Frazeologizm „koń trojański” oznacza – najprościej rzecz ujmując – pułapkę, zdradliwy podstęp, niebezpieczeństwo. Możemy tak powiedzieć o czymś, co nasi przeciwnicy robią, by odnieść nad nami zwycięstwo przy pomocy kłamstwa i fortelu. Najczęściej bywa to jakiś przedmiot, który jest nam ofiarowywany, a który ostatecznie ma przynieść nam zgubę. Koniem trojańskim nazwano kiedyś jeden z najniebezpieczniejszych wirusów komputerowych, który pobierany był jako zupełnie inny plik z sieci, a potem dokonywał spustoszenia w pamięci komputera danego użytkownika.
Spis treści
Koń trojański – pochodzenie
Koń trojański to legendarna budowla, która wiąże się z historią wojny trojańskiej, która została opisana przez Homera w klasycznym eposie, pt. Iliada. Książę Parys uprowadził do swojej ojczyzny Helenę, żonę króla Sparty, co wywołało gniew władcy i doprowadziło do wojny. Grecy przez dziesięć lat oblegali Troję, która nie poddawała się i nie pozwalała się podbić. Wiadomo było już, że miasta nie zdobędzie się siłą, trzeba było podstępu. Na pomysł takiego podstępu wpadł Odyseusz, jeden z najwybitniejszych umysłów greckiej armii. Zaproponował on Menelaosowi, królowi Sparty, żeby Grecy zasymulowali odstąpienie od chęci podbicia Troi i udali, że odpływają do Grecji. Jako hołd dla niemożliwego do zdobycia miasta, zostawiliby przed jego bramą wielkiego drewnianego konia, w którego środku ukryłoby się kilkunastu greckich żołnierzy. Koń miał zostać wprowadzony do miasta, a Trojańczycy mieli świętować wygraną i pić wino. W środku nocy, gdy wszyscy Trojańczycy by już spali, żołnierze greccy mieli wyjść z konia i otworzyć bramy miasta. Tam czekać już miało wojsko greckie, które w tym czasie wróciłoby z udawanego odwrotu. Każdy punkt planu Odyseusza się sprawdził i w nocy po wprowadzeniu konia do Troi doszło do rzezi mieszkańców miasta i do zrównania jego samego z ziemią. Wydarzenie to położyło kres dziesięcioletniej wojnie grecko-trojańskiej i do dziś stawiane jest za wzór tego, jak umysł jednego człowieka potrafi zatriumfować nad najgrubszymi nawet murami i umocnieniami.
Koń trojański – przykłady
- „Nowy zawodnik w naszej drużynie to prawdziwy koń trojański, bardzo osłabia naszą grę”,
- „Zagraniczny wywiad przysłał do nas delegację kilku dyplomatów, jednak istnieją podejrzenia, że są oni tak naprawdę koniec trojańskim”.