Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Opowieść wigilijna Charlesa Dickensato jeden z najbardziej uniwersalnych utworów, jakie napotkać można w literaturze światowej ostatnich wieków. Mówi nie tylko o najbardziej podstawowych wartościach, których należy się trzymać w swoim patrzeniu na świat i ludzi, lecz także o tych, których należy się wystrzegać, ponieważ mogą mieć one bardzo niebezpieczne konsekwencje. Oto najważniejsze motywy literackie w Opowieści wigilijnej!
Opowieść wigilijna Charlesa Dickensa to utwór, w którym przeplatają się dwa światy: jeden taki, który znamy z codzienności, a drugi zupełnie fantastyczny, gdzie światy żywych i umarłych przenikają się nawzajem. Warto przyjrzeć się temu, w jaki sposób autor splótł ze sobą te dwa plany, by przekazać swoim czytelnikom pewne uniwersalne prawdy o życiu i ludziach.
Na początku oboje nie wierzyli własnym oczom. Mrugali niecierpliwie oczyma, wokół których ciągnęły się pajęcze sieci zmarszczek. Kiedy jednak ich oczy przekonały się, że to nie sen, uchyliły się lekko ich wargi i zaczęli delikatnie przekrzywiać głowy, jakby w obawie, że to może nieprawidłowy układ mózgu mógł spowodować halucynację.
Ebenezer Scrooge z Opowieści wigilijnej był człowiekiem do cna zgorzkniałym i samotnym, nomen omen, na własne życzenie. Liczyły się dla niego wyłącznie pieniądze, ich ciągłe zarabianie i gromadzenie. Podejście takie umożliwiło mężczyźnie dorobienie się fortuny, lecz spowodowało także, że odsunął się od ludzi, stali się oni dla niego mało ważni, nieistotni wobec potęgi pieniądza.
Ebenezer Scrooge to główny bohater Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa. Bohater dynamiczny, to znaczy taki, który w trakcie biegu fabuły zmienia swoje postępowanie, cechy, sposób myślenia, światopogląd. Na początku opowiadania Dickensa widzimy Scrooge’a jako zgorzkniałego i sfrustrowanego starca, zamkniętego przed światem, niechętnego ludziom i wrogo do nich nastawionego.
„Opowieść wigilijna” to dzieło Charlesa Dickensa. Angielski pisarz przedstawił przemianę Ebenezera Scrooge’a pod wpływem odwiedzin fantastycznych duchów w przeddzień wigilii bożego narodzenia.
Ebenezer Scrooge to główny bohater Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa. Jest kanonicznym wręcz przykładem skąpca, chciwca, człowieka zdeprawowanego przez żądzę posiadania dóbr materialnych, które przesłaniają mu czysto ludzki, emocjonalny i uczuciowy horyzont życia.
Robert Cratchit to jedna z drugoplanowych postaci z Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa. Jest to mężczyzna zatrudniony w kantorze głównego bohatera opowiadania, Ebenezera Scrooge’a, na stanowisku kancelisty (osoba odpowiedzialna za konstruowanie pism urzędowych).
Opowieść wigilijna Charlesa Dickensa nie prezentuje zbyt wielu bohaterów drugoplanowych ze względu na skupienie się na naturze i przemianie Ebenezera Scrooge’a. Jego przemiana nie byłaby jednak możliwa m.in. bez Freda, siostrzeńca głównego bohatera, który był kompletnym zaprzeczeniem charakterologicznym swojego starszego krewnego.
Jakub Marley to drugoplanowy bohater Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa. Jest to człowiek, który zmarł siedem lat przed wydarzeniami, o których czytamy w opowiadaniu. Za życia był kupcem, jedynym przyjacielem głównego bohatera, Ebenezera Scrooge’a.
Życie ludzkie nie składa się wyłącznie z chwil radosnych i szczęśliwych. Więcej jest w nim momentów ciężkich, trudnych, nużących, których przetrwanie wymaga pracy i wysiłku. Ponadto zdarzają się jednak raz na jakiś czas sytuacje bardzo ekstremalne i paradoksalnie to, jak się zachowamy w tych właśnie sytuacjach, świadczy o nas jako o ludziach. Dobre momenty bowiem nie wymagają od nas zbyt wiele. Nasz charakter sprawdza się dopiero w tych drugich.
Mały Książę zorientował się, że ciemne pomieszczenie, w którym się znalazł jest czymś w rodzaju gabinetu, bardzo ciasnego i o bardzo niskim stropie. Pod ścianą pokoiku szerokiego na maksymalnie cztery kroki, stał taboret oraz niewielka ława, na której piętrzyły się papiery gęsto zapisane liczbami, banknoty oraz monety ułożone w absurdalnie wysokie wieżyczki. Nad lichą świecą, z której wosk kapał na ławę, pochylał się starszy mężczyzna o ostro zarysowanym nosie, na którym pewnie trzymały się okulary w cienkich oprawkach. Mały Książę ostrożnie wszedł w krąg światła.