Czesław Miłosz

Wiersz „Dar” Czesława Miłosza powstał, jak informuje dopisek pod tekstem, w 1971 roku w Berkeley. Utwór wchodzi w skład tomiku „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada”. Wiersz jest apoteozą codzienności. Tytułowy dar to jeden zwykły dzień, ofiarowany człowiekowi przez Boga.

Czesław Miłosz wielokrotnie poprzez utwory poetyckie dokonywał próby opisania siebie, w sposób jednocześnie konkretny (siebie konkretnie) oraz uniwersalny (refleksje dotyczące kondycji człowieka). Utwór Do mojej natury jest próbą poetyckiej refleksji o naturze podmiotu lirycznego, w kontekście metaforycznego opisu uniwersum ludzkich zachowań oraz ich filozoficznych źródeł.

Czesław Miłosz, laureat literackiej Nagrody Nobla (1980), pisarz, historyk czy też krytyk, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych, współczesnych polskich poetów. Omawiany wiersz, Dwór, pochodzi ze zbioru Na brzegu rzeki, wydanego w 1994 roku. Autor powraca nim do szczęśliwych lat dziecięcych i porównuje je z ówczesną rzeczywistością.

Przedmieście (pierwotnie: Z przedmieścia) to wiersz wchodzący w skład złożonego z dziewięciu utworów cyklu Głosy biednych ludzi, wydanego w 1945 roku w ramach tomiku Ocalenie. Jego autorem jest rozpoznawalny na całym świecie polski poeta Czesław Miłosz, laureat literackiej Nagrody Nobla, jeden z najsłynniejszych pisarzy XX wieku.

Czesław Miłosz to najwybitniejszy polski poeta XX wieku, nagrodzony Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury, doceniany zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. Jego twórczość z czasem ewoluowała, od nurtu katastroficznego, aż po dzieła kontemplacyjne. Utwór Moja wierna mowo zawiera przemyślenia dotyczące ojczyzny, jednak w opozycji do poezji patriotycznej, autor nie stara się idealizować Polski i Polaków.

Wiersz Obłoki to utwór pochodzący z tomu Trzy zimy, wydanego 1936 roku – cały zbiór charakteryzuje międzywojenny katastrofizm. Jego autorem jest Czesław Miłosz, wybitny polski poeta rozpoznawany na całym świecie, eseista, tłumacz i historyk, a także laureat literackiej Nagrody Nobla.

Utwór Czesława Miłosza „Nadzieja” należy do zbioru „Świat. Poema naiwne”, napisanego w 1943 roku. Jednymi z najważniejszych wierszy cyklu są „Wiara”, „Nadzieja” i „Miłość”, odnoszące się do trzech cnót teologicznych.