Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to dramat głęboko uspołeczniony. Przedstawia nie tylko poglądy autora na relacje współczesności z przeszłością, lecz także opowiada o realnych stosunkach poszczególnych grup społecznych, które Wyspiański miał okazję obserwować każdego dnia. Małżeństwo inteligenta i chłopki nie dla wszystkich było łatwe do zaakceptowania na przełomie XIX i XX wieku, co również odnalazło swoje uzasadnienie w treści dzieła.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego pełne jest scen, które mają wyłącznie symboliczny wydźwięk. Nie brakuje również takich, w których autor dosyć wyraźnie próbował odciąć się od swoich romantycznych korzeni. Jedną z takich scen jest ta, w której Marysia spotyka Widmo – swojego przed laty zmarłego narzeczonego.
Królowa śniegu to nie tylko jeden z najważniejszych utworów w dorobku Hansa Christiana Andersena, lecz także chyba najpopularniejsza baśń, jaką zna piśmiennictwo ludzkie. Dlatego warto poznać losy bohaterskiej Gerdy i nieszczęśliwego Kaya, których historia udowadnia, że prawdziwa przyjaźń potrafi pokonać wszelkie przeszkody.
Czarnoksiężnik tworzy przeklęte lustro, którego kawałki spadają na ziemię.
Kay i Gerda słyszą opowieść o Królowej Śniegu, a Kay widzi jej postać pewnej nocy.
Latem Kay zostaje podwójnie ugodzony odłamkami lustra, po czym staje się zły.
Zimą Kay zostaje uprowadzony przez Królową Śniegu.
Ponoć kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą. Czy tak samo jest z plotką? Sama w sobie nie jest ona zmyśleniem. Jej nieautentyczny charakter bierze się z tego, że jest powtarzana przez ludzi pragnących sensacji i dodających do konkretnej historii coś od siebie. Po dłuższym czasie z błahego wydarzenia może narodzić się przerażająca i krzywdząca plotka.
Kwoka w kurniku żartobliwie wypowiada się o piórku, które zgubiła.
Kury siedzące na grzędzie biorą żart na poważnie i są nim oburzone.
Rozmowę kur słyszy rodzina sów, która również nie pochwala zachowania kwoki.
O tobie mówi ta bajka to niezwykle ciekawy utwór. Krótka przypowieść, autorstwa Hansa Christiana Andersena (choć mało charakterystyczna dla tego akurat autora), o psie szukającym pożywienia, który przez swoją niecierpliwość i zachłanność ostatecznie nie znalazł żadnego posiłku. Ta niewielka bajeczka, w gruncie rzeczy opowiada jednak o większości z nas, którzy nie zawsze potrafimy opamiętać się w pędzie codzienności, w gonitwie za wieloma celami jednocześnie, przez co trudno jest nam zauważyć najbardziej wartościowe rzeczy w naszym życiu.
Głodny pies poszukuje jedzenia.
Pies słyszy sygnał wzywający na posiłek do zamku.
Pies zaczyna biec w kierunku, z którego słyszy sygnał.
Sinobrody to bardzo brutalna baśń, która jednak ma mądre przesłanie. O tym, że nie warto ufać ludziom tylko ze względu na stan ich majątku, trzeba przypominać w każdych czasach. Zawsze bowiem znajdą się ludzie, którzy przy pomocy pieniędzy będą chcieli zrobić innym ludziom krzywdę.
Sinobrody chce ożenić się z Anną lub Stellą, lecz żadna z dziewcząt nie jest zainteresowana małżeństwem.
W końcu Stella godzi się na małżeństwo, będąc pod dużym wrażeniem bogactw starca.
W ostatnich latach coraz więcej uwagi poświęcamy dbaniu o środowisko, o stan przyrody, która nas otacza i dzięki której my sami możemy istnieć i funkcjonować w komfortowy sposób. Nie zawsze jednak było to oczywiste. Baśń Hansa Christiana Andersena, pt. Stokrotka, w prosty sposób uświadamia nam, że bezmyślne niszczenie przyrody jest zachowaniem złym, które nie przynosi żadnych zysków, a zubaża ekosystem wokół nas. Na pewien czas jako ludzkość zapomnieliśmy o szacunku, którym należy darzyć naturę, dobrze więc, że są dzieła, które stale nam o tym przypominają.
Stokrotka żyje szczęśliwie na wolności i cieszy się słońcem, niebem i deszczem.
Kwiaty z pobliskiego ogrodu wywyższają się ze względu na swoją urodę.
Do stokrotki przylatuje skowronek, tańczy wokół niej i całuje ją, co spotyka się z dezaprobatą innych kwiatów.