Łucja to najmłodsza siostra w rodzeństwie Pevensie z Opowieści z Narnii: lwa, czarownicy i starej szafy. To ona odkrywa magiczne przejście do fantastycznej krainy i zaprzyjaźnia się z faunem Tumnusem, co w zasadzie inicjuje wszystkie wydarzenia będące przedmiotem powieści C.S. Lewisa.
Charakterystyka Łucji z Opowieści z Narnii
Łucja to w zasadzie jeszcze dziecko, więc charakteryzują ją wszystkie cechy, jakie można sobie w takiej sytuacji wyobrazić. Dziewczynka jest żywiołowa, wręcz rozpiera ją energia i wszędzie jej pełno. Jest ciekawa, a niekiedy wręcz ciekawska. Uwielbia się bawić i ma bardzo pogodne usposobienie. Jest w dziecięcy sposób naiwna. Naiwność ta pozwala jej na bycie ufną i zakładanie, że wszystkie napotykane przez nią istoty są z gruntu dobre.
Łucja jest również dziewczynką upartą i mającą swoje zdanie. Kiedy informuje rodzeństwo o istnieniu Narnii, a siostra i bracia jej nie wierzą, upiera się przy swoim i nie są w stanie jej obrazić nawet docinki Edmunda, choć niewątpliwie sprawiają jej przykrość. Łucję charakteryzuje również typowo dziecięca empatia. Potrafi ona czysto instynktownie wyczuwać pewne niematerialne rzeczy: nastroje, emocje, atmosferę międzyludzką. Objawia się to na przykład w momencie, kiedy Aslan powraca ze spotkania z Białą Czarownicą i zmienia się jego usposobienie. To Łucja zauważa zmianę jako pierwsza i zaniepokojona informuje o tym starszą siostrę. Dzięki temu we dwie mogą być świadkami poświęcenia, na które zdobył się Aslan dla Edmunda – oddania za niego życia. Łucję szczególnie porusza ten widok,a gdy znikają potwory Królowej podchodzi do ciała Aslana, głaszcze je czule i łka nad nim. Tym większa jest więc jej radość, kiedy okazuje się, że lew zmartwychwstał.
Łucja to dziewczynka bardzo wrażliwa, z równie ogromną mocą potrafi odczuwać radość, jak i rozpacz, entuzjazm, jak i lęk. Jednak nieodłączną cechą rodzeństwa Pevensie jest umiejętność przełamywania własnego lęku, co potrafi również najmłodsza siostra. Dziewczynka ma dobre, współczujące serce, co objawia się w momencie, kiedy po wielkiej bitwie opiekuje się rannymi na polu walki. Kiedy dorasta i dostępuje zaszczytu bycia królową Narnii, otrzymuje przydomek „Mężna”.
Łucja to bardzo pocieszna bohaterka Opowieści z Narnii. Jej dziecięca energia wydaje się wręcz wylewać ze stron powieści, czytelnik sam nie wie, kiedy zaczyna pałac sympatią do tego niezwykle witalnego dziecka. Wydarzenia w Narnii stawiają przed Łucją wiele testów, które jednak dziewczynka zdaje celująco. Potrafi być dzielna i wielokrotnie dowodzi tego, że w walce o dobro swojego rodzeństwa, jest gotowa na największe poświęcenia. Łucja jest osobą bardzo emocjonalną i empatyczną, nie dość, że sama bardzo szybko potrafi przejąć czyjś nastrój, to przede wszystkim potrafi go bardzo dobrze wyczuć w drugiej osobie. Wzrusza ją i boli nieszczęście i niedola innych bohaterów. W trudnych chwilach stara się robić co tylko może by załagodzić i zażegnać kryzysową sytuację. Łucja to bohaterka, której nie sposób nie lubić.