Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Jakub Marley to drugoplanowy bohater Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa. Jest to człowiek, który zmarł siedem lat przed wydarzeniami, o których czytamy w opowiadaniu. Za życia był kupcem, jedynym przyjacielem głównego bohatera, Ebenezera Scrooge’a.
Pomoc drugiemu człowiekowi w potrzebie to jedna z rzeczy, które w najmocniejszy sposób świadczą o naszym człowieczeństwie. Bezinteresowna pomoc świadczy o czystym dobru, jakie mają w sobie ludzie, chociaż nie wszyscy i nie we wszystkich sytuacjach. Moim jednak zdaniem warto jest pomagać innym i to z bardzo wielu powodów, co postaram się udowodnić przy pomocy przykładów z literatury.
Ambicja to – ujmując rzecz w dużym skrócie – to, ile posiadamy w sobie motywacji i determinacji do tego, by osiągać swoje cele, realizować plany, spełniać marzenia. O człowieku ambitnym mówimy wtedy, kiedy stale wyznacza sobie nowe cele, pragnie wciąż czegoś większego, lepszego, coraz wyżej zawiesza sobie przysłowiową poprzeczkę. Ambicja potrafi być również bardzo niebezpieczna.
Starość jest właściwie nieodrodną częścią życia, naturalną koleją losu. Według popularnego przysłowia, wszyscy starzejemy się już od dnia swoich narodzin. Niektórzy boją się starości i związanego z nią niedołęstwa, chorób i tego, że mogą być zdani na innych. Inni pragną, by ich ciała pozostały wiecznie młode – każdą zmarszczkę traktują jak śmiertelną ranę.
Adam Mickiewicz w Dziadach cz. II oraz Charles Dickens w Opowieści wigilijnej przestawili wpływ świata metafizycznego na bohaterów żyjących na ziemi. W obu utworach duchy nawiedzają ludzi i przedstawiają im swoje życie lub prorokują ich własny los, by osiągnąć określony skutek i ich ostrzec przez wiecznym potępieniem. Czy jednak opowieści tego typu pochodzące sprzed stu lub nawet dwustu lat są w stanie wzbudzić refleksje we współczesnym nastolatku?
Bardzo często, kiedy nie jesteśmy zadowoleni z jakiegoś elementu naszego życia, lubimy usprawiedliwiać się przeróżnymi czynnikami zewnętrznymi. Zrzucamy winę za zaistniałą sytuację na złe warunki, których po prostu nie byliśmy w stanie pokonać. Prawda jest jednak inna. To my decydujemy, jakimi jesteśmy ludźmi i jak reagujemy na otaczającą nas rzeczywistość, jaką postawę wobec niej przyjmujemy, czyli po prostu, jakimi jesteśmy ludźmi. Postaram się to udowodnić na przykładach zaczerpniętych z literatury.
Świat cały czas się zmienia. W epoce postępu technologicznego i cywilizacyjnego, właściwie każdy dzień rozpoczynamy w świecie innym od tego, w którym kończyliśmy dzień poprzedni. Trudno nadążyć za funkcjonowaniem w tak zastraszającym tempie, które cały czas wzrasta.
Każdy z nas lubi os obie myśleć w sposób pozytywny. Nie lubimy się mierzyć ze swoimi wadami, przywarami, słabostkami – wypieramy je, chcąc czuć się dobrze ze samymi sobą. Nie zmienia to jednak faktu, że nikt z nas nie jest idealny i każdy posiada swoje strony, za którymi nie przepada i którymi raczej nie pochwaliłby się w gronie znajomych.
Wszyscy popełniamy błędy – to najbardziej podstawowa prawda o ludzkiej naturze. Nie urodził się jeszcze nigdy człowiek idealny, który przeszedłby przez życie i nigdy się nie pomylił. Popełnianie błędów łączy wszystkich ludzi. Różni ich jednak to, w jaki sposób do tych błędów podchodzą. Jedni bowiem zignorują je i nadal będą postępować w szkodliwy dla siebie sposób, inni wyciągną ze swoich pomyłek lekcję i zmienią się na lepsze.
Głównym wątkiem Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa jest przemiana głównego bohatera, Ebenezera Scrooge’a. Następuje ona pod wpływem odwiedzin czterech duchów, które na różnych płaszczyznach tłumaczą mu, dlaczego żyje w niewłaściwy sposób, oraz jakie mogą być konsekwencje, jeśli nie zmieni swojego postępowania.
Uniwersalną prawdą jest fakt, że o naszej wartości jako ludzi świadczy to, jacy jesteśmy wobec innych, czy potrafimy im pomóc, kiedy tego potrzebują, czy nie wywyższamy się niepotrzebnie, czy potrafimy działać bezinteresownie. Istnieją jednostki pozbawione takich odruchów, jednak być może „ludzi dobrej woli jest więcej”. Życie i literatura uczą nas, że niesienie pomocy drugiemu człowiekowi może być czymś, co nas samych uczyni szczęśliwszymi.
Pieniądze są niewątpliwie jednym z najważniejszych fundamentów świata od tysięcy lat. Dzięki nim możemy pozyskiwać dobra zarówno niezbędne nam do życia, jak i te luksusowe, które mają nam życie jedynie ubarwić, uzupełnić je. Nietrudno jest jednak przekroczyć cienką granicę między rozsądkiem a chciwością i zrobić z pieniędzy rzecz najważniejszą w swoim życiu. To błędna droga, ponieważ w życiu najcenniejsze są rzeczy, których za pieniądze kupić się nie da.