Adam Mickiewicz

Polska epopeja narodowa – Pan Tadeusz Adama Mickiewicza – to utwór, którego jednym z najważniejszych wątków jest tęsknota za ojczyzną odczuwana przez człowieka, który w wyniku historyczno-politycznych zawirowań musiał tę ojczyznę opuścić i to w momencie dla niej bardzo istotnym. Nie jest to oczywiście powiedziane wprost, ale ilość odniesień, jakie Mickiewicz zawarł w Panu Tadeuszu, a które dotyczyły Rzeczypospolitej, a w szczególności Litwy, oraz pieczołowitość z jaką to uczynił, świadczy o tym, że kierowała nim ogromna tęsknota do kraju, w którym się urodził, wychował i spędził dużą część młodości. 

Pan Tadeusz Adama Mickiewicza to polska epopeja narodowa. Oznacza to, ze opisuje ważny, przełomowy moment dla naszego narodu, a przy okazji jest epickim dziełem stojącym na mistrzowskim poziomie artystycznym. Jest epos ten również hołdem Mickiewicza dla kraju dzieciństwa, ludzi, którzy kojarzyli mu się z Polską, a także istną kopalnią wiedzy o tym, jak wyglądało życie szlacheckie w Rzeczypospolitej na przełomie XVIII i XIX wieku. 

Bitwa o dwór w Soplicowie to kulminacyjny moment Pana Tadeusza, w którym wreszcie dochodzi do zjednoczenia skonfliktowanej szlachty przeciw prawdziwemu wrogowi – carskiemu wojsku. Co prawda nie doszłoby do niej gdyby nie wcześniejszy zajazd wywołany małostkowymi sąsiedzkimi animozjami, ale efekt w postaci pogodzenia się dotychczasowych wrogów był ostatecznie pozytywny. 

Spór dwóch rodów szlacheckich – Sopliców i Horeszków – o prawo własności do zamku należącego niegdyś do nieżyjącego od dawna Stolnika, to jeden z głównych wątków Pana Tadeusza, wokół których zawiązana jest cała fabuła poematu. Jednak w natłoku wielu innych wątków, wartkiej akcji oraz przebogatych opisów przyrody i szlacheckich obyczajów z XIX wieku, łatwo jest zapomnieć, jak dokładnie, krok po kroku, przebiegał ów spór. 

Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów Pana Tadeusza. Jego historia jest niejako fundamentem Mickiewiczowskiego poematu, a jego przemiana w księdza Robaka podkreśla romantyczny charakter postaci. W jednej z kulminacyjnych scen epopei, dochodzi do spowiedzi Soplicy przed Gerwazym, w której mnich przyznaje się do swojej prawdziwej tożsamości, wyznaje grzechy i prosi swojego śmiertelnego wroga o przebaczenie. 

Dwór w Soplicowie, wykreowany rzecz jasna przez Adama Mickiewicza w Panu Tadeuszu, to chyba jedna z najważniejszych przestrzeni w polskiej literaturze. Nazywane „centrum polszczyzny” Soplicowo, na kartach poematu wieszcza stało się idylliczną definicją polskiego dworu szlacheckiego, ze wszystkimi jego superlatywami. Opisowi tego miejsca Mickiewicz poświęca sporo miejsca, warto więc przypomnieć sobie, jak wyglądał ów dwór. 

Pan Tadeusz Adama Mickiewicza to dzieło, w którym zawarte są właściwie wszystkie wątki, które człowiek jest w stanie napotkać na przestrzeni swojego życia (a nawet jeszcze więcej). Jednym z nich jest miłość, jak najbardziej obecna na kartach epopei i to w wielu najróżniejszych odmianach.

Polska epopeja narodowa, którą jest poemat Pan Tadeusz Adama Mickiewicza, pełna jest wszelkiego rodzaju symboli, odniesień i atrybutów, które związane są z Polską. W swojej pracy postaram się udowodnić, że w związku z tym można śmiało mówić o tym wielkim dziele jako o pewnym repertuarze zarówno materialnym, jak i intelektualnym, wszystkich rzeczy związanych z esencją bycia Polakiem. 

Pan Tadeusz to jedno z najważniejszych dzieł polskiej literatury wszech czasów. Nie tylko dlatego że jest pokazem geniuszu artystycznego Adama Mickiewicza, lecz przede wszystkim dlatego że treść poematu jest ważnym przyczynkiem do refleksji na temat naszej tożsamości narodowej, dobrych cech Polaków oraz ich przywar.