Wdowa Vaquer to jedna z drugoplanowych bohaterek powieści Honore de Balzaca, pt. Ojciec Goriot. Jej postać dobrze pokazuje jak wyglądało społeczeństwo Paryża klasy średniej w pierwszych dekadach XIX wieku. Jest również bolesnym świadectwem tego, jak dramatyczne i traumatyczne przeżycia mogą w nieodwracalny sposób zmienić charakter człowieka, niestety już na zawsze.
Charakterystyka wdowy Vaquer
Wdowa Vaquer to około pięćdziesięcioletnia kobieta, która jednak wygląda niemal staro. Dzieje się tak przez fakt, że nie dba o siebie, o wygląd, strój, miejsce, w którym mieszka czy nawet podstawową higienę. Taki stan ma z kolei swoje źródło w ciężkiej przeszłości kobiety. Przez wiele lat bowiem tkwiła ona w toksycznym związku, w którym była traktowana w sposób przemocowy, więc prawdopodobnie straciła jakąkolwiek wartość nawet we własnych oczach. Gdy jej mąż zmarł, odziedziczyła po nim pensjonat średniej klasy, który stanowił źródło jej dochodu. Był to przybytek o dość podłym charakterze, który przez zaniedbania właścicielki coraz bardziej się staczał.
Mimo własnego zaniedbania, wdowa Vaquer wciąż miała nadzieję na to, że los się do niej ponownie uśmiechnie i uda jej się ponownie wyjść dobrze za mąż. Przez to interesuje się z początku Goriotem, ponieważ gdy ten wprowadza się do jej pensjonatu jest jeszcze zamożnym człowiekiem. Gdy jednak traci swój majątek, traci również zainteresowanie wdowy, co świadczy o tym, że była ona kobietą interesowną i patrzyła na ludzi wyłącznie przez pryzmat ich zamożności finansowej. Rzeczywiście okazuje się, że kobieta dla pieniędzy jest w stanie zrobić wszystko. Gotówka stała się dla niej najważniejszą wartością życiową.
Wdowa Vaquer to postać na pierwszy rzut oka odrzucająca przez swoją odpychającą powierzchowność i maniery. Z drugiej jednak strony trudno jest powstrzymać się od uczucia pewnego współczucia, gdy lepiej pozna się jej historię. Bardzo prawdopodobne, że była normalną kobietą, jednak lata doświadczania przemocy wyrządziły jej nieodwracalną krzywdę. Stałą się zgorzkniała, egoistyczna, interesowna i najzwyczajniej w świecie chciwa. Trudno więc o to, by wzbudzała sympatię. Trauma podziałała na nią w sposób destrukcyjny, co odbijało się nie tylko na niej, lecz także na prowadzonym przez nią pensjonacie, który popadał w coraz większą ruinę. Budynek ten był więc w pewien sposób odzwierciedleniem wewnętrznego stanu ducha kobiety.