Pinokio Carla Collodiego to powieść niezwykła. Mimo jej młodzieżowego charakteru, jest to lektura, z której również dorosły czytelnik może wyciągnąć wiele mądrości, które będzie mógł zastosować w swoim życiu. Główny bohater nie jest bowiem typową postacią baśniową. Ma dużo wad, zachowuje się w sposób, który nie w każdym może wzbudzić sympatię. Ma swój cel, do którego jednak dąży bardzo okrężną drogą, nie zawsze jest silny i zmotywowany. Ulega pokusom. Nawet kiedy już wydaje się, że jest na dobrej drodze, wydarza się coś, co sprawia, że od swoich marzeń się oddala.
Pinokio to bardzo pouczająca lektura właśnie pod tym względem. Inne baśnie uczą nas, że właściwie los załatwi za człowieka wszystko, jeśli tylko ten będzie odpowiednio pokorny, dobry, wyrozumiały i szlachetny. Drewniany pajacyk jest w swoim postępowaniu dużo bardziej – nomen omen – ludzki. Jego historia pokazuje bowiem, że dążenie do celu jest ciągłym wysiłkiem, ciągłą pracą, której nikt za nas nie wykona, i od której przez różne losowe przypadku lub niedoskonałości własnego charakteru, możemy zostać ociągnięci na każdym jej etapie.
Pinokio uczy wyrozumiałości wobec siebie samego oraz tego, by rzeczywiście popełniane błędy i ciężką przeszłość pozostawiać za sobą. Pamiętać o niej i wyciągać z niej wnioski, ale jednocześnie nie pozwolić, by blokowała ona całe dobro, do którego i tak możemy w życiu dojść.