Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Wisława Szymborska to bez wątpienia najsłynniejsza polska poetka XX wieku, w roku 1996 nagrodzona literacką Nagrodą Nobla, a także tłumaczka, felietonistka i eseistka. Utwór Cebula łączy dwa bardzo charakterystyczne dla jej twórczości motywy – biologizm oraz ironię, pod którymi kryją się rozważania nad człowieczeństwem i jego sednem.
Czesław Miłosz to najwybitniejszy polski poeta XX wieku, nagrodzony Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury, doceniany zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. Jego twórczość z czasem ewoluowała, od nurtu katastroficznego, aż po dzieła kontemplacyjne. Utwór Moja wierna mowo zawiera przemyślenia dotyczące ojczyzny, jednak w opozycji do poezji patriotycznej, autor nie stara się idealizować Polski i Polaków.
Pieśń V z Ksiąg Wtórych – Wieczna sromota i nienagrodzona Szkoda nazywana także Pieśnią o spustoszeniu Podola opowiada o tytułowym wydarzeniu, którym był najazd Tatarów na Podole podczas bezkrólewia, w roku 1575. Jego autorem jest Jan Kochanowski, wybitny renesansowy poeta, znany ze swojego ogromnego wpływu na literacki język polski, tworzący dzieła doskonałe pod względem formalnym.
“Świteź” to jedna z najbardziej znanych ballad Adama Mickiewicza. Wraz z „Romantycznością”, „Lilijami”, „To lubię” i wieloma innymi została wydana w cyklu „Ballady i romanse” w 1822 roku. Było to na tyle ważne i przełomowe dzieło (często nazywane programowym dla epoki), że od tego roku rozpoczyna się w Polsce Romantyzm. Porusza temat ludowej moralności i natury, która wymierza karę za zbrodnie.
Utwór Śmierć pułkownika, powstały w roku 1832, poświęcony jest uczestniczącej w powstaniu listopadowym Emilii Plater, kapitan Wojska Polskiego. Jego autorem jest Adam Mickiewicz – najsłynniejszy polski wieszcz okresu romantyzmu, poeta, filozof i publicysta rozpoznawany i doceniany w całej Europie.
Utwór Adama Mickiewicza „Romantyczność” wchodzi w skład zbioru „Ballady i romanse”, wydanego w 1822 roku. Publikacja tego tomu jest uznawana za początek polskiego romantyzmu. Autor zestawił ze sobą światopogląd oświeceniowy i romantyczny.
Utwór Jana Lechonia „Herostrates” ukazał się w debiutanckim tomiku poety „Karmazynowy poemat” w 1920 roku. Przedstawia kontrowersyjne poglądy autora i innych członków grupy literackiej Skamander na temat narodowych świętości w nowej Polsce. Poeta odcina się od romantycznego światopoglądu, a przede wszystkim mesjanizmu i martyrologii.
Wiersz Z lat dziecięcych to utwór pochodzący ze zbioru Napój cienisty, wydanego w roku 1936. Jego autorem był Bolesław Leśmian, poeta tworzący w epoce dwudziestolecia międzywojennego, jeden z najsłynniejszych polskich literatów.
Utwór Juliusza Słowackiego „Grób Agamemnona” powstał w 1839 roku. Stanowi część poematu dygresyjnego „Podróż do Ziemi Świętej z Mediolanu”. Jest owocem wizyty w ruinach w okolicy Myken.
Wiersz „Pielgrzym” Adama Mickiewicza jest czternastym utworem w cyklu „Sonetów krymskich”. Bohater liryczny tęskni za ojczyzną, a topos homo viator przejawia się we wszystkich sonetach. Zachwyt nad pięknem przyrody Krymu łączy z refleksjami na temat życia, tworzenia i kultury chrześcijańskiej oraz orientalnej.
Wiersz Obłoki to utwór pochodzący z tomu Trzy zimy, wydanego 1936 roku – cały zbiór charakteryzuje międzywojenny katastrofizm. Jego autorem jest Czesław Miłosz, wybitny polski poeta rozpoznawany na całym świecie, eseista, tłumacz i historyk, a także laureat literackiej Nagrody Nobla.
Wiersz „Polały się łzy” jest jednym z najbardziej pesymistycznych utworów Adama Mickiewicza. Należy do cyklu „Liryków lozańskich”, które zostały wydane po śmierci autora. Zawiera gorzkie refleksje na temat życia ludzkiego.