethe za­przy­jaź­nił się z księ­ciem Ka­ro­lem Au­gu­stem, a na­stęp­nie zo­stał jego do­rad­cą. W 1775 r. prze­pro­wa­dził się do We­ima­ru, gdzie zaj­mo­wał się ka­rie­rą li­te­rac­ką i za­rzą­dza­niem róż­ny­mi sek­to­ra­mi ad­mi­ni­stra­cji pań­stwo­wej. W 1788 r. zwią­zał się z Chri­stia­ną Vul­pius, z któ­rą miał w póź­niej­szym cza­sie pię­cio­ro dzie­ci. Jo­hann Wol­fgang von Go­ethe zmarł 22 mar­ca 183 roku w We­ima­rze na za­pa­le­nie płuc.

Johann Wolfgang Goethe – twórczość

Do naj­słyn­niej­szych dzieł au­tor­stwa Jo­han­na Wol­fgan­ga von Go­ethe na­le­żą m. in. „Cierpienia młodego Wertera” (1774), „Lata nauki Wilhelma Meistra” (1796), „Król Olch” (1782), „Ifigenia w Taurydzie” (1787), „Faust cz.I” (1808), „Faust cz. II” (1831) i wie­le in­nych. Jego utwo­ry in­spi­ro­wa­ły wy­bit­nych twór­ców róż­nych epok (np. An­to­nie­go Ra­dzi­wił­ła do stwo­rze­nia ope­ry Faust).

Dodaj komentarz