Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Konflikt pokoleń jest jednym z najstarszych zaobserwowanych zjawisk społecznych w historii ludzkości. Ludzie młodzi mają zupełnie inną perspektywę na życie, świat i siebie samych niż ich rodzice czy dziadkowie – chcą odkrywać, czerpać w życia pełnymi garściami, nieraz w dość brawurowy sposób.
Chmury Arystofanesa to utwór bardzo ciekawy ze względu na fakt, iż autor umieścił w swoim dziele postać filozofa Sokratesa, który żył i nauczał dokładnie w tym samym czasie, w którym tworzył Arystofanes. Komediopisarz należał jednak do tej frakcji społeczeństwa ateńskiego, która – delikatnie mówiąc – nie składała się z zagorzałych zwolenników działalności Sokratesa. I choć jego postać nie jest postacią główną w dramacie, to jednak całość fabuły opiera się dość mocno na pewnej określonej opinii na temat jego działalności.
Chmury Arystofanesa to jedno z nielicznych dzieł autora, które przetrwało do naszych czasów. Co istotne, w dziele pojawia się historyczna postać – Sokrates, jeden z pierwszych i najważniejszych filozofów w historii. Jest to jedyne dzieło, w którym Sokrates się pojawia, a które zostało napisane i nawet wystawione za jego życia. Dlaczego więc Arystofanes zdecydował się nadać swojemu dramatowi tak zagadkowy tytuł?
Strepsjades i Fejdippides to dwóch głównych bohaterów komedii Arystofanesa pt. Chmury. Ojciec i syn, którzy są reprezentantami dwóch pokoleń zamieszkujących Ateny w czasach współczesnych autorowi, czyli V wiek p.n.e. W tych dwóch postaciach zawarł Arystofanes swoją diagnozę społeczeństwa greckiego.
„Antygona” to tragedia Sofoklesa, która ukazała się w 442 roku p.n.e. Utwór uznawany jest za arcydzieło literatury światowej i nazywany tragedią władzy. Opowiada historię dziewczyny, która postanowiła pochować zmarłego brata, łamiąc rozkaz króla, przez co zostaje skazana na śmierć.
Fejdippides jest jednym z głównych bohaterów komedii Arystofanesa pt. Chmury. Jest to przedstawiciel ateńskiej młodzieży, w którego charakter pragnął autor włożyć wszelkie niepokojące go symptomy, które dostrzegał u młodego pokolenia, którego zresztą był przeciwnikiem. Arystofanes bardzo dużo bowiem uwagi, również w Chmurach, poświęcił wyrażaniu opinii, według których, poprzednie pokolenia były wychowane dużo lepiej.
Strepsjades jest głównym bohaterem komedii Arystofanesa pt. Chmury. Jest reprezentantem społeczności starożytnych Aten, ojcem Fejdippdesa, wyrodnego syna, który wpędza go w długi przez zamiłowanie do wyścigów konnych. Długi te stają się zarzewiem fabuły dramatu Arystofanesa.
Strepsjades jest zrozpaczony swoją sytuacją finansową, w której syn, Fejdippides zadłuża go na coraz większe sumy przegrywając pieniądze na wyścigach konnych.
Arystofanes jest jednym z pierwszych starogreckich dramatopisarzy, specjalizujących się w twórczości komediowej. Spośród niewielu zachowanych do dzisiejszych czasów dzieł tego autora, na szczególną uwagę zasługują Chmury – utwór niecharakterystyczny, pozbawiony dominacji wątków politycznych oraz wulgarnego humoru. Ciekawostką dotyczącą Chmur jest również to, że stanowią one jedyne dzieło dotyczące Sokratesa, jego szkoły i uczniów, które powstało za życia legendarnego filozofa i który nawet był obecny na jego wystawieniu, mimo że Arystofanes zawarł w nim ostrą krytykę nauki Sokratesa.
Lalka autorstwa Bolesława Prusa to jedna z najważniejszych powieści całej polskiej literatury. Na jej temat napisano wiele opasłych tomów opracowań naukowych. Jej rozmiar, specyficzny styl, złożoność fabularna, niecodzienna kompozycja oraz przede wszystkim panoramiczność sprawiają, że powieść ta jest prawdziwą skarbnicą wątków, tematów czy motywów literackich. Oto najważniejsze z nich:
Adam Asnyk był poetą tworzącym w epoce pozytywizmu. Znany jest z odwoływania się do motywów tatrzańskich, poruszania kwestii światopoglądowych oraz praktycyzmu myślowego, był także twórcą erotyków. Utwór Bezimiennemu powstał w roku 1869, w okresie artystycznych poszukiwań Asnyka, kiedy to poeta zaczął zwracać się ku epickiemu przedstawianiu wydarzeń, głębszym refleksjom oraz lirycznym komentarzom.
Głównym tematem kanonicznego dramatu Moliera pt. Skąpiec jest nieporozumienie międzypokoleniowe, do jakiego dochodzi pomiędzy Harpagonem i jego dziećmi, Kleantem i Elizą. W tym przypadku winę za owo nieporozumienie ponosi jednoznacznie i bezapelacyjnie ojciec rodzeństwa i jego uległość wobec manii skąpstwa i chciwości, na którą cierpi.