Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Wdowa Vaquer to jedna z drugoplanowych bohaterek powieści Honore de Balzaca, pt. Ojciec Goriot. Jej postać dobrze pokazuje jak wyglądało społeczeństwo Paryża klasy średniej w pierwszych dekadach XIX wieku. Jest również bolesnym świadectwem tego, jak dramatyczne i traumatyczne przeżycia mogą w nieodwracalny sposób zmienić charakter człowieka, niestety już na zawsze.
Vautrin to jedna z postaci drugoplanowych w powieści Ojciec Goriot autorstwa Honore de Balzaca. Mieszka on w kamienicy razem z głównymi bohaterami.Jest dwulicowy, wiedzie podwójne życie. Okazuje się w końcu należeć do świata przestępczego i ponosi za swoje nikczemne czyny zasłużoną karę.
Tytułowy bohater powieści Honore de Balzaca to postać niejednoznaczna, pochłonięta przez własną obsesja, która z kolei wynika z niezaleczonej traumy. Mężczyzna staje się niewolnikiem własnych chorobliwych postaw i chcąc przychylić nieba swoim córkom, tak naprawdę unieszczęśliwia je, a siebie skazuje na nerwowe wyczerpanie.
Wizerunek przestrzeni miejskich to bardzo istotny element literatury wielu epok, jednak szczególnie wyraźnie dostrzegalny jest w dziełach pochodzących w drugiej połowy XIX wieku i z początku XX wieku. Wówczas bowiem rewolucja przemysłowa sprowokowała bardzo intensywny i dynamiczny rozwój ośrodków miejskich, co przełożyło się znacząco na sposób życia prostych ludzi.
Naturalizm to nurt popularny w sztuce zwłaszcza na przełomie XIX i XX wieku. Zakładał on patrzenie na ludzi i ich życie przez pryzmat procesów biologicznych i fizjologicznych, które miały być dla ludzkiej egzystencji kluczowe. Nurt ten był popularny zwłaszcza w literaturze, czego echa odnaleźć można w powieści autorstwa Stefana Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni.
Impresjonizm to nurt w sztuce, w myśl którego artyści próbowali uchwycić konkretny moment w ciągle zmieniającym się świecie przyrody. Moment ten bowiem miał wywoływać w nich bardzo silne emocje, skłaniać do refleksji nad światem, wywoływać doświadczenia natury estetycznej.
Joanna Podborska to jedna z głównych bohaterek Ludzi bezdomnych Stefana Żeromskiego, wspaniałej powieści młodopolskiej jednego z najsłynniejszych polskich prozaików. Jest ona wybranką serca głównego bohatera, Tomasza Judyma, który kocha ją z wzajemnością, jednak ostatecznie porzuca, by móc całe swoje życie skupić na misji leczenia ludzi i pomocy najuboższym.
Stefan Żeromski w swojej słynnej powieści, pt. Ludzie bezdomni zawarł nie tyko znaczenia dosłowne. Posługiwał się również dużą ilością symboli. Do zaprezentowania niektórych wewnętrznych niepokojów głównych bohaterów posłużyły mu na przykład inne klasyczne już dzieła sztuki, co ułatwiło czytelnikowi zrozumienie ich na dużo głębszym, uniwersalnym i osobistym poziomie.
Wiktor Judym to postać z powieści Stena Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. Jest bratem głównego bohatera, Tomasza, który może przeglądać się w nim jak w lustrze. Ich relacja świadczy o tym, że braterstwo to zjawisko nie zawsze lekkie, przyjemne i łatwe do zrozumienia.
Inżynier Korzecki to jedna z drugoplanowych postaci powieści Stefana Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. Jest osobą dobrze symbolizującą typową dla epoki Młodej Polski neurotyczność, poczucie bezsensu życia i pogrążenia się w odmętach depresji.
Joanna Podborska to jedna z głównych postaci powieści Stefana Żeromskiego, pt. Ludzie bezdomni. Zapałała ona szczerą miłością do jej głównego bohatera, Tomasza Judyma, jednak została odrzucona. Stała się ofiarą heroizmu ukochanego, dla którego idea była ważniejsza od dążenia do osobistego szczęścia.
Tomasz Judym to jedna z najsłynniejszych i zarazem najpopularniejszych postaci polskiej literatury.To główny bohater Ludzi bezdomnych Stefana Żeromskiego, która to powieść do dzisiaj stanowi niezaprzeczalny kanon lektur szkolnych. Człowiek ten jest symbolem nieugiętości w dążeniu do celu i zdolności do absolutnego poświęcenia się jeśli chodzi o dobro słabych i potrzebujących.