Dzieciństwo to czas, który powinien być jak najszczęśliwszy. Każdy z nas potrzebuje wówczas wiele opieki, miłości i wolności, by pierwsza lata spędzone na tym świecie ukształtowały w nas ciekawość świata, otwartość wobec ludzi, optymizm i poczucie własnej wartości. Ten czas jednak szybko się kończy i doceniać go zaczynamy dopiero, gdy coraz bardziej przygniata nas ciężar obowiązków, szkoły, pracy, rodziny, itd. Potrzebujemy jednak jakiegoś ideału, więc często wspominamy w tak przejaskrawiony sposób dzieciństwo i przestrzenie, w których przyszło nam je spędzać. To jednak nie czas i nie przestrzeń są czynnikami, za którymi naprawdę tęsknimy, tylko dziecięca perspektywa, z której świat wydaje się miejscem bezpiecznym, ciepłym i pozbawionym jakiegokolwiek zła.
Sielankowość i piękno kraju lat dziecinnych. Omów zagadnienie na podstawie Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.
Autor: Grzegorz Paczkowski
Strony: 1 2