Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Adam Mickiewicz to polski wieszcz narodowy i największy poeta epoki romantyzmu. Na stałe wpisał się w kanon lektur szkolnych takimi dziełami jak “Pan Tadeusz” czy “Dziady”. Utwór “Pani Twardowska” ukazał się w zbiorze “Ballady i romanse” w 1822 roku. Jest to także rok, który umownie wyznacza początek polskiego romantyzmu.
Hobbit, czyli tam i z powrotem to powieść fantastyczna autorstwa Johna Ronalda Ruela Tolkiena, w której po raz pierwszy pojawiła się postać hobbita, Bilbo Bagginsa.
proszę mi wybaczyć ten, być może nazbyt poufały zwrot, lecz sprawa, w której ośmielam się zawracać Panu głowę jest natury bardzo delikatnej, dlatego też dobrze by było, gdybyśmy traktowali się z wyrozumiałością i szacunkiem, o którym chciałbym Pana na początku tego listu zapewnić.
Jan Kochanowski to jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich poetów. Tworzył w czasach renesansu, a jego “Fraszki” i “Treny” zna chyba każdy. “Pieśń o dobrej sławie” pochodzi ze zbiory wydanego przez Drukarnię Łazarzową w 1586 roku, po śmierci poety. Kochanowski był autorem wykształconym, obytym w literaturze i w filozofii, co miało znaczący wpływ na jego twórczość.
Miron Białoszewski to autor, który zyskał sobie przydomek poety lingwistycznego ze względu na specyficzny język oraz słowotwórstwo, którym parał się Białoszewski w swych wierszach. Mówi się o nim także jako “przekleństwie tłumaczy”, ponieważ korzystał ze słów i pojęć, które poza jego utworami nie istniały w języku polskim.
Wiersz “Możliwości” Wisławy Szymborskiej został wydany w zbiorze „Ludzie na moście” w 1986 roku, czyli jeszcze za czasów poprzedniego systemu politycznego – PRL-u. Poetka, niegdyś tworząca w nurcie realizmu socjalistycznego, odeszła od niego w następnych latach, a jej wiersze opowiadały o życiu, o jego codzienności o sprawach często pozornie małych. Uhonorowana została Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury.
Sztuka, twórczość, wyobraźnia – z jednej strony wiemy, że nie są to zjawiska, bez których nie moglibyśmy przeżyć, ale z drugiej zdajemy sobie podskórnie sprawę z tego, że nasze życie stałoby się bez nich przeraźliwie ubogie i bezbarwne.
Wybór pomiędzy własnym interesem, a dobrem różnie rozumianego ogółu, to kwestia, która rozpala myśli filozofów od tysiącleci. Na ile jesteśmy się w stanie poświęcić i na ile powinniśmy? Gdzie leży granica pomiędzy własnym komfortem, a obowiązkiem wobec społeczeństwa, narodu, ojczyzny? Jakie mogą być konsekwencje obu postaw?
Wiersz Adama Zagajewskiego pod tytułem „Miasto w którym chciałbym zamieszkać” jest złożonym opisem wymarzonego miejsca, z uwzględnieniem jego zalet. Tym samym utwór zyskuje finalnie pozytywny wydźwięk, pomimo wplecionych smutnych fragmentów, wprowadzających czytelnika w stan nostalgii, pokazując tym samym wyimaginowany, bajkowy świat.
Utwór pt.: „Rozbieranie Justyny” autorstwa polskiego noblisty Czesława Miłosza w sposób bezpośredni odnosi się do ponadczasowej powieści naturalistycznej „Nad Niemnem”, której autorką jest Elizy Orzeszkowej.
Utwór „Przepaść” autorstwa Tadeusza Różewicza jest swego rodzaju apelem do społeczeństwa. Skupia się na codziennych problemach osób starszych i schorowanych, które często nie są w stanie obyć się bez pomocy drugiego człowieka. Jednocześnie poeta w swoim utworze, zdradza bardzo łatwy sposób na rozwiązanie kłopotów seniorów. Sposobem tym jest miłość.
Semper fidelis – te słowa w języku łacińskim znaczą tyle co “zawsze wierny” i jest to dewiza używana przez miasta i formacje wojskowe. Są one także kojarzone z utworem poetyckim pierwszy raz opublikowanym w 1939 roku, który przez lata był przypisywany do twórczości Czesława Miłosza.