Dziady – opracowanie

Funk­cja pro­roctw i prze­po­wied­ni w utwo­rach li­te­rac­kich. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie We­se­la Sta­ni­sła­wa Wy­spiań­skie­go. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

przez

Wiele dzieł literackich porusza kwestię istnienia metafizycznej strony naszego istnienia. Objawia się to przede wszystkim obecnością wszelkiego rodzaju postaci nadprzyrodzonych, lecz także wprowadzaniem do fabuły utworu rozmaitych wróżb, przepowiedni czy proroctw, które odgrywają w nim znaczącą rolę. Taki zabieg sprawia, że dane dzieło można interpretować na znacznie większą ilość sposobów, a jego wydźwięk zyskuje dodatkowe walory semantyczne. 

Rola du­chów, widm i zjaw w utwo­rach li­te­rac­kich. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie We­se­la Sta­ni­sła­wa Wy­spiań­skie­go. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

przez

Jednym z pierwszych skojarzeń, jakie nasuwają się przeciętnemu czytelnikowi w związku z Weselem Stanisława Wyspiańskiego jest fakt, że w tym wybitnym modernistycznym dramacie obok postaci realistycznych występują również różnego rodzaju zjawy i duchy. Mają one jednak pewną określoną funkcję, pojawiają się w przemyślanym celu. 

Ar­ty­sta jako bo­ha­ter li­te­rac­ki. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie We­se­la Sta­ni­sła­wa Wy­spiań­skie­go. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

przez

Nie jest niczym dziwnym, że artyści jako jednostki wybitnie wrażliwe, próbowali na przestrzeni wieków przedstawiać całościową wizję świata w swoich dziełach. Nie mogło więc w nich zabraknąć również ich samych – artystów. Każda epoka w nieco odmienny sposób przedstawiała rolę takich jednostek w społeczeństwie czy w narodzie.

Miłość – inspiruje, ale czasem podcina skrzydła. W pracy odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej, innego utworu literackiego i wybranych kontekstów.

przez

Miłość jest jedną z największych sił i najbardziej intensywnych uczuć, jakich człowiek może w swoim życiu doświadczyć. Ma ona wiele twarzy, definicji i opisów, jednak wciąż ciężko jest uchwycić jej prawdziwą naturę. Miłość potrafi inspirować do wielu rzeczy – do tworzenia sztuki, do pisania, do walki, do podróży, do zmiany swojego życia i otoczenia. Niejeden … Czytaj dalej

Co skłania człowieka do poświęceń? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do podanego fragmentu Dziadów cz. III, do całego utworu Adama Mickiewicza oraz do wybranego tekstu kultury.

przez

W życiu jesteśmy stawiani w bardzo różnych sytuacjach. Niektóre są dla nas łatwe i przyjemne, inne natomiast stanowią wyzwania. Nieraz jesteśmy zmuszani do dokonywania wyborów, gdyż tylko jedno wyjście z danej sytuacji jest właściwe, nie można mieć wszystkiego. Aby podejmować dobre decyzje, potrzebna jest człowiekowi motywacja.

Kordian i Konrad wobec niewoli ojczyzny. Porównaj dwa wielkie monologi romantyczne i wskaż podobieństwa oraz różnice w postawach bohaterów

przez

Kordian, tytułowy bohater słynnego dramatu Juliusza Słowackiego, oraz Konrad, główna postać Dziadów cz. III Adama Mickiewicza, to dwie wielkie kreacje romantyczne. Dwie wielkie postaci i dwie wielkie osobowości. Obu tych bohaterów wiele łączy, choć różnią się również w bardzo zasadniczych kwestiach. Obaj w swoim postępowaniu odnosili się do cierpienia ojczyzny zniewolonej przez zaborców, mieli jednak inne podejście do tego, w jaki sposób należało radzić sobie z tak ciężką sytuacją narodową. 

Sen Senatora – streszczenie i interpretacja

przez

Postać Senatora Nowosilcowa z Dziadów cz. III Adama Mickiewicza jest postacią historyczną. Był to urzędnik rosyjski, któremu sam car powierzył zwierzchność nad ziemiami polskimi, zwłaszcza zaś nad Litwą. W oczach opinii publicznej stał się więc on sumą zła i nikczemności, jaka spotykała uciśniony naród polski w pierwszych dekadach XIX wieku.

Mała improwizacja – interpretacja

przez

Mała improwizacja to fragment monologu Konrada, głównego bohatera Dziadów cz. III Adama Mickiewicza. Jest to dosyć krótka kwestia, która jest jednak bardzo istotna w szerszym kontekście, ponieważ sygnalizuje nadchodzącą Wielką Improwizację, która stanowi z kolei absolutny fundament nie tylko dramatu Mickiewicza, lecz także dużej części ideologii filozoficznej romantyzmu polskiego.