Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Żona modna to utwór satyryczny, opublikowany we wrześniu 1779 roku, jako część większego zbioru Satyry. Za przywilejem. Jego autorem jest Ignacy Krasicki, jeden z ważniejszych przedstawicieli polskiej literatury oświecenia, a ponadto duchowny i hrabia (nazywany księciem poetów polskich).
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska była polską poetką oraz dramatopisarką, tworzącą w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Jej utwory podejmowały tematykę istotną dla kobiet, a jednocześnie niejednokrotnie uważaną za skandalizującą. Omawiany wiersz Złote myśli kobiety opublikowany został na łamach czasopisma Skamander w roku 1923 (Skamandryci byli grupą literacką, z którą Pawlikowska-Jasnorzewska była dość swobodnie powiązana).
Wiersz Juliusza Słowackiego „Testament mój” powstał na przełomie 1839 i 1840 roku w Paryżu. Przedstawia przemyślenia przebywającego na emigracji poety, który czuje, że zbliża się do końca życia. Wątki osobiste przeplatają się z patriotycznymi.
Utwór Juliusza Słowackiego „Hymn o zachodzie słońca na morzu”, jest znany pod incipitem „Smutno mi, Boże!”. Powstał w 1836 roku podczas morskiej podróży do Aleksandrii. Utwór wyraża cierpienie i samotność emigranta, który prawdopodobnie nigdy nie wróci do ojczyzny.
Krzysztof Kamil Baczyński jest przedstawicielem pokolenia Kolumbów, czyli polskich pisarzy, dla których okres pełnoletniości przypadł na czas wybuchu II wojny światowej. W twórczości Baczyńskiego odnaleźć można wiele obrazów poetyckich odnoszących się do tak zwanej „apokalipsy spełnionej”, to znaczy wizji spełnionego końca świata. Do jednego z najbardziej znanych utworów poety należy wiersz „Pokolenie”.
„Niestatek” to przykład utworu Jana Andrzeja Morsztyna, który przedstawia miłość jako niezobowiązującą grę, w której najważniejszy jest aspekt fizyczny, a nie głębokie uczucia. Wiersz wpisuje się w nurt poezji dworskiej ze względu na swoją frywolność i humorystyczne podejście do tematu romansu. Jego tematem jest zmienność uczuć.
Adam Mickiewicz to jeden z najsłynniejszych polskich poetów epoki romantyzmu, jeden z wielkich Trzech Wieszczów (obok J. Słowackiego oraz Z. Krasińskiego). W swojej twórczości odwoływał się do motywów ludowych opowieści, czego przykładem jest między innymi utwór Lilije, pochodzący ze zbioru Ballady i romanse.
Adam Asnyk był polskim poetą tworzącym w okresie pozytywizmu, a także redaktorem, filozofem czy członkiem Rządu Narodowego. Jego wiersz Limba pochodzi z powstającego w latach 1878-1800 zbioru W Tatrach, inspirowanego częstymi wizytami autora w Zakopanem, a tytułowe drzewo symbolizuje pokolenie, które stopniowo odchodzi w przeszłość.
„Lubię, kiedy kobieta…” to wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który został opublikowany w 1894 roku w tomiku „Poezje. Seria druga” Jest bardzo śmiałym, jak na tamte czasy, podejściem do erotyki. W utworze opisany jest akt miłosny między dwojgiem kochanków.
W trzecim wierszem z „Księgi ubogich”, o incipicie „Nie ma tu nic szczególnego…”, poeta ukazuje prostotę ludzkiego życia na przykładzie wiejskiej osady.
Interpretowany wiersz Juliana Tuwima noszący tytuł „Do prostego człowieka” jest najbardziej znanym i jednym z ważniejszych polskich manifestów pacyfistycznych. Podmiot liryczny w jawny sposób krytykuje idee związane z konfliktami zbrojnymi. Punktuje wywoływanie ich z powodów ekonomicznych, zwracając się do tytułowego prostego człowieka, który podczas wojny traci najwięcej. Ze względu na chęć dotarcia do nich, Tuwim opublikował swój utwór w dzienniku „Robotnik” w wydaniu z 27 października 1929 roku. Tekst spopularyzował zespół Akurat, tworząc muzyczną aranżację „Do prostego człowieka” i umieszczając ją w realiach wojny w Iraku (2003).
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to jedna z najbardziej znanych poetek dwudziestolecia międzywojennego. Pochodziła z artystycznego domu Kossaków, była siostrą Magdaleny Samozwaniec. Pawlikowska-Jasnorzewska w swoich dziełach często opisywała sprawy zwyczajne i codziennie, związane także z takimi uczuciami jak miłość czy różnymi aspektami ludzkiego życia.