Chłopi – opracowanie

Każdy z nas chyba w pewnym momencie swojego życia, rozmyśla nad sensem egzystencji. Jaki jest sens istnienia? Jak żyć dobrze i porządnie? Czy da się uniknąć przemijania?

Śmierć jest finałem życia każdego człowieka, niezależnie od tego gdzie się urodził oraz w jakich czasach żył. Najwięksi filozofowie od tysięcy lat łamią sobie głowy nad zagadką tego, co czeka nas po zakończeniu ziemskiego życia.

Jednym z głównych wątków Chłopów Władysława Reymonta jest charakterystyka społeczności wsi polskiej jako bardzo silnie hermetycznej grupy, która – gdy zachodzi taka potrzeba, lub okoliczności – staje się niemal jednym organizmem o sile nieznoszącej sprzeciwu. 

Konflikty pokoleń istnieją chyba tak długo, jak istnieje rodzaj ludzki. Starski patrzą na świat inaczej niż młodzi. Ci drudzy poznają życie, są ambitni, silni, otwarci i chętni, by czerpać z życia pełnymi garściami, choć nieraz bywają naiwni i brak im doświadczenia.

Rozwinięcie się miast i napływ ludności w okolice coraz lepiej zurbanizowane przyczyniły się do zwiększenia anonimowości jednostki. To z kolei zaowocowało zatraceniem pewnych form potwierdzania swojej tożsamości, charakterystycznych dla mniejszych społeczności, których członkowie znają się nawzajem.

Chłopi to powieść, która bardzo wnikliwie opisuje tryb życia nie tylko tytułowych mieszkańców polskiej wsi, lecz także społeczności wiejskiej, jako całości. Była ona bowiem skonsolidowaną całością, która posiadała wspólny mianownik w postaci obyczajów kultywowanych na tych ziemiach od wielu pokoleń.

Chłopi Władysława Stanisława Reymonta to w głównej mierze powieść o tym, jak wielką potęgą jest w życiu człowieka przyroda. Zwłaszcza jeśli człowiek mieszka, żyje i pracuje blisko niej, na wsi. To od sił przyrody zależy to, kiedy, w jakich warunkach i jak efektywnie mogą pracować, a co za tym idzie – jak będą żyć przez kolejny rok.